Ścieżka Mnicha powstała w Chęcinach
Ścieżka Mnicha prowadzi turystów odwiedzających Chęciny wzdłuż najważniejszych zabytków tego miasteczka. Pieszy szlak turystyczny powstał dzięki unijnemu dofinansowaniu.
29.07.2010 | aktual.: 29.07.2010 09:09
Władzom Chęcin zależało na tym, by turyści nie ograniczali się do zwiedzania ruin średniowiecznego zamku górującego nad miastem, ale zatrzymali się w okolicy na dłużej. Trakt łączy najważniejsze zabytki sakralne Chęcin, tj. gotycki kościół i późnorenesansowy klasztor franciszkanów, wczesnobarokowy klasztor sióstr bernardynek oraz późnogotycki kościół pw. św. Bartłomieja.
Ścieżka prowadzi także koło Niemczówki - wybudowanej w XVI wieku kamienicy, która jest obecnie remontowana. Prace mają się zakończyć w październiku, a wewnątrz znajdzie się m.in. galeria i punkt informacji turystycznej. Na trasie jest także synagoga z XVII wieku - siedziba ośrodka kultury, w której tymczasowo mieści się urząd gminy.
Ścieżkę Mnicha poprowadzono "skrótami" wydeptanymi przez mieszkańców. Alejkę wysypano żwirem, ustawiono figurę mnicha, tablice informujące o zabytkach, mapę Chęcin w starym stylu, a także ławeczki, latarnie i kosze.
Jak powiedziała Renata Janusz z urzędu miasta, w ramach tego samego projektu w Chęcinach powstała Drużyna Rycerska Ziemi Chęcińskiej. Realizacja projektu była możliwa dzięki pozyskaniu przez gminę dofinansowania w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013.
Chęciny są jednym z najważniejszych turystycznie miejsc regionu świętokrzyskiego. Leżą blisko Jaskini Raj oraz Parku Etnograficznego w Tokarni.
Najważniejszym zabytkiem Chęcin jest zamek, który wzniesiono na grzbiecie skalistego wzgórza (367 m n.p.m.) na przełomie XIII i XIV wieku. Pierwsze wzmianki na jego temat sięgają 1306 roku. Władysław Łokietek wyruszający w 1331 roku na bitwę pod Płowcami zwołał 14 czerwca w Chęcinach najwyższych dostojników i urzędników państwowych na pierwszy zjazd ziem polskich. W połowie XIV wieku zamek został rozbudowany przez Kazimierza Wielkiego, uchodził za jedną z najpotężniejszych polskich warowni. Był rezydencją rodzin królewskich, królowych i wdów. Mieszkała w nim m.in. królowa Bona.
W wieku XVII i na początku XVIII zamek został zniszczony wskutek działań zbrojnych, m.in. podczas potopu szwedzkiego. Od tego czasu pozostaje ruiną.
