bitwa pod warszawą

Na przedmieściach Warszawy doszło do starcia zbrojnego pomiędzy połączonymi wojskami sasko-polsko-litewskimi a wojskami szwedzkimi. Przyczyną była koronacja popieranego przez Szwedów wojewody poznańskiego Stanisława Leszczyńskiego na króla Polski przez konfederatów warszawskich. Bitwa, mimo kilkukrotnej przewagi oddziałów polsko-litewskich i saskich, zakończyła się zdecydowanym szwedzkim zwycięstwem.

Rozpoczęła się największa bitwa w dziejach wojen polsko-szwedzkich rozegrana w czasie tzw. Potopu szwedzkiego. W walkach brały udział wojska polskie i litewskie pod dowództwem króla Jana Kazimierza z armią szwedzko-brandenburską, dowodzoną przez króla Karola Gustawa i elektora Fryderyka Wilhelma. Bój zakończył się zwycięstwem Szwedów, ale armia polsko-litewska nie została rozbita i zdołała w porę wycofać się na drugi brzeg Wisły, tracąc jedynie niewielką część swojej artylerii.