Głównym udziałowcem przedsięwzięcia był jeden z najpopularniejszych i najbardziej cenionych na świecie pianistów - Ignacy Jan Paderewski. W konkursie na projekt hotelu zwycięzcami zostali architekci z Krakowa: Tadeusz Stryjeński i Franciszek Mączyński. Ich projekt reprezentował najmodniejszy wówczas w architekturze - secesyjny styl architektoniczny - Art Nouveau.
Udziałowcy nowego hotelu obawiali się jednak, że ta modernistyczna nowoczesność może odstraszyć potencjalnych gości i zwrócili się o pomoc do Władysława Marconiego, polskiego architekta włoskiego pochodzenia, którego ojciec zaprojektował stojący po drugiej stronie ulicy Hotel Europejski. Marconi złagodził modernistyczny projekt kilkoma klasycystycznymi elementami. Wzbogacił jego fasadę stiukową dekoracją i zaakcentował zaokrąglony narożnik glorietą, rodzajem podium, z którego można było podziwiać panoramę miasta. W ten sposób Marconi sprawił, że Bristol wyglądał dostojnie i dobitnie świadczył o swoim dobrym pochodzeniu.
Okazały budynek, nad którym dominuje zaokrąglony narożnik i wystające z lica ściany potężne balkony, stanął u zbiegu dwóch ulic: Krakowskiego Przedmieścia i Karowej. Bristol uczyniono najnowocześniejszym hotelem na poziomie europejskim, wprowadzono wiele nowatorskich rozwiązań technicznych.
Hotel - jako jeden z pierwszych budynków w Warszawie - wyposażono w centralne ogrzewanie. Umieszczony na fasadzie elektryczny zegar był drugim publicznym zegarem w mieście. (mon)
