Zmarła Irena Kwiatkowska

W wieku 98 lat odeszła Irena Kwiatkowska, słynna aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna, najbardziej znana z kultowej roli Kobiety Pracującej w serialu "Czterdziestolatek". Ostatnie chwile życia spędziła w Domu Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie.

Wielka sceniczna osobowość, mistrzyni śmiechu, znakomita aktorka dramatyczna, ujmujący i serdeczny człowiek - tak o artystce mówili zawsze jej przyjaciele.

Była warszawianką. Urodziła się 17 września 1912 r. Jej ojciec był drukarzem i wielkim miłośnikiem książek. Matka prowadziła dom i zajmowała się dziećmi. Uczyła się w gimnazjum im. Klementyny Hoffmanowej i już jako uczennica zaczęła się interesować aktorstwem a także sportem: w liceum brała udział w zawodach szermierczych. Studiowała na Wydziale Aktorskim Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie.

W szkole zawodu aktorskiego uczyli ją m.in. Aleksander Zelwerowicz i Stefan Jaracz. W 1935 roku, od razu po ukończeniu studiów trafiła do słynnego już w stolicy kabaretu - Cyrulika Warszawskiego i występowała w rewii "Pod włos". Jeszcze przed wojną miała angaże w teatrach w Warszawie, Poznaniu i Katowicach.

W 2008 r. dziennikarce Polskiego Radia Kwiatkowska powiedziała, że najbardziej zadowolona jest z "czystego sumienia", a najważniejszą rzeczą w jej życiu jest praca, czyli aktorstwo. Irena Kwiatkowska była osobą bardzo skromną. Polskiemu Radiu wyznała wówczas, że „nic jej się w życiu nie należało, i za wszystko co dostała, dziękowała Bogu”.
Złóż kondolencje:

Pożegnanie Ireny Kwiatkowskiej

(PAP/wikipedia.pl/ked)

Od roku 1948 była związana z teatrami stolicy: Klasycznym (1948-1949), Współczesnym (1949-1951), Teatrem Satyryków (1952-1958), Komedią (1958-1960), Syreną (1960-1972), Ludowym (1972-1974), Nowym (1974-1994). Stworzyła ponad sto ról teatralnych.

- Z tymi wielkimi ludźmi odchodzi epoka, zamyka się pewien okres, wchodzi bardzo inne życie aktorów teatru. To strasznie smutne, że odeszła pani, którą oglądało się zawsze z zainteresowaniem, bo ona sercem i całą sobą miała coś do powiedzenia. Miała coś do przekazania widzom, ona widzów kochała. Przecież znane było to, że kiedy już była złożona niemocą w Skolimowie, kiedy przychodziła telewizja z takiej czy innej okazji, ona zaczynała żyć w tych światłach. To było jej, najważniejsze - tak o zmarłej Irenie Kwiatkowskiej mówiła aktorka i wiceprezes Związku Artystów Scen Polskich Ewa Leśniak.

Do jej najciekawszych kreacji należą: Dulska w "Jeszcze Dulska" w reż. Aleksandra Bardiniego, (1972); Aurelia w "Wariatce z Chaillot" w reż. Lecha Wojciechowskiego (1974); Chudogęba w "Wieczorze Trzech Króli" w reż. Jan Kulczyńskiego (1976); Dorota w "Grubych rybach" w reż. Wojciechowskiego, 1977); Julia Czerwińska w "Domu kobiet" w reż. Mariusza Dmochowskiego (1978); Eugenia w "Tangu" w reż. Bohdana Cybulskiego (1982). Kwiatkowska była gwiazdą kabaretów: Szpak (1954-1961), Dudek (1964-1974) i telewizyjnego Kabaretu Starszych Panów stworzonego przez Jeremiego Przyborę i Jerzego Wasowskiego.

W filmie debiutowała w 1945 r. rolą w "2x2=4" Antoniego Bohdziewicza. Widzowie zapamiętali ją m.in. jako Kobietę Pracującą w "Czterdziestolatku" oraz matkę Pawła w serialu telewizyjnym "Wojna domowa"(1965) w reż. Jerzego Gruzy. Pojawiła się w kolejnych filmach i serialach tego reżysera, "Dzięcioł" (1970), "Czterdziestolatek" (1974), "Motylem jestem, czyli romans czterdziestolatka" (1976), "40-latek, 20 lat później" (1993). Miłośnicy seriali mogli ją oglądać także w "Zmiennikach" (1986) w reż. Stanisława Barei.

Wystąpiła również w komediach muzycznych w reż. Janusza Rzeszewskiego "Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy" (1978) i "Lata dwudzieste... lata trzydzieste..." (1983).

- Wspominam Irenę Kwiatkowską zupełnie niesłychanie i serdecznie, zarówno zawodowo, jak i prywatnie - powiedział o Irenie Kwiatkowskiej reżyser Jerzy Gruza. Przypomniał, że pracował z aktorką przy "Wojnie domowej", jak i "Czterdziestolatku". - Zawsze wydawała mi się kimś zupełnie zjawiskowym, połączeniem profesjonalizmu i zdolności charakteryzacyjnych, jednak nie w sensie przebierania się, ale umiejętności uwypuklania często w sposób całkowicie skrótowy charakterystycznych cech danej postaci. Genialnie to realizowała - wspomina Gruza współpracę z Kwiatkowską. - Znała życie, znała świat, znała wszystkie bolączki kobiety współczesnej i wszystko to potrafiła oddać w sposób niezwykły, w takim rzucie swojego talentu. I to było zupełnie fenomenalne - podkreślił.

Gruza przypomniał także, ze to u niego Kwiatkowska stworzyła postać "kobiety pracującej", która przeszła do historii. - Kiedyś nawet Lecha Wałęsa na pytanie czy jak będzie prezydentem, to nie będzie miał za dużo pracy, odpowiedział "jestem kobieta pracująca, żadnej pracy się nie boję". I to jej powiedzonko weszło na stałe do języka potocznego. Specjalnie dla niej teksty pisał Jeremi Przybora w Kabarecie Dudek - powiedział.

Najsłynniejsza polska Kobieta Pracująca w 1994 r. przeszła na emeryturę, ale nie zrezygnowała z występów gościnnych. - A kiedy już i z tego zrezygnuję - powiedziała w wywiadzie udzielonym "Życiu" - i stanę się prawdziwą emerytką, chciałabym pracować w warszawskich Łazienkach jako sprzątaczka i grabić liście. Szu, szuu, szuuu - dodała.

Warto zaznaczyć, że podczas okupacji niemieckiej była żołnierzem AK, uczestniczyła w Powstaniu Warszawskim. Po Powstaniu podzieliła los mieszkańców stolicy i musiała opuścić miasto. Pieszo z plecakiem, w której mieścił się cały jej dobytek, dotarła aż do Makowa Podhalańskiego; do Warszawy mogła powrócić dopiero w 1948 r.

Swoje 96. urodziny w 2008 r. aktorka obchodziła podczas 33. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, gdzie pokazywany był film z jej udziałem w reżyserii Jacka Bławuta pt. "Jeszcze nie wieczór". We wrześniu 2010 r. z okazji 98. urodzin aktorki w Skolimowie w ogrodzie Domu Artystów Weteranów Scen Polskich odsłonięto Ławeczkę z Humorem Ireny Kwiatkowskiej. Można na niej usiąść i posłuchać jedenastu najbardziej znanych piosenek i monologów artystki.

Jej mężem był lektor i spiker Polskiego Radia - Bolesław Kielski. Byli małżeństwem od 1947 roku. Kielski zmarł w 1994 roku.

Wszyscy zapamiętamy ją jako wspaniałą aktorkę i artystkę kabaretową.

(PAP/wikipedia.pl/ked)