Galaktyki karłowate, choć dużo mniejsze od "normalnych" galaktyk, są ważną częścią Wszechświata. Obiekty tego typu stanowią najliczniejszą klasę galaktyk w kosmosie. Według astronomów galaktyki karłowate były pierwszymi, które powstały po Wielkim Wybuchu i stanowiły budulec dla powstających później większych obiektów.
Opierając się na wynikach symulacji komputerowych naukowcy sugerują, że rejony Wszechświata o dużej gęstości materii, takie jak skupiska galaktyk, powinny zawierać dużo więcej galaktyk karłowatych niż dotychczas zaobserwowano.
Zespół naukowców pod kierunkiem Leigh Jenkins i Ann Hornschemeier z Goddard Space Flight Center w Greenbelt pracując z Teleskopem Spitzera zbadał gromadę galaktyk Coma - gigantyczne skupisko galaktyk, znajdujące się w odległości 320 milionów lat świetlnych w gwiazdozbiorze Warkocz Bereniki. Badaniami objęto centralną część gromady, korzystając z instrumentu IRAC - Infrared Array Camera. W trakcie trwającej 6,5 godziny sesji obserwacyjnej wykonano 288 zdjęć, z których powstała mozaika obejmująca 1,3 stopnia kwadratowego nieba.
Astronomowie odkryli około 30 tysięcy nowych obiektów. Część z nich to galaktyki należące do gromady Coma, lecz wiele innych to obiekty tła. Aby określić, które z odkrytych galaktyk należą do badanej gromady, astronomowie wykonali kolejne obserwacje 4-metrowym William Herschel Telescope, znajdującym się na Wyspach Kanaryjskich i zmierzyli odległość do badanych obiektów.
Okazało się, że około 1 600 galaktyk spośród 30 000 odkrytych obiektów należy do gromady Coma, a większość z nich ma masę podobną lub mniejszą od masy Małego Obłoku Magellana (galaktyki będącej satelitą naszej Drogi Mlecznej). Badaniami objęto tylko niewielką część gromady Coma, ale uogólnione obliczenia dla całej gromady wskazują, że w tym skupisku znajduje się około 5 000 galaktyk karłowatych.
Według astronomów pracujących z Teleskopem Spitzera możliwości tego instrumentu są ogromne. Dzięki Spitzerowi mogliśmy odkryć tysiące niewidocznych dotychczas słabych galaktyk - powiedziała Jenkis. Całkowity czas obserwacji gromady Coma wykonanych przy pomocy Spitzera odpowiada kilku dniom pracy na instrumentach naziemnych - dodała Hornschemeier.
