Zgodnie z ukraińską konstytucją kandydata na stanowisko szefa rządu wyznacza prezydent, a zatwierdza parlament. Problem Kuczmy polega na tym, że w zaistniałych warunkach trudno wybrać kandydata, który miałby szansę na akceptację większości deputowanych.
Sytuacja w Radzie Najwyższej Ukrainy bardzo skomplikowała się po zdymisjonowaniu premiera-reformatora Wiktora Juszczenki. Było to możliwe dzięki zawiązaniu w parlamencie taktycznego sojuszu pomiędzy klubami oligarchów, czyli szefów wielkich grup biznesowo- politycznych i komunistów.
Teraz komuniści oczekują zapłaty za poparcie wniosku oligarchów. Z kolei kilka klubów reprezentujących partie centrowe i prawicowe przeszło do opozycji wobec Kuczmy nie mogąc pogodzić się z tym, że prezydent poparł wniosek oligarchów o dymisję Juszczenki.
Sytuację dodatkowo komplikuje to, że oligarchowie nie są jednorodni - reprezentują trzy klany: doniecki, dniepropietrowski i kijowski. Każdy z nich chciałby mieć rząd na własność. Na dodatek nawet zjednoczeni nie mają dostatecznej liczby głosów by zatwierdzić kompromisowego kandydata. Muszą dogadywać się albo z komunistami, albo z klubami centroprawicowymi.
Kuczma musi też brać pod uwagę stanowisko Zachodu. Dymisja Juszczenki wywołała tam szok. W swych listach do Kuczmy lub wystąpieniach na ten temat przywódcy Niemiec, Wielkiej Brytanii i USA zastrzegli, że warunkiem dalszej współpracy jest kontynuacja reform Juszczenki. (mag)
