Strzały w Warszawie

W położonej na terenie miasta stołecznego Warszawy Olszynce Grochowskiej odbyła się rekonstrukcja jednej z najbardziej krwawych bitew powstania listopadowego. Historyczne wydarzenia odegrano z okazji 180. rocznicy starcia.

(wp.pl/tbe)

25 lutego 1831 roku niemal 60-tysięczną armię rosyjską pod dowództwem feldmarszałka Iwana Dybicza zatrzymała ponad 40-tysięczna armia polska dowodzona przez gen. Józefa Chłopickiego.

Do starcia doszło w rejonie Grochowa. Główną pozycją polską był lasek Olszynka, otoczony mokradłami, które blokowały podejścia do warszawskiej Pragi.

Bitwa, formalnie nierozstrzygnięta, faktycznie okazała się taktycznym zwycięstwem Polaków, ponieważ uniemożliwiła wojskom rosyjskim szturm Warszawy.

W bitwie poległo ok. 7 tys. żołnierzy polskich oraz 10 tys. rosyjskich. Straty nieprzyjaciela powiększyły się gdyż w carskiej armii panował zwyczaj dobijania ciężko rannych, których było co najmniej 3 tysiące.

Po Bitwie pod Olszynką Grochowską w wielu polskich rodzinach uczestników wydarzenia tradycją stało się noszenie na pamiątkę krzyżyków z drzewa olchowego ze złotą tabliczką, na której wygrawerowana była data: Olszynka – 25 lutego 1831.

W 1916 w miejscu bitwy stanął drewniany krzyż – pomnik Bitwy pod Olszynką Grochowską, a w 1931 wmurowano akt erekcyjny pod mauzoleum i wymieniono krzyż na metalowy. Od 1999 roku powstaje na Olszynce Aleja Chwały.

Powstanie listopadowe wybuchło w nocy z 29 na 30 listopada 1830 roku. Trwało do 21 października roku następnego, a swoim zasięgiem objęło Królestwo Polskie i część prowincji wcielonych do Rosji (Litwę, Żmudź i Wołyń).

Po stłumieniu powstania przez Rosjan na Polaków mieszkających w zaborze rosyjskim spadły surowe represje. Tysiące z uczestników narodowowyzwoleńczych walk musiało ratować się emigracją do państw zachodnich.

(wp.pl/tbe)