Brytania: Rosjanie zablokowali próby zwolnienia Hessa

Hess skazany w procesie przed trybunałem wojskowym w Norymberdze w 1945 r. na karę dożywotniego pozbawienia wolności za współorganizowanie terroru nazistów, był od 1966 r. jedynym więźniem w Spandau w Berlinie administrowanym wspólnie przez USA, W. Brytanię, Francję i Rosję.

W 1974 r. miał 79 lat i alianci zachodni z inicjatywy brytyjskiej rozważali zniesienie wobec niego niektórych ograniczeń ze względów humanitarnych. Ówczesny prezydent USA Richard Nixon, rządy Francji i Niemiec były za, ale Rosjanie storpedowali inicjatywę.

W brytyjskich archiwach odtajniono m. in. protokół z rozmowy konserwatywnego posła Airey Neave'a z ówczesnym szefem brytyjskiego MSZ Williamem Rogersem.

Neave, który w czasie wojny był więźniem Colditz i uczestniczył w procesie norymberskim stwierdził, iż Hess więziony jest w nieludzkich warunkach, ponieważ Rosjanie interpretują regulamin rygorystycznie i wyraził nadzieję, iż "ten przejaw zemsty wobec 79- letniego człowieka nie weźmie góry".

W ocenie piątkowego "Daily Telegraph" Stalin był przekonany o tym, iż Hess uprzedził premiera Winstona Churchilla o przygotowaniach Hitlera do ataku na Rosję Sowiecką 22 czerwca 1941 r., widząc w tym przejaw podwójnej zdrady: złamania paktu Ribbentrop-Mołotow określającego terytorialny podział łupów oraz uprzedzenie Zachodu o przygotowywanym ataku na Rosję.

Hess przybył do W. Brytanii 10 maja 1941 r. w tajnej misji mającej na celu zakończenie wojny na Zachodzie, która rozwiązywałaby Hitlerowi ręce w konflikcie ze Stalinem. Jego inicjatywa została odrzucona przez Brytyjczyków.

Odtajnione dokumenty opisują rygor, któremu poddany był Hess w Spandau. Na okrągło pilnowało go 32 wojskowych strażników, 20 oddziałowych i czterech komendantów więzienia, po jednym z każdego z mocarstw okupacyjnych Niemiec.

Hess zmarł w Spandau w sierpniu 1987 r. w wieku 93 lat. Według oficjalnej wersji powiesił się na kablu elektrycznym.