Dzień Flagi Rzeczpospolitej Polskiej i Światowy Dzień Polonii

Wybór dnia nie był przypadkowy i ma uzasadnienie historyczne. 2 maja 1945 roku polscy żołnierze z 1. Dywizji Kościuszkowskiej zawiesili biało-czerwoną flagę na kolumnie zwycięstwa w Berlinie. Zdobywając stolicę hitlerowskich Niemiec, przyczynili się do zakończenia działań wojennych w Europie.

Data ta nawiązuje też do czasów PRL. Dzień po Święcie Pracy, obchodzonym 1 maja, władze nakazywały usuwać flagi państwowe, by nie upamiętniać w żaden sposób zakazanego przez komunę Święta Konstytucji 3 Maja.

Zgodnie z ustawą o godle, barwach i hymnie dziś każdy może legalnie wywieszać flagę narodową nie tylko z okazji świąt państwowych, ale także z okazji uroczystości i wydarzeń z życia prywatnego. Oznacza to, że flagę możemy wywieszać, kiedy tylko chcemy, pod jednym warunkiem - że otoczymy ją należną czcią i szacunkiem.

Wywieszanie flag na balkonach czy w oknach nie jest jeszcze w naszym kraju powszechnym zwyczajem, choć co roku przybywa osób manifestujących w ten sposób patriotyzm i więź z ojczyzną. W ostatnich latach do łask wróciła też kokarda narodowa - biało-czerwona rozetka, noszona przez powstańców w XIX wieku, jest teraz przypinana do ubrania podczas świąt państwowych.

Święto własnej flagi obchodzi się również w wielu innych krajach, m.in. w Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Finlandii, na Litwie i w Chinach.

"Nie tylko flaga"

Flaga jest znakiem symbolizującym suwerenność państwową lub narodową. Jej wygląd zwykle nawiązuje do tradycji historycznej państwa. Henry Ward Beecher, amerykański reformator religijny, tak pisał o fladze: "Patrząc na flagę państwową, dociekliwy umysł widzi nie tylko flagę, lecz samo państwo i niezależnie od jego symboli i insygniów widzi na fladze przede wszystkim formę rządów, pryncypia, prawdy i historię narodu, który ją używa".

Polska flaga składa się z dwóch równych, poziomych pasów: białego i czerwonego. Oficjalnie została uznana za symbol narodowy w 1919 roku, po latach zaborów, w rok po uzyskaniu przez Polskę niepodległości. Choć same barwy - biel i czerwień - już wcześniej były uznawane za narodowe. Jako jedne z nielicznych na świecie mają pochodzenie heraldyczne. Wywodzą się z barw herbu Królestwa Polskiego i herbu Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Biel pochodzi od bieli orła, będącego godłem Polski, i bieli Pogoni - rycerza galopującego na koniu, będącego godłem Litwy. Oba te godła znajdują się na czerwonych tłach tarcz herbowych. Dlatego też na fladze biel znalazła się u góry, ponieważ w polskiej heraldyce ważniejszy jest kolor godła niż tła.

Poza granicami Polski oficjalnym symbolem naszego kraju jest flaga z polskim orłem na białym pasie. Używa się jej jedynie w celach dyplomatycznej reprezentacji Rzeczypospolitej Polskiej. Kwestie prawne związane z polskimi symbolami narodowymi reguluje ustawa o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych. Została uchwalona w 1980 roku, później była wielokrotnie nowelizowana.

2 maja jest też obchodzony jako Dzień Polonii i Polaków za Granicą.