Latające kleszcze w lasach – czym są i czy stanowią niebezpieczeństwo dla człowieka? Czy latające kleszcze przenoszą boreliozę?

Strzyżak jeleni, łowik, wesz jelenia – to znany pod różnymi nazwami latający kleszcz. Występuje w lasach w całej Polsce, bez względu na ich rodzaj. Owad ten jest pasożytem, który atakuje zarówno zwierzęta, jak i ludzi. Potocznie określa się go jako kleszcz ze skrzydłami, ponieważ wiele łączy oba owady – podobnie wyglądają, żywią się krwią, pasożytują na zewnątrz organizmu żywiciela. Zgodnie z informacją podaną przez Lasy Państwowe przeważnie spotyka się latające kleszcze między czerwcem a wrześniem, jednak w odpowiednich warunkach, zwłaszcza gdy jesień jest ciepła, można się na nie natknąć nawet w listopadzie.

Nie zawsze fakt posiadania skrzydeł pozwala odróżnić oba owady. Dzieje się tak dlatego, że po wczepieniu w ciało żywiciela strzyżak traci skrzydła. Po lepszym przyjrzeniu widać jednak znaczące różnice w wyglądzie. Latające kleszcze charakteryzują się szeroką głową i szczeciną na tułowiu, mierzą ok. 5-6 mm. Mają twardy pancerz, co utrudnia zabicie atakującego owada. Mogą atakować chmarami, a ich ciała są tak skonstruowane, że bez trudu wciskają się nawet w najdrobniejszą szczelinę. Przylegające ubranie nie stanowi dla nich przeszkody, mogą dostać się nawet pod powiekę, czy do ucha.

Strzyżaki gryzą ludzi i wysysają krew przez około 15-25 minut. Początkowo ugryzienie nie daje żadnych objawów, jest nawet niewidoczne, dopiero po 2-3 dniach w miejscu ugryzienia pojawia się obrzęk i silne swędzenie. Przeważnie atak kleszczy ze skrzydłami powoduje bolesne zmiany na skórze. U alergików takie ugryzienie może doprowadzić do ostrej reakcji alergicznej. Niektóre źródła podają, że strzyżaki mogą przenosić również bakterie z rodzaju Anaplasma, powodujące anaplazmozę oraz Borrelia, które wywołują boreliozę, jednak nie jest to potwierdzone naukowo.