32% zabójstw w 2006 r. popełniono z motywów rodzinnych

W 2006 r. odnotowano ogółem 816 zabójstw, z czego motyw rodzinny stwierdzono w 261 przypadkach. "Zabójstwa o motywie rodzinnym od lat stanowią znaczący procent ogółu tych zdarzeń, o ile jednak do 2003 r. odsetek ten wynosił około 26%, o tyle w latach kolejnych ich udział procentowy wśród wszystkich zabójstw rósł i w 2006 r. wyniósł już 31,99%" - napisano w sprawozdaniu, które rząd przekazał Sejmowi.

Raport stwierdza ponadto, że 63% badanych przyznaje, iż w dzieciństwie byli karani klapsami, a 38%, że byli bici pasem lub innym przedmiotem; co czwarty pacjent lecznictwa odwykowego przyznaje się natomiast do stosowania przemocy wobec dzieci w czasie choroby alkoholowej.

Ze sprawozdania można się także dowiedzieć, że w całej Polsce istnieje ponad 1700 instytucji pomagających ofiarom przemocy, w tym 1 tys. 444 placówek prowadzonych przez gminy oraz 329 prowadzonych przez powiaty. Wśród instytucji prowadzonych przez gminy zdecydowaną większość stanowią punkty konsultacyjne (81%), 10% to ośrodki wsparcia, pozostałe to ośrodki interwencji kryzysowej. W powiatach zdecydowaną większość stanowią ośrodki interwencji kryzysowej (72%), dalej ośrodki wsparcia (12%) oraz specjalistyczne ośrodki wsparcia (10%).

Z pomocy wszystkich instytucji prowadzonych przez gminy skorzystało w 2006 r. prawie 85 tys. osób, w powiatach zaś prawie 40 tys. osób.

Wśród działań na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie, które podjęły poszczególne resorty i instytucje państwowe, w 2006 r. sprawozdanie wymienia m.in. program "Zero tolerancji dla przemocy w szkole" - wdrażany przez Ministerstwo Edukacji Narodowej, a ponadto prace nad projektami ustaw mającymi zwiększyć ochronę świadków i ofiar przemocy w rodzinie oraz zmierzającymi do wykonania orzeczeń eksmisyjnych wobec sprawców przemocy w rodzinie, które prowadziło Ministerstwo Sprawiedliwości.

Istotnym elementem ochrony ofiar przemocy w rodzinie ma być też opracowywany obecnie projekt "Krajowego Programu na Rzecz Ofiar Przestępstw". Ponadto w wielu jednostkach policji kontynuowano w 2006 r. działania na rzecz ofiar przestępstw oraz realizację założeń "Polskiej Karty Praw Ofiar".

Z kolei Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych prowadziła m.in. zajęcia socjoterapeutyczne dla dzieci ofiar przemocy w rodzinie.

Raport wymienia też np. monitoringi mediów, jakie przeprowadzała Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji. Wynika z nich, iż telewizje często zaniżają kategorie wiekowe programów, przez co na godziny wcześniejsze przesuwane są audycje, które - prawidłowo zakwalifikowane - powinny być nadawane najwcześniej po godz. 20 (z kwalifikacją "od lat 16"). "Nasuwa to podejrzenie o świadomą manipulację systemem klasyfikacyjnym, dokonywaną kosztem zdrowia psychicznego i moralnego małoletnich widzów" - zapisano w sprawozdaniu.

Za "bardzo niepokojący sygnał" autorzy raportu uznają też wniosek KRRiT, że bardzo uboga jest oferta mediów, jeśli chodzi o programy dla starszych dzieci (12-16 lat) i jest całkowity brak audycji przeznaczonych dla dorastającej młodzieży (16-18 lat).

Wśród podstawowych celów, jakie wyznacza Krajowy Program na najbliższe lata, są m.in.: rozszerzenie zakresu działania Ogólnopolskiego Telefonu Niebieska Linia, zwiększenie liczby instytucji, zwłaszcza specjalistycznych ośrodków wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie, i umożliwienie wszystkim sprawcom przemocy w rodzinie przystąpienia do uczestnictwa w programach korekcyjno - edukacyjnych. W 2007 r. w ramach programu mają też być przeprowadzone ogólnopolskie badania na temat zjawiska przemocy w rodzinie.

Raport z realizacji Krajowego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie obejmuje okres od 25 września (wtedy wdrożono Program) do 31 grudnia 2006 r. (wraz z niektórymi zdarzeniami z roku 2007). Raport przygotowano w oparciu o sprawozdania wojewodów oraz poszczególnych resortów, zaś w części dotyczącej danych na temat skali zjawiska przemocy w rodzinie raport bazuje na danych opracowanych przez Komendę Główną Policji, Centrum Badania Opinii Społecznej, Fundację Dzieci Niczyje oraz Instytut Psychologii Zdrowia.