nasa

Fascynujące nagranie z Marsa uchwycone przez łazik NASA Perseverance. Kamera kosmicznego urządzenia zarejestrowała moment utworzenia się diabełka pyłowego poruszającego się ze wschodu na zachód wzdłuż krateru Jezero. Nagranie pojawiło się na oficjalnej stronie NASA i widać na nim, że to zjawisko przypomina to, co czasami można zaobserwować na Ziemi. Amerykańscy naukowcy wyjaśniają jednak, że marsjańskie "diabły" są znacznie słabsze i ogólnie mniejsze niż ziemskie tornada, a badane są przez specjalistów po to, by lepiej zrozumieć atmosferę Marsa i jego modele pogodowe. NASA dodaje, że diabełki pyłowe, które występują również na Ziemi, powstają, gdy wznoszące się komórki ciepłego powietrza mieszają się z opadającym kolumnami chłodniejszego powietrza. Marsjańskie wersje mogą być znacznie większe, niż te znane nam na Ziemi. - Nie widzimy szczytu diabełka pyłowego, ale cień, który rzuca, daje nam dobry wskaźnik jego wielkości. Większość to pionowe kolumny. Gdyby ten diabełek pyłowy był skonfigurowany w ten sposób, jego cień wskazywałby, że ma ok. 2 km wysokości - wyjaśnił Mark Lemmon, planetolog z Space Science Institute.

Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba uchwycił niewidziane wcześniej galaktyki spiralne. To sensacyjne odkrycie, dzięki któremu astronomowie mają szansę zyskać nową wiedzę na temat wczesnego Wszechświata. To sensacyjne odkrycie, dzięki któremu astronomowie mają szansę zyskać nową wiedzę na temat wczesnego Wszechświata. Według badaczy niektóre z nowo zobrazowanych galaktyki można uznać za najbardziej odległe galaktyki spiralne, jakie do tej pory widziano. Ten rodzaj galaktyk, w postaci dysku z kilkoma ramionami spiralnymi, które wchodzą do jądra galaktyki, pozwala zbierać cenne informacje o ewolucji. Dwie z nich zostały już wcześniej wykryte dzięki Kosmicznemu Teleskopowi Spitzera. Jednak ze względu na słabszą moc, Spitzer nie był w stanie dostarczyć badaczom szczegółowych informacji m.in. o ich kształtach. To nie pozwalało na dokładniejsze zbadanie pochodzenia i procesów ewolucji. W końcu dwie znane już i najbardziej czerwone galaktyki spiralne udało się uchwycić z niespotykaną dotąd rozdzielczością. To wszystko dzięki NASA i Kosmicznemu Teleskopowi Jamesa Webba. Z tego powodu najnowsze odkrycie uznawane jest przez badaczy i NASA za przełomowe.

Mariański łazik Spirit przypadkiem zarejestrował interesujące zjawisko na Marsie. Krótkie wideo NASA opublikowała agencja Associated Press. Na nagraniu widać coś na wzór "małej trąby powietrznej", jednak naukowcy NASA rozwiali wszelkie wątpliwości. Okazało się, że łazik zarejestrował tworzenie się wirów pyłowych, które można spotkać również na Ziemi. Z racji na cieńszą atmosferę Marsa, podmuch wiatru na tej planecie jest o wiele cichszy niż na Ziemi, co dotyczy także jego siły. NASA skrupulatnie bada przestrzeń Marsa i niewykluczone, że w następnych miesiącach pojawi się coś również interesującego, jak wiry pyłowe. Co ciekawe, typowy ziemski wir pyłowy tworzy się nad silnie nagrzaną przez słońce powierzchnią gruntu. Uwolnienie zmagazynowanej w tej warstwie energii prowadzi do powstawania pióropuszy termicznych szybko wznoszącego się powietrza. Słaby wiatr sprzyja zainicjowaniu rotacji w takich miejscach, co prowadzi do powstania wiru. Właśnie taki sam proces zachodzi też na Marsie, a nagranie NASA jest tego dowodem.

Najnowsze zdjęcia udostępnione przez NASA pokazują przełomowe odkrycie, które udało się, dzięki Kosmicznemu Teleskopowi Jamesa Webba. Naukowcy dostrzegli jedne z dwóch najstarszych i najbardziej odległych galaktyk, jakie kiedykolwiek widziano. Dla astronomów to prawdziwa kosmiczna zagadka, którą przez kolejne lata będą starali się wyjaśnić. Wszystko dlatego, że te odkrycie kwestionuje dotychczasowe rozumienie, w jaki sposób powstały pierwsze galaktyki we wczesnym Wszechświecie. Pierwsza z odkrytych galaktyk istniała już 450 mln lat po Wielkim Wybuchu, a druga nawet 350 mln lat. To oznaczałoby pobicie dotychczasowego rekordu, który należy do galaktyki powstałej 400 milionów lat po początku wszechświata. Trzeba też zaznaczyć, że obie galaktyki są maleńkie w porównaniu z ziemską Drogą Mleczną, dlatego stanowią zaledwie kilka procent jej rozmiaru. Naukowcy wciąż muszą potwierdzić odległości do tych galaktyk, analizując właściwości spektralne ich światła. Natomiast dalsze badania ujawnią tempo powstawania wczesnych gwiazd i obfitość pierwiastków w ich składzie.