Wieża Eiffla ma już 125 lat

2,5 miliona nitów, 18 tysięcy metalowych części, 9 tysięcy ton żelaza i 300 metrów wysokości - to wymiary jednego z najsłynniejszych symboli Paryża, rozpoznawalnego bardziej niż katedra Notre Dame, Luwr czy czerwony młyn z Moulin Rouge.

Plan zakładał, że po 20 latach zostanie rozebrana. Właśnie "stuknęło" jej 125 lat. Wieża Eiffla, bo o niej mowa, to dziś jedna z najczęściej odwiedzanych atrakcji Paryża.

(WP.PL, TVN24, PAP, mg)

Wieża Eiffla została otwarta 125 lat temu, dokładnie 31 marca 1889 roku, z okazji paryskiej Wystawy Światowej. W momencie wybudowania była najwyższą wieżą na świecie. Szybko stała się także jednym z najbardziej kontrowersyjnych obiektów w stolicy Francji, przywiązanej do tradycyjnego, stonowanego budownictwa.

Konstrukcja, według projektu Gustave'a Eiffela, kierowała się ku przyszłości. Miała być znakiem nadejścia nowej epoki w cywilizacji Zachodu. Jej otwarcie miało także upamiętnić setną rocznicę rewolucji francuskiej, która obaliła monarchię i zbudowała polityczne ramy nowoczesności.

"Wznoszę dla Paryża, dla Francji, dla świata tę oto wieżę ze stali. Będzie to najwyższa wieża na świecie" - zapowiadał Eiffel.

Część Paryżan nienawidziła jednak jego budowli. Niektórzy architekci potępili ją za nadmierne wykorzystanie żelaza, uznawanego za nieszlachetny materiał budowlany. Ale po pewnym czasie stała się główną atrakcją turystyczną miasta. I wizytówką Francji. (A tak na marginesie, czy poznajecie tego pana na zdjęciu?)

Koszt budowy, wtedy niecałe 8 milionów franków, zwrócił się już po pięciu miesiącach od otwarcia wieży. Dziś wieża Eiffla jest jedną z najczęściej odwiedzanych atrakcji Paryża.

Podczas okupacji niemieckiej w czasie II wojny światowej, wieża została zamknięta dla zwiedzających. Niemieccy żołnierze wdrapali się na jej szczyt aby zawiesić flagę ze swastyką, jednak wiatr zerwał ją po ledwie kilku godzinach powiewania nad Paryżem.

Gigantyczna konstrukcja stanęła na Polach Marsowych, w zachodniej części miasta. Plan zakładał, że po 20 latach zostanie rozebrana. Na szczęście do dziś wciąż tam stoi. I nie zanosi, na jej szybką rozbiórkę...