Ukraina usłyszała nie. Jeden kraj wyłamał się ws. akcesji

Co musisz wiedzieć?

• Podczas szczytu unijnego nie udało się osiągnąć pełnej zgody w sprawie Ukrainy.
• Węgry sprzeciwiły się otwarciu pierwszego klastra negocjacyjnego, co może zahamować proces akcesyjny podczas polskiej prezydencji.

Podczas rozpoczętego w czwartek w Brukseli unijnego szczytu, przywódcy państw Unii Europejskiej nie zdołali jednomyślnie przyjąć konkluzji dotyczących Ukrainy. Węgry zdecydowały się nie poprzeć postępu w rozmowach akcesyjnych, co stawia pod znakiem zapytania możliwość rozpoczęcia pierwszego klastra negocjacyjnego w trakcie polskiej prezydencji.

Pozostali liderzy, w tym premier Słowacji, zaakceptowali zapisy przewidujące otwarcie pierwszego klastra negocjacyjnego, który dotyczy kwestii rządów prawa. Jednak brak poparcia ze strony Budapesztu uniemożliwia podjęcie dalszych kroków w tym zakresie.

Premier Węgier Viktor Orban, pytany jeszcze przed rozpoczęciem szczytu o powody utrzymania weta wobec otwarcia negocjacji, wyjaśnił, że głównym problemem jest trwająca wojna. Zaznaczył, że w jego ocenie integracja Ukrainy z Unią Europejską oznaczałaby jednocześnie włączenie do wspólnoty toczącego się konfliktu zbrojnego.

Do stanowiska Węgier odniósł się również szef węgierskiej dyplomacji Peter Szijjarto. Podkreślił, że działania te nie zostaną podjęte wbrew woli Węgrów. W swoim wpisie na Facebooku zaznaczył, że Budapeszt nie popiera integracji z państwem, które – jak stwierdził – stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa energetycznego Węgier oraz w przeszłości doprowadziło do trudnej sytuacji węgierskich rolników.

Weto Węgier może mieć poważne konsekwencje dla dalszego procesu akcesyjnego Ukrainy. Brak jednomyślności wśród państw członkowskich sprawia, że otwarcie pierwszego klastra negocjacyjnego, zaplanowane na czas polskiej prezydencji, stoi pod znakiem zapytania.

Klaster negocjacyjny, w kontekście akcesji do Unii Europejskiej, odnosi się do grupowania rozdziałów negocjacyjnych (części dorobku prawnego UE) w celu ustrukturyzowania procesu negocjacji i ułatwienia dostosowania się państwa kandydującego. Zamiast negocjować każdy rozdział osobno, państwo kandydujące pracuje nad grupami rozdziałów, co pozwala na bardziej efektywne i kompleksowe podejście do integracji z UE.