12 tys. euro zadośćuczynienia za przewlekłość sądu

Kara ta jest jedną z najwyższych, jakie Trybunał w Strasburgu przyznał w polskich sprawach z tytułu przewlekłości postępowania (naruszenia prawa do sądu, nierozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie).

Postępowanie sądowe z powództwa Sokołowskiej rozpoczęto w 1984 roku. Decyzję sądu pierwszej instancji skarżąca otrzymała dopiero po 18 latach po jego rozpoczęciu. Decyzja ta stała się prawomocna 15 maja 2006 roku. W trakcie trwania postępowania Sokołowska złożyła dwukrotnie skargi na przewlekłość postępowania.

Pierwszą skargę złożyła 25 stycznia 2005 roku do Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim, w której zarzuciła przewlekłość postępowania w zawisłej sprawie cywilnej. Jednocześnie wniosła o przekazanie tej skargi do Sądu Rejonowego w Warszawie. Sąd ją odrzucił ze względów formalnych. Uznał, że skarga nie zawiera wyraźnego żądania stwierdzenia przewlekłości postępowania.

14 kwietnia 2005 roku Sokołowska złożyła nową skargę na przewlekłość postępowania. Spełniła wszystkie wymogi, stawiane przez ustawę z 2004 roku w tej sprawie. 5 lipca 2005 roku Sąd Rejonowy w Warszawie oddalił skargę jako niezasadną.

"Trybunał uznał, że decyzja sądu w przypadku pierwszej skargi na przewlekłość była wyrazem bardzo ścisłego i czysto formalistycznego podejścia do interpretacji ustawy z 2004 r. W ocenie Trybunału, sąd nie ocenił skargi prawidłowo" - czytamy w komunikacie Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.

"Trybunał uznał też, że w tej sprawie długość postępowania była nadmierna, (a sąd) nie wypełnił wymogu rozpatrzenia sprawy w rozsądnym terminie. Trybunał zauważył, że odrzucając skargi skarżącej na przewlekłość postępowania w jej sprawie, Sąd Rejonowy w Warszawie nie spełnił standardów, które byłyby w zgodzie z zasadami zawartymi w dotychczasowym orzecznictwie Trybunału" - napisano w komunikacie fundacji.