Klątwa Tutanchamona obalona

Australijczyk Mark Nelson w artykule opublikowanym na łamach "British Medical Journal" przedstawił okoliczności śmierci osób, które pracowały bądź asystowały przy otwarciu grobu Tutanchamona. Według niego, nie ma żadnych dowodów żeby obecność przy otwarciu grobu, sarkofagu lub badaniach mumii króla skróciły czyjeś życie.

Do niedawna jeszcze klątwę mumii traktowano poważnie, poszukiwano jedynie jej racjonalnego, naukowego wyjaśnienia. W 1998 roku francuski naukowiec Sylvian Gandon ogłosił, że odpowiedzialność za śmierć archeologów obecnych przy otwarciu grobu Tutanchamona ponoszą bakterie, wirusy lub grzyby, które przetrwały tysiąclecia w szczelnie zamkniętym pomieszczeniu.

Rok później niemiecki mikrobiolog z uniwersytetu w Lipsku Gotthard Kramer odkrył po analizie 40 mumii obecność niebezpiecznych zarodników. Organizmy te są w większości niegroźne, mogą jednak być toksyczne. Prąd świeżego powietrza w otwartym grobowcu prawdopodobnie wzbił w górę zarodniki, a odkrywcy wchłonęli je z powietrzem do płuc lub przez błony śluzowe oczu i ust.

Mark Nelson udowodnił, że nie ma sensu szukać naukowego uzasadnienia klątwy. Cała historia z zemstą mumii była prawdopodobnie wymysłem gazet rywalizujących z londyńskim "Timesem", który dostał wyłączność na publikowanie raportów z prac w grobowcu Tutanchamona.

Większość osób biorących udział w badaniach grobu dożyła późnego wieku. Lady Evelyn Herbert, córka lorda Carnarvona obecna podczas odkrycia, w chwili śmierci w 1980 roku miała 79 lat. Richard Adamson, strażnik, który niejedną noc spędził w grobie, zmarł w tym samym roku w wieku 81 lat. Ponad 87 lat żył Douglas Derry, anatom, którego ręce pierwsze dotknęły mumii króla rozwiniętej z bandaży. Sam odkrywca grobu Howard Carter, teoretycznie najbardziej narażony na działanie klątwy, dożył w dobrym zdrowiu 65. urodzin. (mk)

Zobacz więcej: Klątwa mumii obalona