Sportowcy-politycy

Przed Witalijem Kliczko, mistrzem świata wagi ciężkiej w boksie, otwierają się drzwi do politycznej kariery. Sportowiec, który wprowadził do ukraińskiego parlamentu swoją partię, marzy o fotelu prezydenta kraju i angażuje się w działalność opozycyjną, protestując wraz z tysiącami Ukraińców przeciwko wycofaniu się ukraińskiego rządu z planów podpisania umowy stowarzyszeniowej z UE.

Z sondażu przeprowadzonego w listopadzie przez Kijowski Międzynarodowy Instytut Socjologii (KMIS) wynika, że na Kliczkę zagłosowałoby 16 proc. wyborców, czyli tylko procent mniej niż na prezydenta Wiktora Janukowycza (17 proc.).

Kliczko dwukrotnie kandydował też na stanowisko mera Kijowa. W 2006 roku poparło go 23 proc. głosujących, co zapewniło mu drugie miejsce. Dwa lata później zyskał jedynie 18 proc.

Czy przyszłoroczne wybory prezydenckie na Ukrainie zakończy lepszym wynikiem?

Przedstawiamy polityków, którzy również zaangażowali się w działalność polityczną. Zobacz, co osiągnęli!

Przygoda Kliczki z polityką zaczęła się trzy lata temu. Wtedy pięściarz założył partię UDAR (Ukraiński Demokratyczny Alians na rzecz Reform), której został liderem. Jak wówczas przekonywał, celem jego formacji jest stworzenie warunków do sukcesu Ukrainy. Podczas pierwszego partyjnego zjazdu akcentował: "Chcemy zjednoczyć ludzi wykształconych, aktywnych i zaangażowanych w rządzenie krajem. Tylko wtedy może dojść do konkretnych zmian, bo starzy politycy udowodnili, że nie potrafią rządzić państwem".

Jesienią ubiegłego roku udało mu się osiągnąć sukces, UDAR zajął trzecie miejsce w ukraińskim parlamencie. Sportowiec w ramach swojej kampanii przedwyborczej spotkał się m.in. z Bronisławem Komorowskim, z którym rozmawiał o politycznych perspektywach Ukrainy i jej stowarzyszeniu z Unią Europejską.

Rosjanin Garri Kasparow, arcymistrz szachowy, był mistrzem świata w latach 1985-1993, teraz aktywnie działa na politycznym polu. Jest jednym z liderów opozycji demokratycznej w Rosji, założycielem partii Zjednoczony Front Obywatelski.

Siedem lat temu chciał startować w wyborach prezydenckich. Ostatecznie jednak wycofał się z pomysłu po tym, jak został zatrzymany i aresztowany podczas demonstracji partii Inna Rosja. Kasparow złożył potem skargę do Strasburga. Trybunał uznał, że władze Rosji pogwałciły wolność zgromadzeń i stowarzyszania, nakazując im wypłacenie za szkody moralne po 10 tys. euro Kasparowowi i dwóm innym opozycjonistom, a sześciu pozostałym - po 4 tys. euro.

Rok temu były mistrz szachowy został aresztowany i pobity w trakcie procesu członkiń grupy Pussy Riot.

Laureat tegorocznej nagrody "Obrońca Praw Człowieka" obecnie stara się o obywatelstwo łotewskie, aby kontynuować działalność polityczną już jako obywatel tego kraju.

Prezydent Węgier również ma sportowe osiągnięcia w swoim życiorysie. Pál Schmitt, to były szermierz, szpadzista, reprezentant Węgier na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku (1968) i Monachium (1972), zdobywca dwóch złotych medali olimpijskich w drużynie.

W latach 90. był ambasadorem Węgier w Hiszpanii i Szwajcarii. Później próbował swoich sił w wyborach na urząd burmistrza Budapesztu, bezskutecznie.

Związał się z prawicowym Fideszem, obejmując w 2003 roku stanowisko wiceprzewodniczącego partii. W latach 2004-2010 był deputowanym do Parlamentu Europejskiego, następnie - przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego.

W 2010 roku premier Viktor Orbán ogłosił Pála Schmitta kandydatem Fideszu na urząd prezydenta Węgier, a Zgromadzenie Narodowe wybrało go na to stanowisko.

Choć znany jest z głównie z gry w kultowych amerykańskich produkcjach filmowych, Arnold Schwarzenegger rozpoczął karierę jako kulturysta, zdobywając nagrody w prestiżowych konkursach: Mr. World, Mr. Universe, Mr. International, Mr. Europe, a także Mr. Olympia.

Choć już w latach 90. angażował się w politykę (był przewodniczącym prezydenckiej rady do spraw kultury fizycznej i sportu za prezydentury George'a Busha seniora), nikt się nie spodziewał, że słynny "Terminator" porzuci kino akcji na rzecz polityki.

W zeszłym roku były gubernator wydał swoją autobiografię "Total Recall" i powrócił do Hollywood - zagrał w kilku filmach.

Brazylijczyk Edson Arantes do Nascimento, znany jako Pele, jest legendą futbolu. Uplasował się na piątym miejscu listy najskuteczniejszych strzelców mistrzostw świata (strzelił 12 bramek). Karierę czynnego piłkarza zakończył mając na koncie 1281 goli i 1363 rozegranych meczów. W 1999 r. Międzynarodowy Komitet Olimpijski ogłosił go najlepszym sportowcem XX wieku.

W latach 1995-1998 był ministrem sportu Brazylii. Po trzech latach kierowania resortem zrezygnował, ponieważ - jak przyznał rzecznik byłego piłkarza - "Pele podczas całego okresu sprawowania urzędu nie zarobił ani centa z kontraktów reklamowych, odrzucając wszystkie tego typu propozycje". Z wyliczeń byłego ministra wynikało, że tracił trzy miliony dolarów rocznie, nie mogąc, jako urzędnik państwowy, brać udziału w kampaniach reklamowych.

Innymi znanymi brazylijskimi piłkarzami, którzy postanowili wejść do świata polityki są Romario i Bebeto, mistrzowie świata z 1994 roku. W reprezentacji Brazylii Romario rozegrał 70 meczów i strzelił 55 bramki, a Bebeto zdobył 42 gole w 76 spotkaniach.

Obu piłkarzy wybrano do Izby Deputowanych, niższej izby brazylijskiego parlamentu.

Gianni Rivera to ikona Milanu, były reprezentant Włoch w piłce nożnej. W barwach narodowych rozegrał łącznie 60 meczów, zdobywając 14 bramek. Grał na czterech turniejach Mistrzostw Świata (w 1962, 1966, 1970, 1974). W 1970 roku z włoską drużyną został wicemistrzem świata, a w 1968 roku zdobył z nią tytuł mistrza Europy.

Pod koniec lat 80. Rivera dostał się do parlamentu. W Izbie Deputowanych zasiadał od 1987 do 2001 roku. Początkowo działał w Chrześcijańskiej Demokracji, później wspierał partie chadeckie.

Od 1996 do 2001 piastował stanowisko podsekretarza stanu w ministerstwie obrony. W 2004 roku został deputowanym do Parlamentu Europejskiego (startował z list Drzewa Oliwnego - koalicji włoskich partii politycznych, powstałej z istniejących sojuszy partii lewicowych i centrowych). Był europosłem tylko przez jedną kadencję.

George Weah - piłkarz liberyjski, kandydat w wyborach prezydenckich w 2005 roku. Uważany jest za najlepszego piłkarza afrykańskiego w historii. Znalazł się na liście Pelégo FIFA 100. Grał m.in. w Paris Saint Germain i Olympique Marsylia, A.C. Milan, Chelsea F.C. i Manchester City.

Po zakończeniu kariery, w 2004 roku, ogłosił swój start w wyborach na prezydenta Liberii. Przeszedł do II tury z najlepszym wynikiem. Tam musiał zmierzyć się z ekonomistką Ellen Johnson-Sirleaf i poległ. W wieku 40 lat wyjechał do USA, zdał maturę, rozpoczął studia biznesowe. To zwiększało jego szansę na wygraną w kolejnych wyborach prezydenckich w 2010 roku. Ostatecznie Weah został wybrany przez delegatów swojej partii jako kandydat na wiceprezydenta u boku Winstona Tubmana, ale ten przegrał rywalizację z urzędującą prezydent Johnson -Sirleaf

Były napastnik angażuje się w działalność charytatywną, został ambasadorem dobrej woli UNICEF.

Tomasz Lipiec był jednym z najlepszych polskich chodziarzy. Na swoim koncie ma wiele sukcesów sportowych. Jest m.in. dwukrotnym medalistą Pucharu Świata, trzykrotnym Mistrzem Polski.

W 2005 roku otrzymał tekę ministra sportu w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza. Po dwóch latach odszedł z resortu w związku ze skandalem dotyczącym nieprawidłowości przy budowie Stadionu Narodowego. W październiku 2007 roku został zatrzymany przez Centralne Biuro Antykorupcyjne pod zarzutem m.in. przyjęcia korzyści majątkowej w wysokości stu tysięcy zł. oraz uzależnienia wykonania czynności służbowych od otrzymania korzyści majątkowej. Sprawa dotyczyła, śledztwa ws. korupcji w Centralnym Ośrodku Sportu.

W kwietniu ubiegłego roku został skazany na 3,5 roku więzienia. Równocześnie otrzymał zakaz zajmowania stanowisk publicznych przez 10 lat.

Jerzy Kulej był dwukrotnym mistrzem olimpijskim w boksie. Pierwszy złoty medal olimpijski wywalczył na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio w 1964. W walce finałowej pokonał reprezentanta ZSRR Jewgienija Frołowa. W 1965 roku znów stanął na podium i został mistrzem Europy, a dwa lata później - wicemistrzem.

W polityce nie miał tyle szczęścia, co w boksie. W 1993 roku walczył o poselski mandat z ramienia Polskiej Partii Przyjaciół Piwa, kandydował też z list Samoobrony. Bezskutecznie.

Udało się dopiero w 2001 roku z list SLD. W 2004 przeszedł do Socjaldemokracji Polskiej Marka Borowskiego, w 2005 - po nieudanej próbie reelekcji - już do polityki nie wrócił. Zmarł 13 lipca 2012 roku.

Swojego szczęścia w polityce i mariażu z lewicą próbował również Janusz Wójcik, były selekcjoner polskiej reprezentacji w piłce nożnej. W latach 2001-2003 należał do SLD, zasiadał w zespole konsultacyjnym ds. sportu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, za czasów Leszka Millera.

W 2005 związał się z Samoobroną i z jej list dostał się do sejmu. W poselskich ławach zasiadał dwa lata, do momentu skrócenia kadencji parlamentu zasiadał w sejmowych ławach. Rok później został zatrzymany za prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwym, a w 2008 roku - został zatrzymany przez policję w związku z aferą korupcyjną w polskiej piłce nożnej. Prokurator przedstawił mu 11 zarzutów dotyczących ustawienia ośmiu meczów Świtu Nowy Dwór w 2004 roku.

Jeden z wybitniejszych polskich bramkarzy, należał również do światowej czołówki golkiperów lat 70. Wielokrotny reprezentant Polski w piłce nożnej, medalista olimpijski.

Jest jedną z barwniejszych postaci w sejmie (na Wiejską dostał się w 2011, startował w barwach PiS). Słynie z ostrej krytyki nie tylko piłkarzy, trenerów i PZPN, równie ostro uderza w przeciwników politycznych. Kontrowersyjne wypowiedzi Jana Tomaszewskiego na temat reprezentacji Polski doczekały się reakcji ze strony Prawa i Sprawiedliwości i wymiaru sprawiedliwości.

Za mocne słowa pod adresem Franciszka Smudy (nazwał go prostakiem i padliniarzem) został ukarany przez sąd, a za deklarację, że nie będzie kibicował polskiej kadrze podczas Euro 2012, zawieszono go na miesiąc w prawach członka tej partii i ukarano naganą.

"Oczywiście karę przyjmuję z pełną pokorą, ale dla mnie są pewne rzeczy ważniejsze. Ja mam swoje zdanie niestety oparte na faktach" - tłumaczył były bramkarz po tym jak jego wypowiedź o Euro została otwarcie skrytykowana przez prezesa PiS.

Czterokrotnie zdobyła Puchar Świata w kick-boxingu, a także tytuł mistrzyni Holandii i Finlandii. Siedmiokrotnie sięgnęła po mistrzostwo Polski.

W 2007 roku wystartowała w wyborach do sejmu z ramienia Platformy Obywatelskiej. Zasiada w parlamencie już drugą kadencję. Jak przyznaje w wywiadach interesuje ją przede wszystkim polityka społeczna, problemy kobiet, osób niepełnosprawnych, dzieci z domów dziecka i rodzin zastępczych.

Jest czternastokrotną złotą medalistką mistrzostw Polski w snowboardzie; podwójną mistrzynią świata juniorek, mistrzynią i wicemistrzynią Europy. Brała udział w zimowych igrzyskach olimpijskich w Nagano, w Salt Lake City oraz w Turynie.

W 2010 wystartowała z listy Platformy Obywatelskiej w wyborach do sejmiku małopolskiego i uzyskała mandat radnej. Rok później z ramienia PO została wybrana do sejmu.

Do parlamentu udało się też wejść Grzegorzowi Lacie (były piłkarz, w latach 2001-2005 senator SLD, później - szef PZPN), Romanowi Koseckiemu (były piłkarz, poseł PO) a do Parlamentu Europejskiego - Krzysztofowi Hołowczycowi (Mistrz Polski i Europy w rajdach samochodowych, zasiadał w PE przez półtora roku od 2007 r.)