Manifestacja na rzecz Jednomandatowych Okręgów Wyborczych

Jerzy Gieysztor, jeden z promotorów ruchu w odezwie pt. "Czas na jednomandatowe okręgi wyborcze - Odpowiedzialność a system wyborczy" pisze, że: "praktykowana w Polsce ordynacja wyborcza tylko partiom pozwala zgłaszać kandydatów na posłów. Zatem i kandydaci, i spośród nich wybierani posłowie zależni są od partii. A skoro zależni, to i odpowiedzialni przed partią, a nie przed wyborcami. Głosowanie wyborców może tylko skorygować partyjny wybór posłów, dokonany już w momencie umieszczania nazwisk kandydatów na odpowiednich miejscach list wyborczych. Układanie tych list rodzi korupcję, a partyjni liderzy mądrzejszych od siebie na nich nie umieszczają. Selekcja jest negatywna, co widać i słychać!

Świadomie można wybrać partię i jej listę, ale nie posła spośród kilkuset nieznanych kandydatów. Więc głosuje się na pierwszych z listy. Z łaski tej ordynacji, zwodniczo nazwanej proporcjonalną, mandaty dostają nieraz zdobywcy tysiąca głosów, a przepadają kandydaci z dużym poparciem. Oszukani wyborcy nie chcą głosować i gardzą Sejmem. Koalicje się kłócą. Państwo słabnie. Czas wprowadzić swobodę kandydowania i jednomandatowe okręgi wyborcze (JOW), wymuszające osobistą odpowiedzialność posłów przed wyborcami" - czytamy. Proponowana ordynacja wyborcza jest zrozumiała i uczciwe są jej zasady:

1. Polska podzielona na 460 okręgów wyborczych, o jednakowej liczbie ok. 82 tys. mieszkańców, co odpowiada ok. 60 tys. wyborców. W każdym z tych okręgów wybiera się tylko jednego posła.

1. Kandydować może każdy niekarany obywatel, który skończył 21 lat, zgłoszony przez kilkunastu wyborców z okręgu.

Każda partia może zgłosić tylko jednego kandydata w jednym okręgu. Do głosowania służy jedna lista kandydatów danego okręgu. Kandydat wpłaca niewielką kaucję, np. 5 tys. zł. Jeśli uzyska w wyborach np. 5% głosów poparcia, wtedy pieniądze mu się zwraca. Kaucja zniechęca do kandydowania osoby niepoważne.

1. Posłem zostaje ten kandydat, który zdobył najwięcej głosów (bez żadnych niezrozumiałych przeliczników), a przy równej ilości głosów rozstrzyga losowanie.

Jerzy Przystawa w komentarzu wygłoszonym w Katolickim Radio Rodzina namawiał do wzięcia udziału w manifestacji aby:
- głośno domagać się przywrócenia niezbywalnych praw obywatelskich, przede wszystkim tzw. biernego prawa wyborczego w wyborach do Sejmu;

- domagać się, żeby obywatelowi RP przyświecały takie same prawa, jakie mają Anglicy, Szkoci, Walijczycy, Irlandczycy, Francuzi, Niemcy a nawet Papuasi. Aby każdy posiadający pełnię praw wyborczych obywatel Polski mógł skutecznie kandydować do Sejmu, a jego wybór zależał tylko od woli wyborców, a nie od widzimisię jakichś partyjnych baronów;

- zaprotestować przeciwko zgubnym dla Polski skutkom pogwałcenia biernego prawa wyborczego, dyskryminacji obywateli a uprzywilejowaniu partyjnych bonzów i ich partyjnych pretorianów;

- powiedzieć Rodakom, że jest nadzieja na to, żeby Polska mogła mieć odpowiedzialną, nieskorumpowaną, patriotyczną klasę polityczną – polityków, nad którymi władzę i kontrolę sprawować mogą obywatele, ich wyborcy.