Gordon Brown zgłosił swą kandydaturę na premiera Wielkiej Brytanii

Obecny premier i lider laburzystów Tony Blair ustąpi 27 czerwca. Po jego odejściu Partia Pracy wybierze nowego przywódcę, który automatycznie pokieruje rządem.

Brown powiedział, że "jednym z pierwszych (jego) posunięć na stanowisku premiera będzie umocnienie pozycji parlamentu w celu odbudowania zaufania w brytyjską demokrację".

Ten 56-letni polityk, od 10 lat kierujący resortem finansów, zobowiązał się, że jego gabinet będzie bardziej otwarty i bardziej będzie współpracował z parlamentem.

Oświadczył, że "ma wiele nowych pomysłów, wizji i doświadczenie" potrzebne premierowi.

Zapewnił też, że jego gabinet zajmie się zwalczaniem terroryzmu, kwestiami zmian klimatycznych i uczyni brytyjską gospodarkę silną.

Dodał, że Wielka Brytania będzie wypełniać swoje zobowiązania względem Irakijczyków. Zaznaczył jednocześnie, że w Iraku "zostały popełnione błędy"; nie podał natomiast żadnych szczegółów.

Wyraził pogląd, że "przez najbliższe miesiące (Wielka Brytania) będzie musiała skoncentrować się bardziej na politycznym pojednaniu i rozwoju gospodarczym Iraku".

Brown podkreślił, że wykorzysta nadchodzące tygodnie na "wsłuchiwanie się, czym zatroskani są Brytyjczycy".

Wcześniej urzędujący premier Blair udzielił Brownowi "pełnego poparcia jako następnemu liderowi Partii Pracy i premierowi".

James Gordon Brown, syn pastora szkockiego Kościoła narodowego, urodził się w Glasgow 20 lutego 1951 roku. W wieku zaledwie 16 lat podjął studia historyczne na uniwersytecie w Edynburgu, wieńcząc je rozprawą doktorską na temat przedwojennej działalności Partii Pracy w Szkocji. Przez pewien czas był wykładowcą na macierzystym uniwersytecie i na politechnice w Glasgow, a następnie pracował jako dziennikarz telewizyjny. Po zdobyciu w 1983 roku po raz pierwszy mandatu do Izby Gmin poświęcił się całkowicie działalności politycznej.

Po wyborczym zwycięstwie Partii Pracy w 1997 roku minister finansów Brown stał się w nowym gabinecie faktyczną osobistością nr 2, wyprzedzając wicepremiera Johna Prescotta. Jako najważniejszy obok Blaira eksponent nowego kursu politycznego laburzystów, promującego społeczną inicjatywę jednostki, za swe priorytety uznał wspomaganie wzrostu gospodarczego i utrzymanie obciążenia podatkowego na dotychczasowym poziomie.

Gdy 9 września ubiegłego roku Tony Blair oficjalnie ogłosił, iż w ciągu roku opuści fotel premiera, Brown w naturalny sposób stał się jego nieformalnym następcą. Od stycznia wyraźnie zwiększyła się częstotliwość publicznych wystąpień i zagranicznych wizyt kanclerza skarbu. Jak się oczekuje, 25 czerwca Partia Pracy ogłosi go swym przywódcą, a następnego dnia królowa Elżbieta II wręczy nominację nowemu szefowi rządu. Nic nie wskazuje, by wśród laburzystów rysowała się jakakolwiek polityczna rewolta przeciwko jego osobie.

Brown, znany z wielu wcześniejszych romansów, poślubił w 2000 roku specjalistkę od public relations Sarah Macaulay, która już od czterech lat była jego towarzyszką życia. Ich pierwsze dziecko, córka, urodziło się przedwcześnie i zmarło w styczniu 2002 roku - co wyzwoliło falę społecznego współczucia dla rodziców. Obecnie państwo Brown mają dwóch synów - dwuletniego i niespełna rocznego.