Bulimię można leczyć hormonami?
Bulimia, uznawana za zaburzenia jedzenia o podłożu psychicznym, może w niektórych przypadkach być efektem zaburzeń hormonalnych - wynika z najnowszych szwedzkich badań, o których informuje serwis internetowy AlphaGalileo.
Bulimia nervosa, jest, razem z anoreksją, zaliczana do zaburzeń odżywiania o podłożu psychicznym. Osoby nią dotknięte tracą kontrolę nad własnymi zachowaniami żywieniowymi - rzucają się z wielką łapczywością na jedzenie i objadają, a następnie pod wpływem wyrzutów sumienia prowokują wymioty czy nadużywają środków przeczyszczających.
Nieleczona bulimia może nawet doprowadzić do zgonu, gdyż powoduje m.in. poważne zaburzenia w pracy serca i układu krążenia. Choroba ta występuje 10 razy częściej u kobiet niż u mężczyzn.
Choć przyczyny bulimii są złożone i obejmują prawdopodobnie również czynniki genetyczne, to generalnie przyjmuje się, że jest ona zaburzeniem psychicznym. Dlatego w leczeniu pacjentów z bulimią stosuje się przede wszystkim terapię poznawczo- behawioralną, jak również leki przeciwdepresyjne.
Najnowsze wyniki badań dr Sabine Naessen z Karolinska Institutet w Sztokholmie sugerują jednak, że bulimia może w niektórych przypadkach być wywołana zaburzeniami hormonalnymi, które dadzą się korygować za pomocą doustnych pigułek antykoncepcyjnych.
Badaczka i jej zespół zaobserwowali, że jedna trzecia kobiet cierpiących na bulimię ma zaburzenia hormonalne, które objawiają się podwyższonym poziomem męskiego hormonu - testosteronu i obniżonym poziomem żeńskiego estrogenu, w porównaniu z kobietami zdrowymi.
Jak wyjaśnia dr Naessen, testosteron i estrogen są zaangażowane w regulację apetytu, a podwyższony poziom testosteronu może nasilać uczucie głodu.
Zdaniem badaczki, jej najnowsze wyniki sugerują, że bulimia może w niektórych przypadkach odzwierciedlać zmiany hormonalne w organizmie pacjentki, a nie zaburzenia psychiczne.
Aby obniżyć poziom testosteronu u kobiet z bulimią badaczka podawała im doustne pigułki antykoncepcyjne oparte głównie na estrogenie. Powodują one spadek produkcji męskiego hormonu. Dzięki takiej terapii już po trzech miesiącach u połowy z nich osłabił się pociąg do słodyczy i tłustych pokarmów, oraz zmniejszyło się uczucie głodu. Natomiast trzy pacjentki zupełnie uwolniły się od zaburzeń jedzenia. To bardzo dobre wyniki - podkreśla dr Naessen - Dowodzą one, że terapia hormonalna może stać się w leczeniu bulimii alternatywą dla terapii poznawczo-behawioralnej.