Na wystawę składają się przede wszystkim zdjęcia z legendarnych w Polsce i na świecie spektakli teatru Grotowskiego z lat 60 ubiegłego wieku: "Księcia niezłomnego", "Apocalypsis cum figuris" i "Akropolis". W hallu gmachu UNESCO można też obejrzeć kopie teatralnych afiszy oraz szkiców scenografii przedstawień Teatru Laboratorium, wykonanych przez Jerzego Gurawskiego.
Zdjęcia uzupełniają cytaty z Grotowskiego oraz komentarze znawców jego twórczości i wybitnych ludzi teatru. Wśród wypowiedzi tych ostatnich odnaleźć można słowa słynnego brytyjskiego reżysera Petera Brooka, "że od czasów Stanisławskiego nikt na świecie nie badał natury aktorstwa, jego znaczenia, jego procesów duchowo-fizyczno-emocjonalnych tak dogłębnie i całkowicie, jak Grotowski".
Ekspozycja przedstawia w porządku chronologicznym drogę twórczą Teatru Laboratorium (pierwotnie Teatru 13 Rzędów) - od założenia w 1959 roku aż do formalnego rozwiązania w 1984 roku. Komentarze wyjaśniają istotę teorii "teatru ubogiego" Grotowskiego. Koncepcja ta odrzucała wystawną scenografię i wierność pierwowzorom literackim, kładąc nacisk na wspólne przeżycie aktorów i widzów. Grotowski pojmował teatr jako miejsce głębokiego spotkania się z sobą samym i z drugim człowiekiem.
Otwartą do 27 listopada wystawę, stworzoną przez wrocławski Instytut im. Jerzego Grotowskiego, zorganizowało w Paryżu Stałe Przedstawicielstwo RP przy UNESCO.
Z okazji trwającego na świecie roku Grotowskiego w stolicy Francji odbyły się już tej jesieni pokazy filmów dokumentalnych w Centrum Pompidou oraz sesja naukowa na Sorbonie i w College de France. Imprezy te ściągały za każdym razem rzesze francuskich miłośników teatru w różnym wieku.
W tym roku mija dziesiąta rocznica śmierci Jerzego Grotowskiego i zarazem pięćdziesiąta wspólnego objęcia przez niego i Ludwika Flaszena kierownictwa kierownictwa Teatru 13 Rzędów w Opolu (późniejszego Teatru Laboratorium). Z tej okazji UNESCO ogłosiło rok 2009 rokiem poświęconym pamięci polskiego artysty.
