Jasne zasady dla katolików. Kościół przypomina
W Kościele katolickim trwa adwent, okres oczekiwania i przygotowania do uroczystości Bożego Narodzenia. Ten czas jest od kilkunastu lat szczególnie podkreślany jako okres radosnego oczekiwania. Co powinni wiedzieć katolicy? Kościół jasno określa zasady przygotowania się do świąt.
Adwent, jako słowo, pochodzi od łacińskiego terminu adventus, co oznacza przyjście. W starożytnym Rzymie, słowo to odnosiło się do oficjalnego przyjazdu cezara. W kontekście wczesnego chrześcijaństwa, termin ten odnosił się do podwójnego przyjścia Chrystusa - jako człowieka i jako sędziego na końcu świata.
"Niedziela gaudete"
W tym roku pierwsza niedziela adwentu przypadła na 3 grudnia, a ostatnim dniem tego okresu jest tradycyjnie Wigilia Bożego Narodzenia, czyli 24 grudnia. W ciągu tych trzech tygodni, szaty liturgiczne księży odprawiających msze święte będą w kolorze fioletowym. Wyjątkiem jest trzecia niedziela - niedziela gaudete, czyli niedziela radości, kiedy szaty są w kolorze różowym. Nazwa tej niedzieli pochodzi od słów antyfony na wejście: "Gaudete in Domino" - "Radujcie się zawsze w Panu". Teksty liturgii tej niedzieli są pełne radości z zapowiadanego przyjścia Chrystusa i z odkupienia, które przynosi.
Historia adwentu jest długa i różnorodna. W Hiszpanii, pierwsze wzmianki o przygotowaniu do obchodu Narodzenia Pańskiego, choć nie określane mianem adwentu, pochodzą z roku 380. Kanon 4 synodu w Saragossie, który odbył się w tym roku, zalecał wiernym, aby od 17 grudnia do Epifanii, czyli do 6 stycznia, gorliwie gromadzili się w kościele, nie opuszczając ani jednego dnia.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
W tradycji gallikańskiej adwent miał charakter pokutny i ascetyczny, związany z praktykami postnymi, abstynencją, czasem skupienia. W V wieku, biskup Tours, Perpetuus, wprowadził w Galii obowiązek postu w poniedziałki, środy i piątki w okresie od św. Marcina - 11 listopada - do Narodzenia Pańskiego.
Przygotowanie do Narodzenia Pańskiego
W Rzymie, okres przygotowania do Narodzenia Pańskiego został wprowadzony dopiero w drugiej połowie VI wieku. Tam adwent miał charakter liturgicznego przygotowania na radosne święta Narodzenia Pańskiego, ze śpiewem "Alleluja, Te Deum laudamus", z odpowiednim doborem czytań i formularzy, bez praktyk pokutnych.
W VI wieku, papież Grzegorz Wielki skodyfikował kanon rzymski, wprowadzając między innymi do liturgii mszy odmawianie modlitwy "Ojcze nasz" zaraz po kanonie eucharystycznym. Ujednolicił jednocześnie zalecenia liturgiczne dotyczące adwentu. Od tego czasu adwent trwa w Kościele katolickim cztery niedziele i stał się okresem oczekiwania na uroczystość Bożego Narodzenia.
Od kilkunastu lat, w Kościele nie ma zakazu urządzania hucznych zabaw. Zamiast tego, akcentowany jest aspekt radosnego oczekiwania.
W czasie całego adwentu, poza niedzielami, codziennie odprawiane są roraty - msze święte poświęcone Matce Bożej, którą symbolizuje specjalna biała świeca zapalona podczas liturgii. Jest ona przewiązana białą lub niebieską wstęgą.
Kiedy msze święte były sprawowane po łacinie, na początku liturgii śpiewało się "rorate cali desuper" (spuśćcie rosę niebiosa), opartą na księdze proroka Izajasza, która mówi o tęsknocie człowieka za Zbawicielem. Zgodnie z tradycją, msza roratnia sprawowana jest o świcie. Jest to wyraz oczekiwania na Jezusa Chrystusa, nazywanego w Ewangelii św. Łukasza "Z wysoka wschodzącym Słońcem".
Msza roratnia rozpoczyna się w ciemnym kościele, który rozświetlają jedynie lampiony przyniesione przez wiernych.
Jednym z elementów tradycji adwentowych jest także wieniec adwentowy wykonany z gałązek drzewa iglastego z czterema świecami, które zapala się kolejno w każdą niedzielę. Początkowo zwyczaj ten był kultywowany na ziemiach polskich w rodzinach ewangelickich. W latach 20. XX wieku przyjął się także w rodzinach katolickich. Obecnie wieńce są częścią wystroju ołtarza, a kolejne zapalone świece przypominają o upływającym czasie i zbliżającej się uroczystości.
Adwent w Kościele oznacza rozpoczęcie nowego roku liturgicznego. W Polsce jest to także początek nowego roku duszpasterskiego 2023/2024, który przebiega pod hasłem "Uczestniczę we wspólnocie Kościoła".
- Celem programu jest uzmysłowienie wszystkim ochrzczonym, że są podmiotem we wspólnocie Kościoła, a więc kimś ważnym. To oznacza, że jest się także odpowiedzialnym za całą wspólnotę - tą, która jest tu i teraz, ale także tą, jaka będzie w przyszłości - powiedział PAP bp Waldemar Musioł, biskup pomocniczy opolski, sekretarz Komisji Duszpasterstwa KEP.
