Zmiany na Woronicza

• Jacek Kurski rządzi telewizją od piątku
• Jest 15. prezesem od czasu likwidacji w 1993 roku reliktu PRL - Radiokomitetu
• Zmianom w publicznym radiu i telewizji towarzyszyły czystki personalne
• Oto poczet prezesów na Woronicza

(WP, WPROST, Newsweek, PAP, TVN24, IAR)

To jego zastąpił kilka dni temu Kurski. Daszczyński był prezesem TVP od lipca ubiegłego roku. To on zdecydował, że rozwiązano wieloletnią umowę z dziennikarzem Tomaszem Lisem.
Ale, jak donosi tygodnik "Wprost", obecni rządzący i tak uznali, że Daszczyński "sprowadził TVP do roli propagandowej PO".

Daszczyński był związany z mediami publicznymi od lat. Pełnił funkcje między innymi członka zarządu TVP w latach 1994-1998 (kiedy prezesami byli Wiesław Walendziak i Ryszard Miazek), dyrektorem i redaktorem naczelnym Ośrodka Telewizyjnego w Gdańsku, zastępcą dyrektora TV Polonia oraz dyrektorem generalnym Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

Był prezesem TVP przez pełną kadencję (od marca 2011 roku do lipca 2015). Wcześniej, za rządów Platformy, Braun pracował w ministerstwie kultury.

Odchodząc z Woronicza Braun ocenił, że Telewizja Polska za czasów jego rządów przeszła "rewolucyjne zmiany". Do sukcesów swoich czteroletnich rządów w TVP prezes zaliczył między innymi: cyfryzację i restrukturyzację spółki, przełamanie wieloletniego trendu spadku udziałów Telewizji Polskiej w rynku, a także zwiększenie współpracy z zagranicznymi nadawcami.

Kojarzony z lewicą. Piwowar obowiązki prezesa TVP pełnił zaledwie przez dwa miesiące. Został powołany na to stanowisko przez rządzącą wtedy w mediach koalicję PO-SLD po przedłużającej się chorobie poprzedniego szefa telewizji Włodzimierza Ławniczaka.

Pełnił obowiązki prezesa TVP w 2010 roku w wyniku porozumienia PO i SLD na temat zmiany Ustawy o radiofonii i telewizji.
Ławniczak zapowiadał erę rewolucji, której hasłem przewodnim była "budowa polskiej BBC"

Wcześniej Ławniczak, za prezesury Roberta Kwiatkowskiego, był szefem biura reklamy TVP i odnosił liczne sukcesy marketingowe. To on skutecznie wylansował na przykład fikcyjną markę wody mineralnej Dar Grabiny, występującej w serialu "M jak miłość". Zlecił nawet profesjonalne badania rynku. Okazało się, że prawie 90 procent Polaków uznało Dar Grabiny za jedną z najzdrowszych wód mineralnych, chociaż nigdy jej nie pili.

Romuald Orzeł zaczynał jako reporter regionalnej popołudniówki, z czasem awansował na zastępcę redaktora naczelnego "Wieczoru Wybrzeża", następnie "Dziennika Bałtyckiego". Potem był między innymi redaktorem naczelnym "Trybuny Śląskiej".
Orzeł zarządzał TVP przez kilka miesięcy - do sierpnia 2010 roku. Potem jeszcze przez trzy dni w marcu 2011 roku.

Kierował telewizją publiczną przez półtora miesiąca (od 3 listopada do 18 grudnia 2009) zastępując na tym stanowisku poprzedniego prezesa Bogusława Szwedo.

Wcześniej Szatkowski był wiceprezesem Bumaru. Był także szefem sekretariatu wicepremiera Przemysława Gosiewskiego i doradcą koordynatora ds. służb specjalnych w rządzie PiS Zbigniewa Wassermanna. Zasiadał również w Komisji weryfikacyjnej WSI.

W październiku 2015 roku Szatkowski został członkiem Narodowej Rady Rozwoju powołanej przez prezydenta Andrzeja Dudę. Obecnie jest podsekretarzem stanu w MON.
17 listopada 2015 został powołany na stanowisko podsekretarza stanu w MON.

Na fotelu prezesa TVP zasiadał od września do połowy listopada 2009 roku. Bogusława Szwedo, jako pełniącego obowiązki prezesa zarządu spółki, mianowała Rada Nadzorcza Telewizji Polskiej. Z tą decyzją nie zgadzał się dotychczasowy p.o. prezesa TVP Piotr Farfał.

Szwedo był założycielem komercyjnego Radia Leliwa w Tarnobrzegu i wykładowcą w Instytucie Przedsiębiorczości i Zarządzania Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnobrzegu.

Został prezesem telewizji w grudniu 2008 roku. Na tym stanowisku pozostał do września 2009. Piotr Farfał do TVP trafił z rekomendacji Ligi Polskich Rodzin za koalicji PiS-LPR-Samoobrona. Wybór 28-letniego wówczas prawnika, bez większych sukcesów politycznych oraz bez wykształcenia medialnego na wiceprezesa telewizji wzbudził sporo kontrowersji.

Andrzej Urbański został rekomendowany na stanowisko prezesa TVP przez PiS w kwietniu 2007 roku. To za jego prezesury powstał program "Tomasz Lis na żywo".

Urbański był jednym z najbliższych współpracowników Lecha Kaczyńskiego. Doradzał prezydentowi w sprawach politycznych i społecznych. Pełnił też funkcję szefa Kancelarii Prezydenta RP. Był specjalistą od kontaktów z mediami.

Prawicowy publicysta Bronisław Wildstein kierował telewizją publiczną od maja 2006 do lutego 2007 roku, powołany z rekomendacji PiS. Odwołany za to, że "nie poddawał się dyrektywom".
- Czy ja wyglądałem na nieodpornego, kiedy przychodziłem na Woronicza? Moja odporność jest taka sama jak na początku. Te ataki ze wszystkich stron nie robią na mnie specjalnego wrażenia. Nie pierwszy raz w życiu jestem atakowany - mówił Wildstein w wywiadzie dla Wirtualnej Polski na kilka tygodni przed tym, jak Rada Nadzorcza TVP odwołała go z funkcji prezesa telewizji.

Prezes TVP w latach 2004-2006. Aby objąć to stanowisko Dworak zrezygnował wcześniej z członkostwa w Platformie Obywatelskiej.
W 1989 roku Dworak uczestniczył w obradach "Okrągłego Stołu". W tym samym roku był współorganizatorem i sekretarzem redakcji drugiej edycji "Tygodnika Solidarność". Przez pewnien czas był jego redaktorem naczelnym.

Był prezesem TVP od 1998 do 2004 roku. Przez polityków prawicy nazywany był brunatnym Robertem. Wcześniej Kwiatkowski pracował między innymi w sztabie wyborczym Aleksandra Kwaśniewskiego w trakcie kampanii prezydenckiej w 1995.
W 1996 roku został wybrany przez Sejm RP do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w miejsce Marka Siwca, który odszedł do pracy w kancelarii prezydenta.

Ryszard Miazek, zanim objął fotel prezesa TVP z rekomendacji PSL (od 1996 do 1998 roku), był rzecznikiem Waldemara Pawlaka, kiedy ten przez ponad miesiąc sprawował urząd premiera Polski.

Wiesław Walendziak to pierwszy prezes TVP po rozwiązaniu Radiokomitetu. Był prawicowym publicystą, który kierował Woronicza przez dwa lata. To on wprowadził do telewizji grupę młodych dziennikarzy (wśród nich Jacka Kurskiego), nazywanych przez swoich starszych kolegów po fachu "pampersami". Z racji młodego wieku i braku wiedzy na temat mechanizmów rządzących telewizją.