Dzień Kisielewskiego - wystawa i promocja książki
Otwarciem wystawy "Stefan Kiesielewski 1911-
1991" oraz promocją książki Mariusza Urbanka "Kisielewscy" -
uczczono w stołecznej Bibliotece Narodowej
przypadającą 27 września 15. rocznicę śmierci wybitnego pisarza,
felietonisty i kompozytora Stefana Kisielewskiego.
25.09.2006 | aktual.: 25.09.2006 18:33
Na wystawie, czynnej w Bibliotece Narodowej do 10 listopada, można obejrzeć rękopisy muzyczne, pierwodruki książek Kisielewskiego, jego felietony, także te wydane w drugim obiegu oraz statuetkę Nagrody Kisiela przekazaną przez jej laureata Wiesława Uchańskiego, przedstawiającą głowę Kisielewskiego.
Chcemy przypomnieć, kim był Stefan Kisielewski, jak wspaniale pisał, jak namawiał do niezależnego myślenia, jak budował materię słowną, muzyczną, historyczną. Twórczość Kisiela stanowi wspaniały klucz do powojennej historii Polski- powiedziała kurator wystawy z ramienia Biblioteki Narodowej, Katarzyna Raczkowska.
Książka Mariusza Urbanka "Kisielewscy" powstała - według słów jej autora - "dla przybliżenia obecnym czytelnikom skomplikowanych losów trzech pokoleń rodu Kisielewskich, którzy toczyli między sobą ciągłe spory ideowe, mimo to jednak byli ze sobą blisko i wpływali mocno na wzajemne losy".
Bohaterami "Kisielewskich" są ojciec Stefana Zygmunt, pisarz i radiowiec, jego stryj Jan August, krytyk teatralny i dramaturg, sam Stefan oraz jego tragicznie zmarły syn Wacław, muzyk. "Kisielewscy" to kolejna książka Urbanka związana z Kisielewskim. Wcześniej napisał biografię samego felietonisty, zatytułowaną "Kisiel".
Kisielewski był mistrzem niezależnej myśli, przekory i oryginalnego języka politycznego. Był swoistym Stańczykiem Polski współczesnej, człowiekiem wielkiego humoru i wielkich poważnych spraw - podsumował minister kultury i dziedzictwa narodowego, Kazimierz Michał Ujazdowski, którzy objął patronat nad obchodami Dnia Kisielewskiego.
Stefan Kisielewski urodził się 7 marca 1911 roku w rodzinie o tradycjach lewicowych, odebrał wykształcenie muzyczne. Brał udział w Powstaniu Warszawskim, po wojnie zajął się publicystyką, w której wielokrotnie krytykował komunistyczne władze, za co zakazywano druku jego artykułów. Pisał także książki i komponował utwory muzyczne. Jego najbardziej znanym dziełem jest "Dziennik" pisany w latach 1968-1980. W 1990 roku ustanowił nagrodę swego imienia. Zmarł w 1991 roku.