Sędziwy pan fascynuje chłopca nie tylko dlatego, że jednym ruchem potrafi wyleczyć naderwany staw. Kręgarz obsługiwał bowiem amerykańskiego króla gangsterów Ala Capone. Nagle światy starca i dziecka zazębiają się, a czytelnik traci orientację, gdzie kończy się jawa, a zaczyna barwna, senna, surrealistyczna opowieść o prohibicji i Sycylijczykach. Dave McKean i Neil Gaiman zmieniają kryminalistów w półboskie postacie, a jak wiadomo, herosi i bogowie stoją zawsze poza moralnością. Aby zmienić klasyczny kryminał w mit, autorzy „Drastycznych przypadków” musieli posłużyć się oryginalną komiksową poetyką. Narracja nie jest prostym następstwem kadrów z klasyczną akcją. To raczej kompozycja scen, symboli, czasem starych fotografii prasowych. Choć takie zabiegi często kończą się przerostem formy nad treścią, w tym wypadku nie ma o tym mowy. „Drastyczne przypadki” to świetny przykład umiejętnego posługiwania się językiem komiksu pełnym niedopowiedzeń i metafor.
„Drastyczne przypadki”, scenariusz Neil Gaiman, rysunki Dave McKean, Egmont 2007, s. 48, cena 24,90 zł
opracował Sebastian Frąckiewicz
