Trzon wystawy stanowi bogata kolekcja ubiorów z Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi gromadzona systematycznie od lat 70. Ponadto obiekty pochodzą z innych muzeów polskich, również z Muzeum Narodowego w Poznaniu oraz kolekcji prywatnych.
Ekspozycja dzieli się na dwie części: dom i ulicę. Osobną sekwencję stanowi "wielka gala" ze strojami wieczorowymi. Kluczem spinającym poszczególne części jest "atelier fotograficzne" oraz "pracownia krawiecka" - miejsce narodzin strojów.
Lata dwudzieste były okresem standaryzacji w modzie, której przeciwstawić mogły się jedynie silne indywidualności. Wystawa tylko w ograniczony sposób może odzwierciedlać preferencje naszych rodaczek w modzie okresu międzywojennego.
W dobie wielkiego kryzysu do dobrego tonu należało lansowanie rodzimego przemysłu i rzemiosła. Poznańska wystawa stara się odzwierciedlić również i te preferencje. Obok nich pojawiają się kreacje przywożone przez polskie elegantki ze stolicy mody - Paryża. Z plejady nazwisk paryskich kreatorów mody pojawiają się na wystawie pojedyncze egzemplarze: kapelusz z domu mody Jean Patou, twórcy garsonki i nowatorskich strojów sportowych oraz koszula projektowana przez Jeanne Lanvin dla słynnego stylisty Antoine'a.
Dodatkową atrakcję może stanowić wprowadzenie na wystawę kostiumów z filmu "Przedwiośnie" Filipa Bajona.
Poznańska wystawa pokazuje szeroki fragment codzienności polskiego międzywojnia, jej obyczajowości i kultury. Obok ubiorów pojawiają się również nierozłączne akcesoria, doskonale oddające klimat epoki - biżuteria, torebki, kapelusze, rękawiczki, obuwie, a także meble, zastawy stołowe a nawet nieodłącznie towarzyszące kobietom ówczesnej epoki przybory do pielęgnacji urody.
Wystawa otwarta zostanie 26 sierpnia i potrwa do 25 listopada 2001. (aka)
Zobacz także:
Muzeum Narodowe w Poznaniu
