Krzysztof Kozłowski nie żyje

Jak powiedział Kulig, Kozłowski zmarł we wtorek nad ranem. Dodał, że przebywał w szpitalu od kilkunastu tygodni na oddziale kardiologii, a stan jego zdrowia poważnie załamał się w ostatnich trzech dniach.

Były prezydent Lech Wałęsa powiedział, że Kozłowskiego poznał przez swoich przyjaciół: Tadeusza Mazowieckiego, Bronisława Geremka i Jacka Kuronia.

- W tamtym czasie, w latach 80., tacy ludzie jak Kozłowski, a więc przygotowani, zdecydowani, inteligentni byli bardzo potrzebni, bo sytuacja była i niebezpieczna, i delikatna - zaznaczył Wałęsa. - Dzięki takim ludziom jak Krzysztof Kozłowski mogliśmy zwyciężać i za to mu dziękuję i za to powinien mieć wdzięczność wszystkich Polaków - dodał b. prezydent. - Ale to były specyficzne czasy i specyficzni ludzie, dziś są inne czasy i inni ludzie - zauważył.

Wałęsa podkreślił, że także po latach 80. miał kontakt i współpracował z Kozłowskim. - Zawsze jak byłem w Krakowie, przychodził na moje wystąpienia i spotkania, byliśmy przyjaciółmi - dodał.

- Sprawdził się wyjątkowo dobrze; w tamtym czasie każdy z nas robił swoje, nikt nikogo nie sprawdzał i każdy musiał podejmować decyzje i on na tym trudnym odcinku, szczególnie w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, naprawdę ładnie sobie radził i nie wiem, czy ktoś inny byłby w stanie lepiej to zrobić - powiedział b. prezydent.

Krzysztof Kozłowski urodził się 18 sierpnia 1931 r. w Przybysławicach w powiecie miechowskim. W 1956 r. ukończył filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, na którym następnie wykładał nauki polityczne.

Kozłowski przez wiele lat był związany ze środowiskiem "Tygodnika Powszechnego"; w latach 1965-2007 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego tego czasopisma, a także prezesa Fundacji "Tygodnika Powszechnego". Ze stanowiska zrezygnował po zmianach personalno-redakcyjnych w piśmie na początku 2008 r.

W latach 80. był doradcą Komisji Robotniczej Hutników w Nowej Hucie i ekspertem Solidarności. Uczestniczył w negocjacjach Okrągłego Stołu. Wchodził w skład zespołu ds. reform politycznych i podzespołu ds. środków masowego przekazu.

W rządzie Tadeusza Mazowieckiego został w 1990 r. podsekretarzem stanu, a następnie ministrem spraw wewnętrznych. Objął stanowisko przewodniczącego komisji weryfikującej oficerów Służby Bezpieczeństwa, a później pierwszego szefa Urzędu Ochrony Państwa (od 11 maja do 31 lipca 1990).

Kozłowski wspominając okoliczności swojego wejścia do rządu Mazowieckiego w marcu 1990 roku mówił: "nie miałem szans na zastanawianie się i decydowanie o tym, czy iść, czy nie". - Po prostu Tadeusz Mazowiecki wezwał mnie i powiedział: pójdziesz do MSW i przygotujesz przejęcie naszej kontroli nad tym resortem. Nie zważał na moje protesty i wątpliwości - opowiadał Kozłowski. - Samą decyzję podjął Mazowiecki, a ja tylko ją wykonałem. Nie chciał ze mną dyskutować i słuchać moich kontrargumentów. Co miałem zrobić, rano wsiadłem w tramwaj i pojechałem do pracy do ministerstwa - tłumaczył.

W czasie, kiedy obejmował MSW, resortowi podporządkowanych było 150 tys. funkcjonariuszy, w tym 100 tys. w milicji, 25 tys. w służbie bezpieczeństwa, a poza tym wojska ochrony pogranicza, straż pożarna, BOR i pomniejsze jednostki.

- Po trzech miesiącach przejęliśmy ministerstwo. Rozwiązaliśmy służbę bezpieczeństwa, zamieniliśmy milicję na policję, co było zmianą dużo głębszą niż tylko nazwy, przeprowadziliśmy weryfikację funkcjonariuszy SB, a przede wszystkim ministerstwo przestało być ministerstwem mundurowym, siłowym, a stało się ministerstwem cywilnym, jakim jest do dzisiaj - wspominał Kozłowski. W jego ocenie, w MSW pod jego kierownictwem "udało się zrealizować bardzo dużo i bardzo szybko".

W latach 1989-2001 był senatorem I kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego, II i III kadencji z listy Unii Demokratycznej i IV kadencji z listy Unii Wolności. W Senacie reprezentował województwo krakowskie. W 2001 r. bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z ramienia Bloku Senat 2001, po czym zrezygnował z działalności politycznej.

Informację o śmierci Kozłowskiego podał portal gazeta.pl.