300 Polaków w Dublinie każdą noc spędza na ulicy
Ponad trzystu Polaków każdą noc spędza w największym miejskim parku Dublina - Phoenix, na przystankach autobusowych lub na posterunkach policji irlandzkiej stolicy - pisze tygodnik "Irish Independent on Sunday" powołując się na organizacje charytatywne, które pomagają bezdomnym.
Według gazety, większość bezdomnych Polaków to ludzie w wieku 20-40 lat, którzy przyjechali do Irlandii z ok. 200 euro w kieszeni (ok. 780 zł) w przeświadczeniu, że bez trudu znajdą zatrudnienie na budowie.
Rachuby te kończą się niepowodzeniem z braku wymaganego w Irlandii dokumentu FAS, uzyskiwanego po przejściu szkolenia bhp. Na kursy oferujące zaświadczenie FAS zgłasza się tak wielu chętnych, że trzeba się na nie zapisać na kilka miesięcy z góry.
Próby znalezienia alternatywnego zatrudnienia w zakładach produkcyjnych, gastronomii lub handlu kończą się niepowodzeniem, jeśli ubiegający się o pracę niewystarczająco zna angielski. Z kolei powrót do Polski z pustymi rękami uchodzi za powód do wstydu.
Nie mamy wyobrażenia o rzeczywistej skali zjawiska. Ludzie ci sądzą, że nie są uprawnieni do żadnej pomocy i nie szukają z nami kontaktu - powiedział gazecie przedstawiciel zarządu służby zdrowia.
Różne ośrodki pomocy charytatywnej w Dublinie odnotowują nasilenie problemu bezdomności wśród imigrantów z nowych krajów UE, w tym Polaków, których jest najwięcej.
Dyrektor prowadzonego przez kapucynów dziennego ośrodka pomocy dla bezdomnych w Dublinie, ksiądz Kevin Crowley ocenia, że połowa osób odwiedzających ośrodek (380-500 dziennie), to Irlandczycy, a reszta to cudzoziemcy. Wśród tych ostatnich najliczniejsi są Polacy.
Przedstawiciel innego ośrodka, Morning Star Hostel, w którym jest miejsce dla 50 mężczyzn przyznał, że woli dawać miejsce starym bywalcom, których zna, niż nowo przybyłym, z którymi styka się po raz pierwszy.
Pod koniec lipca inna gazeta irlandzka, "Irish Times", liczbę bezdomnych Polaków w Dublinie oceniała na 600 - na ok. 90-100 tys. Polaków przebywających w irlandzkiej stolicy.