Wigilia dniem czuwania
Słowo "Wigilia" pochodzi od łacińskiego
słowa "vigilia", czyli czuwanie. Wigilia przypada w dzień
poprzedzający święto Bożego Narodzenia. Tego dnia o zmroku
spożywamy uroczystą wieczerzę w gronie rodzinnym. Według tradycji
postną, jednak obecna formuła przykazań kościelnych nie zobowiązuje do postu w Wigilię. W tym roku dzień ten przypada jednak w
piątek, więc katolików obowiązuje post.
24.12.2004 | aktual.: 24.12.2004 14:47
Wigilia przypomina dawne agapy (uczty), na których chrześcijanie gromadzili się wieczorem przed dniem świątecznym, by przez czuwanie, modlitwy i śpiewy przygotować się na obchody święta.
Początkowo wigilię praktykowano przed wszystkimi uroczystościami roku liturgicznego. W czasach nowożytnych upowszechniła się wigilia w przeddzień Bożego Narodzenia i była wyłącznie określeniem wieczerzy postnej przed uroczystością pamiątki Narodzenia Chrystusa.
W Polsce Wigilia zyskała popularność w XVIII wieku, a w XX wieku stała się powszechną tradycją.
Na Wigilię na wsi i w dworach umieszczało się w czterech rogach głównej sali (izby) cztery snopy zbóż: pszenicy, żyta, jęczmienia i owsa, aby Boże Dziecię nie skąpiło w Nowym Roku niezbędnego pokarmu dla zwierząt i ludzi. Stół pokrywano sianem i białym obrusem, co miało przypominać ołtarz i pieluszki Dzieciątka. Ustawiano osobne zestawy dla członka rodziny zmarłego w bieżącym roku, a także dla przypadkowo zjawiającego się gościa.
Ojciec rodziny lub najstarszy wiekiem rozpoczynał wieczerzę modlitwą odczytaniem opisu narodzenia Pańskiego z Ewangelii św. Łukasza. Następnie dzielono się opłatkiem i składano sobie życzenia. Do tego doszedł później zwyczaj ubierania choinki i obdarowywania się prezentami.
