Jola Rutowicz: ogólnie nie płaczę

Rozmowa odbyła się 8 października 2008 roku w Warszawie

– No, proszę... Nie zadawaj mi takich pytań... Zostałam tak naprawdę zgarnięta z ulicy, ja się nie pchałam. No, co ja robię...? Zostałam zgarnięta po prostu.

– Trafiłam do telewizji z castingu w Londynie.

– Przyszłam, ponieważ zawsze uważałam, że jestem gdzieś na swój sposób inna. Wtedy w ogóle próbowałam się dostać do „Big Brothera” w Anglii i się dostałam, tylko nie miałam papierów rezydenta, byłam dzieckiem, więc nie mogłam występować. A już na tym castingu w Londynie producenci mnie chcieli.

– Uważam, że jest za mało ludzi pozytywnie nakręconych, takich jak ja, i wiedziałam, że jestem potrzebna w takim „Big Brotherze”. Wiedziałam, że się mogę tam spełnić i że na swój sposób jestem jakimś tam fenomenem.

– Fenomenem siebie, tego, że jestem w jakiś sposób inna i świetnie się w tym odnajduję. Czego jeszcze? Może szczerości, może pozytywnej energii, wariacji itd. Mieszkałam cztery lata za granicą, więc mam porównanie, jakie życie jest tam, a jakie w Polsce. Tutaj jest mnóstwo szarych ludzi i oni wiecznie się o coś martwią. Ja nigdy w życiu nie miałam problemów i podchodzę do wszystkiego z uśmiechem.

– Nie będziemy tutaj mówić o mojej rodzinie, nie po to tutaj jestem.

– Może... Jestem najmłodsza, więc gdzieś tam rozpieszczona. Zawsze się czułam bardzo kochanym dzieckiem. I zawsze miałam to, co chciałam. Więc uważam, że każdy powinien brnąć do celu, bo jeżeli się czegoś bardzo chce, to się to osiągnie. I ja się naprawdę nie pcham do telewizji, to telewizja gdzieś tam chwyta mnie, gdzie tylko może.

– To był jeden casting... Ale wiesz, o co chodzi? Że ja nadal jestem i tak naprawdę nie wiem czemu... Dlaczego ciągle ktoś mnie chce itd., skoro tak naprawdę pojawiłam się nagle i pochodzę tylko z castingu z „Big Brothera”?

– I co z tego, jeżeli tak się stanie? Ja się nie pcham do telewizji.

– Dlaczego puste?

– Ale ja nie jestem pustym człowiekiem. A telewizja nie jest fajna, show-biznes nie jest fajny...

– To jest wszystko zakłamane.

– Nie, dlaczego, z której strony, widać coś?

– Wiesz co, to oni chyba robią szum, promują ludzi i to oni ze mnie robią tak naprawdę wariatkę. Media mają zajebisty wpływ i to one kreują wszystko. Dużo jest kłamstw i dużo jest takiego szajsu. I dlatego tak do końca mi się to nie podoba.

– Pewnie. Jest taka ulica Camden Town, gdzie jest mnóstwo fajnych sklepów, z gadżetami i w ogóle. Tam pracuje mnóstwo kolorowych ludzi, fajnych, uśmiechniętych, ubranych tak, jak tylko chcą. U nas w Polsce jest za mało takiej pozytywnej energii. Młodzież w Polsce jest tak naprawdę zahamowana, ciężko młodzieży się przebić, wybić itd. I przez to jest Polska taka wycofana. Powinniśmy dawać z siebie więcej...

– 18.

– Musiałam skończyć szkołę, maturę.

– Oczywiście. Skończyłam szkołę i fruuu.

– Tak, bo chciałam to światu oświadczyć. I oświadczyłam to. Nie żałuję tego, bo to była historia naprawdę prawdziwa, bo my naprawdę z Jarkiem się spotykaliśmy i naprawdę przewidziałam na oczy, zostawiłam go i w ogóle nie żałuję. A w ogóle to jest szuja medialna.

– A dlaczego nie?

– A czy można robić takie świństwa, być z kimś, aby tylko przetrwać medialnie albo otworzyć sobie ścieżki, albo zarobić kasę?!

– Należał mu się ten serial.

– Zemsta. Mówię to, co myślę, to dlaczego miałam tego nie powiedzieć, skoro okazał się chamem wykorzystującym kobiety, więc odkryłam tego człowieka do końca.

– Proszę cię... W mediach jest coś intymnego w ogóle? Człowieku! Co ty mówisz w ogóle. W mediach nikt nie ma swojej prywatności.

– Oczywiście, że tak.

– Sam odpowiedz sobie na to pytanie.

– No, część mojej legendy. I na tym koniec, bo do końca legendy nie można poznać, legenda musi mieć swoją nutkę tajemniczości.

– Nie będę się teraz tłumaczyła, co mam w środku, ludzie już mnie tyle razy oglądali i wiedzą, co mam w środku. Mam serce, wątrobę i resztę.

– Ale czego mam się bać?!

– Będę na pewno starsza, piękna i kochana. Jestem silną osobowością i nie ma opcji, żeby gdzieś tam mnie złamać. Ogólnie nie płaczę.

Nie ma w tobie strachu, że media się tobą pobawią jak zabawką, a potem wyplują tak po prostu?

– A skąd wiesz, czy ja się nie pobawię mediami i ja ich nie wypluję?

– Nie wiem, ty mi powiedz. Media strasznie mnie zaatakowały, tak nagle, i mnie to męczy. Czasem po prostu nie daję sobie rady, za daleko to wszystko zaszło i za szybko. A teraz jeszcze ten taniec na lodzie...

– Chamami to są jurorzy. My nie możemy z Gosią Andrzejewicz tylko się uśmiechnąć i zejść z lodu.

– To się stało nagle, wyszłam z „Big Brothera” i nagle pach, ciach już jestem sławna, nie zdawałam sobie z tego sprawy, ja w ogóle przez pierwsze dwa tygodnie nie mogłam dojść do siebie, siedziałam w domu, nie chciałam wyjść, bo ja się nie mogłam z tym pogodzić. Pierwsze moje wyjście z domu było do lasu.

– Co się dzieje?! Dlaczego nagle wszyscy mnie znają...?!

– Wyścig i zabawa. Show-biznes sam się kręci, my, sławni, nie mamy żadnego na to wpływu. Sława nie do końca przedstawia nas takimi, jacy jesteśmy. I to nie jest wcale fajne. Ma dwie różne strony. Mam mnóstwo fajnych fanów, ludzie na ulicach gratulują mi, podchodzą, zazdroszczą mi tej energii, życzą powodzenia, a w Internecie jest mnóstwo chamstwa na mój temat.

– Potrafię. Nie będę mieszkała w Polsce, jestem gotowa spakować się i wyjechać sobie nagle do Hiszpanii, do Barcelony, i tam mieszkać. Nie jest tak, że się chwytam rękoma i nogami tutaj sławy. To nie są wartości najważniejsze w życiu.

– Chcę być szczęśliwa sama w sobie. Moje życie prywatne jest inne niż teraz, ten czas jest dla mediów. Osoby tego pokroju jak ja czy Rabczewska do końca nie są sobą, odgrywają takie chamstwo, po to żeby przetrwać, po to żeby się pisało. Jej to pasuje, jest zabawką, pajacykiem.

– Może tak być... Ale za długo nie chcę nią być i jeżeli będzie trzeba, to ja to przerwę.

– Mnóstwo ludzi zadaje mi pytanie, co ja robię w mediach, skoro nic nie robię, jak to jest możliwe, że ja jestem sławna... Co potrafię robić? Każdy człowiek potrafi coś robić, nie pytaj mnie o takie rzeczy, nie będę ci się tłumaczyła, że potrafię obsługiwać jakiś tam program komputerowy czy jestem zajebistym kierowcą.

– Mylą się. Bo co ja naprawdę teraz robię? Nic nie robię, a media ganiają jak psy za mną i w ogóle jestem kimś. I to jest fajne dla tych ludzi, którzy nie są jeszcze artystami, jeszcze nic nie potrafią robić jak ja, ale już mają jakąś pałeczkę w ręku. Im chciałabym dać taki przekaz, że po prostu wystarczy być sobą, być pewnym siebie, a jesteśmy w stanie coś osiągnąć, bo ja wiele osiągnęłam. Dopiero teraz mogę się zastanowić, co dalej z sobą zrobić, co dalej potrafię robić, bo potrafię. Tylko nie mam czasu, żeby zacząć się zastanawiać. Bo „Big Brother VIP”, program „Jola i Jarek”, „Gwiazdy tańczą na lodzie”, nie mogę dojść do siebie, że jestem popularna... A tu jeszcze Włodzimierz Szaranowicz, człowiek, który mnie nie zna, mówi, że jestem nikim, że mam się czymś zająć. Jestem zajęta, jestem człowiekiem, jestem Jola Rutowicz. Jak jeszcze raz powie „nikim”, to mu przejadę pazurami po tej jego brodzie!

– Ja je uwielbiam, są całe moje.

– Jestem małym dzieckiem, fajnie mi z tym koniem, leży koło mnie, po lewej stronie mojego wielkiego, zajebistego łóżka z baldachimem różowym, leży koło mnie i go przytulam, całuję i co z tego?

– Przez to medialne szaleństwo nie mam ostatnio nawet na to czasu. Wcześniej rozmawiałam z nim często. Koń przyjechał ze mną z Anglii.

– Ale ja nie jestem samotna! Ja mam fanów! Podszedł do mnie mój fan na ulicy i powiedział: „Kurde, Jolanta, żeby takich wariatów jak ty pokazywali częściej, świat by inaczej wyglądał”. Oczywiście niektórzy mnie mają za jakiegoś debila i w ogóle...

– Nie, przecież znam siebie, swoją wartość! Dostaję mnóstwo maili, piszą mi dzieci, które mają 16 lat: „Jolanta, ja już się nie przejmuję tym, co o mnie mówią, ile ty mi energii dałaś!”. Ja naprawdę mam głowę w chmurach, bardzo kocham siebie, mam swoje wartości, bardzo się dobrze czuję ze sobą, jestem z siebie bardzo dumna za to, jaka jestem, że nie wstydzę się mówić, że śpię z misiem i w ogóle.

– Nie mam marzeń, ja mam cele, które realizuję, zawsze miałam, co chciałam.

– Może po prostu polecę w kosmos na chwilę, zobaczyć, co się dzieje...

– Przecież cokolwiek zrobię, to mi płacą! Dam sobie radę.

– Tak, czuję się bardzo atrakcyjnie, zresztą każda kobieta jest na swój sposób piękna, tylko musi zadbać o siebie. Zawsze miałam ogromne powodzenie, zresztą wyjechałam z kraju, bo dostałam jakiejś miksacji w swojej głowie od ilości adoratorów. Czuję się zajebiście atrakcyjną kobietą i pewną siebie. I tak będzie nie tylko w Polsce.

– Oczywiście, że tak.

– Boję się, że tak jest. Młodzież bardzo chce być sławna, bardzo o tym myśli i w ogóle to jest marzeniem pewnie niejednej nastolatki, ale niekiedy fajnie zostać osobą taką normalną.

– Chyba tak.

– Nie mam czasu o tym myśleć.

– Nigdy w życiu. Ja strasznie jestem uprzedzona do sportu, nigdy w życiu nie ćwiczyłam, zawsze byłam zwolniona z WF-u, rodzice załatwiali mi różne świstki, bo ja się nie nadawałam...

– Bo zawsze lubię ładnie wyglądać, a WF to dresy, koszulka, włosy związane, fikołek, włos ci pójdzie nie w tę stronę, czułabym się niekomfortowo, postanowiłam zrezygnować w ogóle z WF-u.

– Ja ci mogę teraz powiedzieć, co myślę o polityce.

– Nie interesuję się nią w ogóle.

– Moja siostra staje za mną murem, jest ze mnie dumna, bo wie, jaka jestem w środku.

– Rodzina wie. Ciągle do mnie dzwonią rodzice, mój tata jest bardzo silny i on mnie jeszcze bardziej nakręca, mówi, że jest OK, bo doszłam do czegoś.

– Media to nie jest jakaś supersatysfakcja, a jestem teraz w show-biznesie. Dojściem do czegoś jest rodzina...

– To przyjdzie z czasem, wiem, że będę.

– Każdemu się miesza w mózgu, każdemu.

– Wiem, że nie dam sobą pogrywać. Pozostanę sobą.

– Już są takie dziewczynki, naprawdę. Przyczepiają sobie pasemka, noszą pazurki czarne, ostry makijaż.

– Upodabniają się do mnie, ale w środku są sobą, nie zmieniam im charakteru, tylko dodaję pewności siebie. Nie bądź taki zacofany!

rozmawiał Piotr Najsztub

Jolanta Rutowicz, 24 lata, urodzona w Piotrkowie Trybunalskim, zawodowa uczestniczka programów telewizyjnych. Karierę zaczynała w „Big Brother 4.1” (ten wygrała) oraz „Big Brother VIP” w TV4. Była też bohaterką „J&J, czyli Jola i Jarek” emitowanego również przez TV4. Tu towarzyszył jej domniemany partner życiowy Jarosław Jakimowicz, kiedyś znany aktor. Jej atrybutami są różowy pluszowy jednorożec i wyjątkowo jaskrawe tipsy. Próbuje projektować „ciuchy”, jeździć konno i śpiewać. Obecnie uczestniczy w drugiej edycji programu „Gwiazdy tańczą na lodzie” w TVP2