Gorzej jest czuć się grubym niż naprawdę nim być
Nastolatkom, które myślą, że są za grube
żyje się gorzej niż ich grubszym rówieśnikom, uważającym swoją
wagę za prawidłową - wynika z niemieckich badań, o których
informuje pismo "Deutsches Aerzteblatt International".
Naukowcy z Instytutu Roberta Kocha przeprowadzili badania w grupie niemal 7 tys. niemieckich nastolatków (dziewcząt i chłopców) w wieku od 11 do 17 lat. Wszystkich zważono i poproszono o samoocenę na temat masy ciała - w skali od "znacznie za chudy" do "znacznie za gruby". Dodatkowo, młodzież wypełniała ankiety dotyczące jakości życia.
Niemal 55% dziewcząt i niecałe 36% chłopców uznało się za "zbyt grubych", choć zaledwie 18% wszystkich nastolatków faktycznie miało nadwagę. Od 7 do 8% z nich ważyło za mało.
Naukowcy zaobserwowali, że otyłość negatywnie wpływa na jakość życia badanej grupy wiekowej. Jednak, jest to w większym stopniu związane z samooceną niż ze stanem faktycznym. Jakość życia nastolatków, które uważają się za "znacznie za grube" wyraźnie się pogarsza, niezależnie od tego, ile naprawdę ważą. Dotyczy to zwłaszcza dziewcząt. Z drugiej strony, jeśli młody człowiek z nadwagą uważa, że waży "w sam raz", to jego jakość życia jest taka sama, jak u rówieśników ważących prawidłowo.
Zdaniem autorów pracy, badania te są o tyle istotne, że w ostatnich latach odsetek młodzieży, która ocenia, że ma nadwagę rośnie znacznie szybciej niż nastolatków, które faktycznie ważą za dużo.
Autor komentarza odredakcyjnego do artykułu, Johannes Hebebrand, podkreśla, że pod wpływem silnej presji społecznej współczesne nastolatki dążą do tego, by być chudym. Według Hebebranda, ważne jest to, że aż 40% badanych uznało swoją masę ciała za prawidłową, niezależnie od panującego kultu chudości i obaw przed piętnem nadwagi.