Nie lubię wracać do Polski

- Ja nie mieszam z błotem. Jestem ostry, dobitny, walę prosto z mostu, kiedy zajdzie potrzeba, ale nigdy nie jest moim celem poniżanie kogokolwiek. Mam wrażenie, że to widać wyraźnie - ja walczę o idee, zapalam się w sprawie, a nie przeciw osobom. Pewnie po prostu oglądam zbyt dużo telewizji amerykańskiej, gdzie takie zachowanie jak moje jest normą. W Polsce, jak się zaprosi gościa do telewizji, to się mu stawia soczek i traktuje podobnie, jakbyśmy go zaprosili do naszego domu. W USA, kiedy jesteś w TV, liczy się przede wszystkim widz. Gość przyszedł dla widza, a nie dla soczku ani tym bardziej dla własnego komfortu. Dlatego w Ameryce gościa wolno wycisnąć jak cytrynę, przyszpilić niewygodnym pytaniem, kiedy kłamie do kamery wszystko dla widza. Może więc rzeczywiście, kiedy robię moje programy po amerykańsku i puszczam je w Polsce, to wrażenie jest trochę szokujące. Ale uczmy się wolności słowa od najlepszych.

- Wszędzie! (śmiech) A zanim trafiłem do mediów, też byłem wszędzie (znowu śmiech). Bo, wie Pan, ja podróżuję od lat dwudziestu, a w TV występuję, z przerwami, od dziesięciu. I podróże to moje prawdziwe życie, prawdziwa pasja i konkretny zawód, a robota w rozrywce jest dorywcza. Kocham radio. Natomiast inne media? Sporo piszę, ostatnio głównie dla Newsweeka, no i jest też ta moja macoszka telewizja. Byłem w Polsacie i nabijałem więcej widzów niż Kuba Wojewódzki, byłem w TVP, byłem w RTL7... A kiedy mnie nie było, to siedziałem najczęściej w Amazonii.

- Nie uciekam! Ale rzeczywiście lubię z Polski wyjeżdżać. Wracać nie lubię, ale wyjeżdżać bardzo. Najbardziej do Ameryki. I chodzi o cały kontynent, a nie o USA. Polska moja matka, Ameryka - moja żona. Matki się nie wybiera, matkę się ma i kocha bezwarunkowo. Kocham więc Polskę, mimo że jej nie rozumiem, mimo że mi się nie podoba to, jakich sobie dobiera kochanków w demokratycznych wyborach dobrała sobie Kwaśniewskiego, a potem Millera. Tego nie zrozumiałem, ale kochać nie przestałem. Natomiast Ameryka moja żona oznacza, że kiedy dorosłem, wyprowadziłem się od mamusi i założyłem własny dom gdzie indziej; z wybranką serca. Kocham język hiszpański, kocham angielski, kocham muzykę latynoską, country i bluesa, kocham anglosaską literaturę, a do kina chodzę wyłącznie na produkcje z Hollywood. Natomiast w drugą stronę: nie cierpię polskiej muzyki, nie czytam już od dawna prawie nic po polsku (poza modlitewnikiem), nienawidzę polskiego kina itd. Kulturowo jestem Amerykaninem, etnicznie Polakiem.

- Owszem. Od wielu lat jestem zawodowym komediantem - biorę mikrofon w łapę i potrafię zabawiać publiczność przez półtorej godziny bez przerwy albo pociąć mój show na kawałki i być konferansjerem, a nie gwiazdą wieczoru. Zależnie od sezonu, mam od 60 do 150 występów rocznie. I tak od 10 lat.

- Nie, nie, nie! Nie każdą imprezę i nie dla każdego. Mój dziadek mawiał, że dżentelmen nie wchodzi do burdelu.

- Za żadne. Ani kiedyś, kiedy byłem biedny, ani tym bardziej teraz, kiedy jestem bogaty. Mam swoje zasady. A ponadto, ja już nie muszę pracować. W wieku lat 40 przeszedłem na emeryturę i dobrze mi z tym. Żyję z majątku i inwestycji, które poczyniłem przed czterdziestką i przyjmuję tylko te zlecenia, które mi sprawią frajdę.

- Tak, złe wspomnienia z dzieciństwa, kiedy nie dawali nam paszportów i kiedy moja mama wracała do domu ubrana w korale z papieru toaletowego. Trzeba było wystać w dłuuugiej kolejce i dostawało się 10 rolek na sznurku. A ponieważ ludzie wtedy wracali do domu z siatami, to zawieszali sobie ten papier na szyi. I byli szczęśliwi, że nie muszą tyłków wycierać gazetą.

- To taka telewizyjna demonstracja. Nic więcej. Pewnie nieświadomie podaję rękę pederastom każdego dnia. Natomiast w telewizji, kiedy obaj występujemy w pewnych rolach, to niepodanie ręki jest wyrazem sprzeciwu nie wobec konkretnej osoby, tylko zjawiska. No po prostu... dżentelmen nie każdemu rękę podaje.

- Płaska kobieta z papieru rozłożona przy talerzu, kiedy jem zupę, to rzeczywiście nie jest to, co WC lubi najbardziej. Żywa chętnie.

- Mnie wcale nie wydaje się, bym w nietolerowaniu czy nielubieniu odbiegał od normy. Nie toleruję i nie lubię: spóźnialskich, niesolidnych, kłamczuchów, złodziei, bandytów, niedomytych śmierdziuchów, niechlujów, nielojalności.

- Radia Maryja nie słucham i nie mam pojęcia, co się tam dzieje. Poglądy od zawsze mam swoje własne. Nigdy nie należałem do żadnej partii ani grupy, ani w ogóle do niczego poza elitarnym Royal Geographical Society, czyli Królewskim Towarzystwem Geograficznym w Londynie.

- Kocha to za dużo powiedziane, ale lubię ludzi poruszać intelektualnie, potrząsać umysłowo.