W październiku proces odwoławczy ws. zabójstw dzieci w Hipolitowie

Wyrok w pierwszej instancji, przed Sądem Okręgowym w Łomży, zapadł w maju. Zaskarżyły go obie strony.

Obrona chce uniewinnienia, ewentualnie uchylenia wyroku i zwrotu sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji. Składa też wniosek dowodowy, o ponowne zbadanie Beaty Z. przez zespół biegłych psychologów i psychiatrów.

Prokuratura, która domagała się przed sądem w Łomży dożywocia, również zaskarżyła wyrok. Ponieważ uważa, że kara powinna być surowsza niż orzeczone 25 lat więzienia, a sąd apelacyjny sam nie może kary na dożywocie zmienić, w apelacji oskarżyciel domaga się uchylenia wyroku i zwrotu sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Łomży.

Łomżyńska prokuratura okręgowa oskarżyła Beatę Z. z Hipolitowa o zabójstwo dzieci, urodzonych w 2000, 2003, 2008, 2010 i 2012 roku - trzech chłopców i dwóch dziewczynek. Według śledczych, kobieta świadomie pozostawiała dzieci po porodzie w takim miejscu i warunkach, w których nie miały szans na przeżycie - szczątki dwojga z nich znaleziono na strychu jej domu, dwojga kolejnych - w piwnicy w stodole.

Szczątków piątego dziecka, utopionego - jak przyjęto w akcie oskarżenia - w stawie w Hipolitowie, mimo poszukiwań, nie udało się odnaleźć.

W śledztwie Beata Z. przyznała się do zarzutów dotyczących zabójstw piątki dzieci. Mówiła też wtedy, że to postawa konkubenta, który nie interesował się nią, gdy zachodziła w kolejne ciąże, decydowała o tym, iż nie chciała tych dzieci.

Na początku procesu, który trwał od listopada 2013 roku do maja tego roku, zmieniła jednak wyjaśnienia. Przyznała się wówczas nie do zabójstw noworodków, a jedynie do nieudzielenia im pomocy.

Sąd uznał jednak Beatę Z. za winną wszystkich zarzucanych jej czynów i skazał na karę łączną 25 lat więzienia. W opisie czynów przyjął, że działała w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia i wbrew prawnemu obowiązkowi podjęcia opieki nad nowo narodzonymi dziećmi.

Sąd przyjął, że wszystkie dzieci urodziły się żywe, a o ciążach wiedział konkubent (w procesie odmówił składania wyjaśnień, a w śledztwie prokuratura nie znalazła dowodów, by miał on związek z zabójstwami), ale do końca nie udało się ustalić, czy wiedzieli też inni mieszkańcy wsi.

Sąd pierwszej instancji ocenił, że orzeczona kara 25 lat więzienia spełni rolę wychowawczą i ochroni zarówno skazaną przed popełnieniem podobnych przestępstw, jak i innych przed złem, które mogłaby im uczynić. Karę dożywocia, czego chciała prokuratura, uznał jednak za "noszącą znamiona zemsty", a - jak podkreślił sąd - kara nie może być zemstą.