Polityk, "człowiek roku", pisarz - życie A. Leppera

Zobacz galerię: taki był Andrzej Lepper

Andrzej Lepper urodził się w czerwcu 1954 r. Był absolwentem Technikum Rolniczego, w młodości zawodowo uprawiał boks; pracował w Stacji Hodowli Roślin w Górzynie, a także w PGR w Rzechcinie oraz Państwowym Ośrodku Hodowli Zarodowej w Kusicach.

Od 1978 do 1980 należał do PZPR. We wrześniu 1991 brał udział w protestach rolniczych w Darłowie, których uczestnicy powołali "Wojewódzki Komitet Samoobrony Rolników", a następnie został jego przewodniczącym. Z listy tej organizacji bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski w wyborach parlamentarnych w tym samym roku.

W styczniu 1992 objął funkcję przewodniczącego powstałego w wyniku przekształcenia tego komitetu Związku Zawodowego Rolnictwa "Samoobrona". W czerwcu 1992 założył partię Samoobrona RP (początkowo istniejącą pod nazwą Przymierze Samoobrona), od początku nieprzerwanie zajmował stanowisko jej przewodniczącego.

W wyborach do sejmu w 1993 bez powodzenia kandydował do sejmu, a kierowana przez niego lista "Samoobrona-Leppera" uzyskała 2,78% głosów. W wyborach parlamentarnych w 1997 "Przymierze Samoobrona" uzyskało 0,08% głosów (posiadając listy w 16 okręgach), a sam Andrzej Lepper bez powodzenia ubiegał się w województwie koszalińskim o mandat senatora, uzyskując 26 614 głosów. Kandydując w wyborach prezydenckich w 2000 Andrzej Lepper otrzymał poparcie na poziomie 3,05%.

W wyborach w 2001 uzyskał mandat poselski, otrzymując 44 814 głosów w okręgu koszalińskim. 19 października 2001 objął funkcję wicemarszałka sejmu IV kadencji, jednak już 29 listopada tego samego roku został z niej odwołany. W kwietniu 2003 został obserwatorem, a następnie przedstawicielem polskiej delegacji przy Parlamencie Europejskim. Po akcesji Polski do Unii Europejskiej, 1 maja 2004 przez niespełna trzy miesiące pełnił funkcję eurodeputowanego.

W sejmie IV kadencji był wielokrotnie upominany za naruszanie zasad etyki poselskiej, m.in. z powodu pomówień pod adresem Aleksandra Kwaśniewskiego i Leszka Balcerowicza. Wraz z grupą innych parlamentarzystów swojej partii zablokował na dłuższy czas mównicę sejmową, utrudniając pracę tej izby.

W kwietniu 2005 ogłosił, że wystartuje w wyborach prezydenckich. Swój udział w wyborach zakończył w I turze, otrzymując 2 259 094 głosów (15,11%) i zajmując tym samym trzecie miejsce. Zaapelował do swoich wyborców o oddanie w II turze głosu na Lecha Kaczyńskiego.

Do sejmu V kadencji został wybrany ponownie z okręgu koszalińskiego liczbą 33 535 głosów. 26 października 2005 powołano go na stanowisko wicemarszałka Sejmu dzięki poparciu Prawa i Sprawiedliwości. Funkcję tę pełnił do 9 maja 2006.

5 maja 2006 po wejściu Samoobrony RP do koalicji rządowej z Prawem i Sprawiedliwością, Andrzej Lepper został mianowany wicepremierem i ministrem rolnictwa i rozwoju wsi w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. 14 lipca 2006 objął tożsame stanowiska w rządzie Jarosława Kaczyńskiego.

21 września tego samego roku Jarosław Kaczyński zapowiedział jego dymisję, motywując to przedstawieniem nieuzgodnionej wcześniej, długiej listy żądań budżetowych i nazywając takie zachowanie warcholstwem, na co Andrzej Lepper odparował stwierdzeniem o jego chamstwie. 22 września prezydent Lech Kaczyński odwołał Andrzeja Leppera ze stanowisk rządowych. Jednak już 16 października 2006 ponownie mianował go na oba urzędy.

W 2006 roku wybuchła w Samoobronie seksafera, w którą zamieszany był Lepper. W artykule "Gazety Wyborczej", "Praca za seks" była radna sejmiku łódzkiego, Aneta Krawczyk, stwierdziła, że otrzymała pracę na stanowisku dyrektora biura poselskiego w zamian za usługi seksualne świadczone Stanisławowi Łyżwińskiemu i Andrzejowi Lepperowi.

W lutym został skazany na 2 lata i 3 miesiące więzienia. W marcu 2011 Sąd Apelacyjny w Łodzi uchylił wyrok skazujący Andrzeja Leppera i skierował sprawę do ponownego rozpoznania przez Sąd Okręgowy.

W lipcu 2007 roku został odwołany w związku z aferą gruntową. 31 sierpnia 2010 prokurator Prokuratury Okręgowej w Warszawie przedstawił Andrzejowi Lepperowi zarzuty składania fałszywych zeznań w sprawie. Proces w tej sprawie nie mógł się rozpocząć ze względu na niestawiennictwo Andrzeja Leppera na rozprawach, w wyniku czego, w marcu 2011 sąd nakazał jego zatrzymanie i doprowadzenie siłą.

W przedterminowych wyborach w 2007 Andrzej Lepper bez powodzenia ubiegał się o reelekcję (otrzymał 8459 głosów), lista Samoobrony RP nie przekroczyła wynoszącego 5% progu wyborczego. W 2008 bezskutecznie kandydował w wyborach uzupełniających do senatu w okręgu krośnieńskim, uzyskując koło 4,1% poparcia.

28 stycznia 2010 została zarejestrowana partia o nazwie "Nasz Dom Polska – Samoobrona Andrzeja Leppera", założona przez działaczy Samoobrony RP. Andrzej Lepper został jej przewodniczącym. W 2010 roku Lepper bez powodzenia wystartował w wyborach prezydenckich. W pierwszej turze uzyskał 214 657 głosów (1,28%), zajmując 7. miejsce spośród 10 kandydatów.

29 maja 2011 został wybrany na przewodniczącego partii Nasz Dom Polska - Samoobrona Andrzeja Leppera przez pierwszy jej kongres.

W 2004 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa Międzynarodowej Akademii Kadr w Kijowie - za osiągnięcia w zbliżaniu narodów polskiego i ukraińskiego. W 2007 roku został honorowym profesorem Międzynarodowej Akademii Kadr w Kijowie.

Lepper opublikował kilka książek, m.in.: "Każdy kij ma dwa końce" (2001r.), "Lista Leppera" (2002 r.), "Czas barbarzyńców (2005 r.). Wystąpił w dwóch filmach: w komedii Jerzego Gruzy, "Gulczas, a jak myślisz?" oraz w filmie Mariana Eherta "Kto rządzi w Auschwitz". W obu wcielił się w rolę samego siebie.

W 1995 otrzymał Medal Nadziei im. Papieża Jana Pawła II, a następnie Order Świętej Brygidy. W 2003 został mu przyznany tytuł "Człowieka Roku" pisma akademickiego "Forum Psychologiczne". W 2001 został w Nowym Jorku odznaczony przez Roberta Kennedy'ego Jr. Medalem im. Alberta Schweitzera przyznanym przez Instytut na rzecz Dobra Zwierząt

Był żonaty, osierocił syna i dwie córki.