64. rocznica deportacji Maksymiliana Kolbe do Auchwitz
Uroczystości 64. rocznicy deportacji
świętego Maksymiliana Kolbego do niemieckiego obozu Auschwitz
odbyły się w w Państwowym Muzeum Auschwitz-Birkenau oraz w
Centrum świętego Maksymiliana w podoświęcimskich Harmężach.
Przed Ścianą Straceń w byłym obozie KL Auschwitz, gdzie podczas wojny hitlerowcy rozstrzelali co najmniej parę tysięcy osób, za wszystkie ofiary II wojny światowej modlili się franciszkanie, misjonarki Niepokalanej Ojca Kolbego, a także delegaci klasztorów z południowej Polski. Złożyli także kwiaty w celi śmierci św. Maksymiliana, w podziemiach bloku 11.
Późnym popołudniem w kościele Matki Bożej Niepokalanej przy klasztorze Franciszkanów biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej Jan Zając odprawił mszę świętą ku czci świętego Maksymiliana.
Franciszkanin ojciec Maksymilian Kolbe został aresztowany w klasztorze w Niepokalanowie 17 lutego 1941 roku i osadzony przez Niemców w więzieniu na Pawiaku w Warszawie. Do Auschwitz został deportowany wieczorem 28 maja 1941 roku wraz z 303 innymi więźniami Pawiaka. 29 maja 1941 roku zakonnik został wpisany do obozowej ewidencji. Otrzymał numer 16670.
Ojciec Maksymilian w ostatnich dniach lipca 1941 roku ofiarował życie za nieznanego mu Franciszka Gajowniczka (numer 5659), wyznaczonego do śmierci głodowej po ucieczce więźnia z bloku 14.
Ojciec Kolbe zmarł po dwóch tygodniach męki, 14 sierpnia 1941 roku, dobity zastrzykiem fenolu jako ostatni z więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym, w podziemiach bloku 11, tzw. Bloku Śmierci.
Franciszek Gajowniczek przeżył wojnę. Zmarł w 1995 roku w Brzegu na Opolszczyźnie w wieku 94 lat. Pochowany został na cmentarzu przyklasztornym franciszkanów w Niepokalanowie.
Rajmund Kolbe urodził się 8 października 1894 roku w Zduńskiej Woli. W 1910 roku wstąpił do zakonu franciszkanów, gdzie otrzymał imię Maksymilian. Dwa lata później rozpoczął studia w Rzymie. Tam w 1917 roku założył stowarzyszenie Rycerstwa Niepokalanej. Do Polski powrócił w 1919 roku.
W 1927 roku założył pod Warszawą klasztor-wydawnictwo Niepokalanów. Trzy lata później ojciec Maksymilian wyjechał do Japonii, z której powrócił do kraju w 1936 roku. Objął kierownictwo Niepokalanowa. W chwili wybuchu II wojny światowej było tam 700 zakonników i kandydatów.
Ojciec Maksymilian został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w 1971 roku, natomiast kanonizacji dokonał Jan Paweł II 10 października 1982 roku. W 1999 roku papież uczynił świętego Maksymiliana patronem honorowych dawców krwi.