Jerzy Owsiak w Wirtualnej Polsce W piątek, 20 października na czacie w Wirtualnej Polsce gościł Jerzy Owsiak. Internautów interesowała m.in. działalność związana z Wielką Orkiestrą Świątecznej Pomocy.
Internauci chcieli wiedzieć m.in. z jakich środków korzysta fundacja Orkiestry, jaki ma dochód, ale także, czy przy takiej ilości pieniędzy, jaką zbiera, wszystko jest przeznaczone na szczytne cele, czy może pieniądze rozmywają się po drodze. Utrzymujemy się wyłącznie z procentów bankowych, ale i tak wszystkich pieniędzy nie wydajemy, więc za resztę kupujemy to co kupuje fundacja, czyli sprzęt. Na nasze utrzymanie nie przekraczamy 10% zebranych pieniędzy - odpowiadał nasz gość.
Poza sprawami związanymi z WOŚP internautów interesowało też prywatne życie Owsiaka - np. jak spędza wolny czas. Namiętnie uwielbiam oglądać telewizję. Telewizja mnie napędza, a zwłaszcza sety wyborcze. Na pytanie co ma zamiar robić, gdy będzie stary - odpowiedział: To samo co teraz, czyli robić, robić, cokolwiek robić.
Internautów ciekawiło dlaczego nasz gość jest negatywnie nastawiony do Kościoła Katolickiego i czemu boi się księży i młodzieży katolickiej. Nie boję się księży, nie boję się młodzieży katolickiej, nie boję się zimy i mokrej jesieni. Boję się złodziei samochodowych, bandytów, boję się chamstwa i takiej złośliwości za darmo - powiedział Owsiak.
Skąd się wzięła żółta koszula i czerwone okulary? - pytał "Jędrek". Czerwone okulary lat temu 10 kupiłem u optyka na ulicy Widok, bo mi się podobały i tak już zostało. Te co mam na nosie zrobił facet, spec od oprawek, czyli skopiował tamte, razy 10 sztuk - mówił nasz gość.
Zapytany czy nie nudzą go właściwie identyczne pytania zadawane na każdym czacie Owsiak powiedział, że pytania go nie nudzą, bo coraz to nowi internauci widocznie chcą się czegoś dowiedzieć. Uważam, że jednym z moich obowiązków jest odpowiadanie na te pytania.
Jerzy Owsiak zdradził też internautom, że w młodości chciał być... śmieciarzem. __Na prawdę chciałem nim być. To były lata 50., było biednie, a śmieciary według nas woziły same skarby. (and)