John M. Coetzee - laureatem literackiej Nagrody Nobla
John Maxwell Coetzee, prozaik z Republiki Południowej Afryki piszący w języku angielskim, został laureatem literackiej Nagrody Nobla za rok 2003. Utwory 63-letniego pisarza odznaczają się "analityczną błyskotliwością i wymownymi dialogami" - napisano w uzasadnieniu.
02.10.2003 | aktual.: 02.10.2003 17:34
Nagroda - medal, dyplom i czek na 10 milionów koron szwedzkich (ok. 1,3 mln dol.) - zostanie wręczona na gali w Sztokholmie w rocznicę śmierci Alfreda Nobla, 10 grudnia.
"Coetzee nigdy nie stosuje tej samej recepty w dwóch dziełach, co sprawia, że jego twórczość jest tak różnorodna" - podkreśliła w uzasadnieniu Akademia Szwedzka.
Coetzee zadebiutował w 1974 tomem opowiadań "Dusklands". Sławę przyniosła mu opublikowana w 1977 powieść "In the Heart of the Country".
Pisarz był wykładowcą angielskiego na Uniwersytecie w Kapsztadzie (RPA). Jego powieści to: "Waiting for the Barbarians" (1980, wydanie polskie "Czekając na barbarzyców" 1990), "The Life and Times of Michael K." (1983, wydanie polskie "Życie i czasy Micheala K." 1996), "Foe" (1986), "The Master of Petersburg "(1994), "Boyhood" (1997), "Disgrace" (1999, wydanie polskie "Hańba" 2001).
Coetzee jest dwukrotnym laureatem prestiżowej nagrody za najlepszą powieść roku The Booker Prize - w 1983 za "Życie i czasy Micheala K." oraz w 1999 za "Hańbę".
Powracającym wątkiem twórczości Coetzeego jest problem kulturowej i jednostkowej odmienności człowieka, a także poczucie zagrożenia, izolacji i postawa samoobrony, jakie ta odmienność rodzi. W tle tych postaw i zachowań jest apartheid, który - jak zaznacza Akademia Szwedzka - zdaniem pisarza mógłby pojawić się wszędzie.
Niektórym krytykom styl pisarza przywodzi na myśl prozę Samuela Becketta i Franza Kafki.
Ostatnie, wydane w tym roku dzieło Coetzeego, to "Elizabeth Costello: Eight Lessons", łączące beletrystykę z formą eseju.
