Zmarł bohater "Bitwy o Anglię" - Stanisław Skalski
W wieku 89 lat zmarł w Warszawie gen. Stanisław Skalski, "as" polskiego lotnictwa z II Wojny Światowej, bohater Bitwy o Anglię - poinformował o tym rzecznik Dowódcy Sił Powietrznych RP mjr
Maciej Woźniak.
Stanisław Skalski po klęsce wrześniowej walczył we Francji. Od jesieni 1940 roku w Anglii dowodził kolejno: eskadrą w dywizjonie 306 i 316, dywizjonem 317, eskadrą zwaną "Cyrkiem Skalskiego" w Tunezji, dywizjonem 601 na Malcie i w końcu polskim 133 skrzydłem myśliwskim. Według oficjalnej statystyki alianckiej Skalski zestrzelił 21 samolotów niemieckich.
W 1947 roku powrócił do Polski, oskarżony o zdradę przez władze stalinowskie i skazany spędził 8 lat w celi śmierci. Po rehabilitacji pełnił funkcję sekretarza generalnego Aeroklubu PRL. Odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Autor wspomnień z września 1939 roku: "Czarne krzyże nad Polską", wydanego w 1957 roku. Po wojnie powrócił do PRL, gdzie został oskarżony o zdradę i szpiegostwo. Archiwa Urzędu Bezpieczeństwa potwierdziły, że w śledztwie znęcał się nad nim osobiście osławiony Adam Humer. Skalski został skazany na śmierć. Wyroku nie wykonano, ale więzień spędził 8 lat w celi śmierci.
Po 1956 r. został zrehabilitowany. Odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari.
Urodził się 27 października 1915 w Kodymie. Po ukończeniu kursu pilotażu w 1938, skierowano go do 142. Eskadry w Toruniu. 1 września 1939 r. zestrzelił niemiecki samolot rozpoznawczy Hs 126 już o godzinie 5:32.
Według niektórych badaczy historii, był to pierwszy wygrany przez Polaka pojedynek powietrzny w czasie II wojny światowej.
Tytuł asa myśliwskiego Skalski uzyskał jeszcze we wrześniu 1939 r., zestrzeliwując osobiście sześć niemieckich samolotów i uszkadzając trzy inne maszyny.
17 września, jak wielu innych polskich pilotów, Skalski wyruszył do Rumunii, później Francji i Anglii. W 1940 jako podporucznik dołączył do Królewskich Sił Powietrznych (RAF - Royal Air Force), by rozpocząć swój udział w słynnej Bitwie o Anglię, gdzie walcząc w różnych dywizjonach, strącił wiele niemieckich maszyn; jego samolot również został trafiony, a on ranny.
W latach 80. zaangażował się najpierw w działalność stowarzyszenia patriotycznego "Grunwald". Po 1989 r. dwukrotnie kandydował do parlamentu. W wyborach w 1991 r. z list Chrześcijańskiej Demokracji Pawła Łączkowskiego, a w 1993 r. z list "Samoobrony". W obu przypadkach nie uzyskał mandatu posła.