Dojazdowcy

W Polsce są trzy główne grupy osób żyjących na odległość. Pierwszą stanowią pary, gdzie jedno z małżonków jedzie za granicę, a drugie w kraju zajmuje się dziećmi. Taki typ małżeństwa reprezentuje Aleksandra Tobolik, pielęgniarka z Piekar Śląskich. Jej mąż od czterech lat pracuje w Holandii, do kraju przyjeżdża na kilka dni raz na sześć, siedem tygodni. Tobolik nazywa taki związek małżeństwem schizofrenicznym. Uważa, że najbardziej cierpi na tym jej prawie czteroletni syn, który już okazuje negatywne objawy wychowywania się bez ojca. Najwięcej takich par jak Tobolikowie - prawie połowa - mieszka na Górnym Śląsku i Opolszczyźnie. Tylko w krajach Unii Europejskiej pracuje prawie sto tysięcy osób funkcjonujących w małżeństwach na odległość. Ułatwia to fakt, że wielu Ślązaków ma podwójne obywatelstwo (polskie i niemieckie), co pozwala im legalnie pracować.

Na odległość żyją też małżeństwa, w których jedna osoba ma dobrą pracę w wielkim mieście, najczęściej w Warszawie. Przykładem może być małżeństwo 30-letniego Andrzeja Nowela, handlowca, mieszkańca Częstochowy. Jego żona ma niezłą pracę w zagranicznej spółce, więc ich córką zajmują się dziadkowie mieszkający w Warce. Najmniej liczna jest u nas wciąż grupa małżeństw, w których każde z małżonków robi karierę, tyle że w innych miastach bądź krajach, jak na przykład szefowa Konfederacji Pracodawców Prywatnych Henryka Bochniarz i jej mąż pracujący w Stanach Zjednoczonych. Tak funkcjonuje również aktorka Anna Przybylska, która najczęściej pracuje w Warszawie, podczas gdy jej mąż, piłkarz Amiki Jarosław Bieniuk - we Wronkach. Z kolei mąż telewizyjnej prezenterki Moniki Richardson - Jamie Malcolm - jest w Wielkiej Brytanii pilotem RAF.

Małżeństwa, w których obie osoby odnoszą zawodowe sukcesy, najłatwiej akceptują związki na odległość. Małżonkowie twierdzą, że są zbyt zapracowani, by mieć czas na romanse i dlatego ich związki nie są zagrożone. Z badań Instytutu Gallupa wynika, że 54% Amerykanów funkcjonujących w związkach na odległość twierdzi, że są szczęśliwi i że dokonali trafnego wyboru. Psycholog Zofia Milska-Wrzosińska uważa, że osoby takie przede wszystkim cenią beztroskie życie bez konfliktów małżeńskich, o które łatwiej, kiedy mieszka się pod jednym dachem. Dojazdowe małżeństwa bardzo odpowiadają też pracoholikom.

Psychologowie i socjologowie twierdzą, że związki na odległość przynoszą znacznie więcej strat niż korzyści. Z badań prof. Krystyny Slany, demografa z Uniwersytetu Jagiellońskiego, autorki książki "Alternatywne formy życia małżeńsko-rodzinnego w ponowoczesnym świecie", wynika, że małżeństwa na odległość są nietrwałe - rozpada się co trzeci taki związek. Na Opolszczyźnie kłopoty małżonków funkcjonujących w związkach na odległość są już tak widoczne, że ks. Norbert Wons z Opola prowadzi duszpasterstwo rodzin żyjących w rozłące. Regularne spotkania w ramach tego duszpasterstwa są rodzajem terapii. Jak zauważa ksiądz Wons, na Opolszczyźnie na odległość żyje już kolejne pokolenie, co sprawia, że wiele osób nie zna normalnego, tradycyjnego modelu rodziny.

Mariusz Cieślik, Agnieszka Sijka