Pogrzeb asa polskiego lotnictwa

Biskup polowy WP gen. bryg. Tadeusz Płoski podczas mszy żałobnej, odprawionej w warszawskiej katedrze Polowej WP w intencji zmarłego podkreślił, że gen. Skalski, bohater czasu wojny - przed ludowym trybunałem sprawiedliwości stanął jako zbrodniarz. Wszystkie jego wojenne zasługi poczytano za mało znaczące - co więcej poczytano za zbrodnię przeciw Ojczyźnie. Otrzymał wyrok śmierci, który później Bolesław Bierut zamienił na dożywocie - przypomniał biskup polowy.

Biskup Płoski podkreślił, że gen. Skalski zmarł w nędzy zaledwie dzień po uroczystych obchodach Święta Niepodległości. Pod koniec swojego życia już prawie na nikogo nie mógł liczyć. Okradziono mu mieszkanie, skradziono oszczędności całego życia. Najwybitniejszy polski pilot myśliwski trafił we wrześniu do zakładu opieki ze śladami pobicia - zaznaczył biskup polowy.

Były biskup polowy, obecnie biskup warszawsko-praski, Sławoj Leszek Głódź w nadesłanym liście napisał: Żegnamy dziś nie tylko żołnierza polskiej i brytyjskiej wolności, ale i bohatera narodowego czasu wojny i ofiarę stalinizmu. Podkreślił, że modli się w intencji jego duszy i w intencji Sił Powietrznych o takich i tej klasy polskich lotnikach.

Żegnając na cmentarzu swojego stryja Piotr Skalski powiedział: "Stryj miał dwie miłości: miłością pierwszą była jego matka, do której wrócił (po wojnie, przyjeżdżając do Polski). Miłością drugą była jego ojczyzna, do której również wrócił". Piotr Skalski wyraził życzenie, żeby wielu młodych ludzi w Polsce było wychowywanych w takim duchu patriotycznym jak jego stryj.

Przed złożeniem ciała zmarłego do grobu zostały oddane salwy honorowe przez kompanię reprezentacyjną Wojska Polskiego. Grób zmarłego pokryły liczne wieńce i kwiaty.

W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyli: najbliższa rodzina zmarłego, b. prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, przedstawiciele Kancelarii Prezydenta, parlamentu i rządu, żołnierze, weterani i kombatanci oraz mieszkańcy stolicy.

Stanisław Skalski urodził się 27 listopada 1915 roku w Kodymie na Ukrainie. Był asem polskiego lotnictwa myśliwskiego podczas II wojny światowej (zestrzelił 22 samoloty, a 4 uszkodził), zajmując pierwsze miejsce pod względem liczby zestrzelonych samolotów wśród polskich pilotów myśliwskich. W 1940 roku był uczestnikiem i jednym z bohaterów bitwy o Anglię, walcząc m.in. w brytyjskim 501. dywizjonie myśliwskim, a w 1943 roku dowodził brytyjskim 601. dywizjonem myśliwskim "Count of London".

Za zasługi bojowe i osiągnięcia w służbie wojskowej został odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari (1944) Srebrnym Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari (1940), a także brytyjskimi: Distinguished Service Order i (trzykrotnie) Distinguished Flying Cross. Jest autorem książki "Czarne Krzyże nad Polską".