Bitwa pod Komarowem

Pod Komarowem koło Zamościa 1. dywizja jazdy polskiej pod dowództwem pułkownika Juliusza Rómmla stoczyła bitwę z 1. Armią Konną Siemiona Budionnego. Zakończyła się porażką i odwrotem Rosjan na wschód. Była to największa bitwa konnicy po 1813 roku i ostatnia z wielkich bitew jazdy. Wzięło w niej udział 6 pułków polskich i 20 radzieckich. Siły polskie liczyły około 2 tys. żołnierzy, a siły sowieckie około 17 tys. żołnierzy.