Święto 1 Dywizji Pancernej

Szlak bojowy dywizji rozpoczął się w sierpniu 1944 roku w Normandii, dywizja weszła w skład 2 korpusu 1 Armii Kanadyjskiej. Walczyła we Francji pod Falaise, w Belgii, Holandii, północnych Niemczech, by w maju 1945 roku zająć port Wilhelmshafen.

Dowódcą 1 Dywizji Pancernej był generał Stanisław Maczek, jeden z najwybitniejszych polskich dowódców, biorących udział w II wojnie światowej.

Maczek w 1914 został powołany do armii austriackiej. Jako żołnierz 2 pułku Strzelców Tyrolskich walczył pod Kołomyją i Zbruczem, po czym został przeniesiony na front włoski, gdzie w 1916 otrzymał pierwszy stopień oficerski.

Po zakończeniu walk I wojny światowej Stanisław Maczek powrócił do kraju. W ramach 4 dywizji piechoty dowodził zorganizowanym przez siebie oddziałem rozpoznawczym. Był pierwszym w wojsku polskim oficerem awansowanym na polu bitwy przez Józefa Pisłudskiego.

Jako kapitan trafił do sztabu 2 armii generała Lisowskiego. Wojnę bolszewicką zakończył w stopniu majora. Awans na stopień podpułkownika otrzymał po ukończeniu Wyższej Szkoły Wojennej, następnie kierował lwowską placówką wywiadu wojskowego.

Jesienią 1938 został dowódcą 10 Brygady Kawalerii Zmotoryzowanej. We wrześniu 1939 brygada walczyła w składzie Armii Kraków. Za dowodzenie w kampanii wrześniowej Stanisław Maczek otrzymał szlify generalskie (gen. brygady). W końcu października 1939 został dowódcą 1 Dywizji Piechoty, po kilku miesiącach odszedł z tego stanowiska, by wbrew władzom francuskim utworzyć polską jednostkę zmotoryzowaną.

W czerwcu 1940 roku odtworzona 10 Brygada Kawalerii Pancernej walczyła z Niemcami w Burgundii. 17 czerwca jednostka została otoczona, a żołnierze w małych grupach mieli przebijać się nad Loarę. 21 września 1940 gen. Maczek dotarł do Wielkiej Brytanii i tam po raz kolejny zaczął odtwarzać 10 Brygadę. 25 lutego 1942 rozkazem Naczelnego Wodza powołano 1 Dywizję Pancerną, jej dowódcą został Stanisław Maczek. (and)