Striptiz i bułeczki

Reżyseria i choreografia: Charlie Chaplin. Historia: W 1846 roku grupa 29 mężczyzn, 18 kobiet i 43 dzieci wyprawiła się do Kalifornii na poszukiwanie złota. W górach Sierra Nevada zwały śniegu zagrodziły drogę śmiałkom i odcięły poszukiwaczy złota od reszty świata. Tak powstał pomysł na film „Gorączka złota”. Zachwycił się nim Albert Einstein, w telegramie do Chaplina napisał: „Pańską »Gorączkę złota« rozumieją ludzie na całym świecie. Na pewno będzie pan kimś wielkim”. Chaplin odpowiedział: „Ja zachwycam się panem niepomiernie bardziej. Pańskiej teorii względności nikt na świecie nie rozumie, a mimo to stał się pan kimś wielkim”.

Taniec: Główny bohater śni o wizycie ukochanej i jej przyjaciółek. Aby je zabawić, Charlie prezentuje taniec bułeczek. W dwie bułki wbite są widelce – to nogi tancerza, twarz Charliego z niesłychanie wyrazistą mimiką – to twarz tancerza. Bułeczki wywijają kankana, bohater uśmiecha się, ale w jego oczach kryje się smutek. Ciekawostka: Podczas premiery filmu w berlińskim kinie Capitol widzowie byli tak zachwyceni tańcem bułeczek, że sekwencję tę powtarzano na ich życzenie kilkakrotnie.

Reżyseria: Victor Fleming. Choreografia: Frank Floyd. Historia: Na kilka dni przed rozpoczęciem wojny pomiędzy Północą a Południem ślicznotka Scarlett O’Hara zawraca w głowie kilku młodzieńcom, swoim nierozsądnym postępowaniem komplikuje życie sobie i innym – jednemu z młodych ludzi bez powodzenia rzuca się na szyję, drugiemu omal nie rozbija wazonu na głowie, a za trzeciego wychodzi za mąż, ze złości i na złość całemu światu. Scarlett zostaje wkrótce wdową, jej bohaterski mąż umiera na prozaiczną dyzenterię. Teraz ciepła wdówka znowu potrzebuje kogoś, kto uległby jej czarom i zapewnił dostatnie życie.

Anna Niemzier

Pełna wersja artykułu dostępna w aktualnym wydaniu "Forum".