Rada Ministrów

Przez ostatnie cztery lata decydowali o najważniejszych sprawach w państwie, w nowej kadencji rządu tylko część z nich zostanie na stanowiskach. Kto był najlepszym i najgorszym z ministrów w rządzie Donalda Tuska? Zobacz sylwetki szefów wszystkich resortów z ostatnich czterech lat i oceń każdego z ministrów.

(mb, ked)

Prezes Rady Ministrów, ur. w 1957 roku w Gdańsku, z wykształcenia historyk.

Mimo kryzysu gospodarczego, Polska pod rządami Tuska była jednym z nielicznych krajów europejskich, które uratowały się przed recesją. Premier zrealizował kilka sztandarowych projektów, m.in. budowę stadionów na Euro 2012, boisk ze sztucznym oświetleniem i trenerami w każdej gminie oraz modernizację infrastruktury drogowej. Tusk jest jedynym premierem w historii Polski, który rządził przez cztery lata i zachował stanowisko po demokratycznych wyborach. Według sceptyków, wysokie poparcie udało mu się utrzymać dzięki dobremu PR.

Krytycy premiera zarzucają mu, że zaniechał wielu ważnych reform, wbrew wcześniejszym obietnicom podwyższył podatki, pozwolił na wzrost zadłużenia państwa o niemal 300 mld zł i źle rozegrał wyjaśnienie katastrofy smoleńskiej. Bronił także za wszelką cenę najbardziej krytykowanych ministrów, m.in. Cezarego Grabarczyka. Nie ustrzegł się również afer, m.in. największej - afery hazardowej.

Wicepremier i minister gospodarki, ur. w 1959 roku we wsi Model, w powiecie gostynińskim, absolwent Wydziału Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej.

Największym długofalowym sukcesem gospodarczym wypracowanym w ciągu ostatnich czterech lat może okazać się rozpoczęcie odwiertów w poszukiwaniu gazu łupkowego (koncesje wydaje ministerstwo ochrony środowiska). Poszukiwania prowadzą prywatne firmy, również z Polski, m.in. PGNiG, Orlen i Lotos. Polska ma największe złoża tego surowca w Europie, z kraju uzależnionego od dostaw gazu z Rosji mamy szansę stać się eksporterem. Mimo, że próbne odwierty rozpoczęły się w czasie urzędowania Pawlaka, trudno uznać to za jego osobistą zasługę. Pojawiły się też kontrowersje wokół koncesji wydawanych niektórym firmom, polscy europarlamentarzyści powołujący się na nieoficjalne informacje pochodzące z Komisji Europejskiej twierdzili, że co piąta koncesja na poszukiwanie gazu trafia do kapitału rosyjskiego, który może próbować zablokować wydobycie.

Pawlak był krytykowany m.in. za umowę na dostawy gazu z Rosji. Ministrowi nie udało się zredukować przepisów utrudniających zakładanie nowych firm i prowadzenie działalności gospodarczej.

W 2009 "Dziennik" napisał o konflikcie interesów, w którym znalazł się Pawlak jako wicepremier i jednocześnie szef ochotniczych straży pożarnych. Firmy zarabiające na finansowanych z budżetu państwa zleceniach dla OSP należały do jego znajomych. Pozycja szefa koalicyjnej partii okazała się jednak na tyle silna, że Pawlak utrzymał stanowisko.

Minister rozwoju regionalnego, ur. w 1964 roku w Katowicach, absolwentka orientalistyki na UJ oraz Krajowej Szkoły Administracji Publicznej.

Kieruje jednym z najlepiej ocenianych ministerstw, wartość środków unijnych wydanych w ubiegłym roku wyniosła 35,6 mld zł, co stanowi ok. 3,5% PKB Polski. Do końca ubiegłego roku wykorzystaliśmy ok. 16 mld euro (ok. 71 mld zł) z funduszy przeznaczonych na lata 2007-2013, czyli ok. 25% środków. Biorąc pod uwagę odsetek wykorzystanych funduszy, jesteśmy unijnym przeciętniakiem, wyraźnie wyprzedza nas Litwa, Estonia i Irlandia. Jednak biorąc pod uwagę wielkość środków z UE, Polska jest zdecydowanym liderem, otrzymaliśmy dotąd więcej pieniędzy niż Hiszpania i Niemcy - dwa kolejne kraje w rankingu razem wzięte.

Bieńkowskiej udało się też uprościć ubieganie o dotacje z funduszy EU oraz poprawić współpracę z samorządami, dając im większą swobodę w decydowaniu o środkach.

Członek Rady Ministrów od stycznia 2009 roku, nie kieruje żadnym z resortów, ur. w 1954 roku w Poznaniu, polonista, kulturoznawca i socjolog.

Zajmuje się m.in. programem solidarności pokoleń - sytuacją osób po 50 roku życia oraz młodzieży na rynku pracy. Jest współautorem propozycji zmian w systemie emerytalnym, m.in. zwiększenia składki trafiającej do ZUS, kosztem OFE.

Powołanie Michała Boniego do Rady Ministrów wzbudziło wiele kontrowersji i protesty części opozycji. Polityk przyznał, że w 1985 roku pod wpływem szantażu podpisał zgodę na współpracę z SB.

Minister sprawiedliwości w latach 2007-2009, ur. w 1950 roku w Łańcucie, profesor prawa, adwokat. Na stanowisku zastąpił go Andrzej Czuma.

Ćwiąkalski zaczął urzędowanie ambitnie, postawił sobie za cel m.in. odpolitycznienie prokuratury przez rozdzielenie funkcji ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego oraz usprawnienie pracy sądów, w tym sądów 24-godzinnych. Odpowiedział stanowiskiem za nieudolność podlegających mu służb w aferze Olewnika. Podał się do dymisji, gdy zabójca Krzysztofa Olewnika popełnił samobójstwo.

Minister sprawiedliwości od stycznia do października 2009 roku, urodzony w 1938 roku w Lublinie, prawnik.

Urzędowanie ministra zaczęło się fatalnie, w mediach pojawiły się doniesienia o niespłaconych długach zaciągniętych w czasie pobytu w USA. Informacje te nie potwierdziły się, wizerunek Czumy jednak ucierpiał. Niekorzystne wrażenie sprawiła także obrona prezydenta Sopotu Jacka Karnowskiego, któremu prokuratura postawiła 8 zarzutów. Minister bronił też zamieszanych w aferę hazardową Mirosława Drzewieckiego i Zbigniewa Chlebowskiego. Właśnie ta ostatnia sprawa przeważyła szalę i stała się powodem dymisji Czumy. Osoby, których bronił minister nie zostały skazane prawomocnym wyrokiem sądu i podobnie jak Czuma wystartowali w kolejnych wyborach.

W niekorzystnym wizerunku przepadł program ministra, który chciał m.in. zaostrzenia kar za sprzedawanie narkotyków, dobrowolnej "kastracji" farmakologicznej dla pedofilów oraz otworzenia dostępu do zawodów prawniczych dla absolwentów prawa.

Minister pracy i polityki społecznej, ur. w 1960 roku w Żarach, z wykształcenia politolog.

Odpowiedzialna m.in. za rynek pracy. W czasie jej kadencji bezrobocie rejestrowane nieznacznie wzrosło, z 11,2% w IV kwartale 2007 roku do 11,8% w III kwartale 2011 roku. Opowiadała się za wzrostem minimalnego wynagrodzenia.

Przeprowadziła zmiany w systemie emerytalnym, w efekcie których do OFE trafia 2,3% zamiast 7,3% naszych pensji. Udało się dzięki temu zmniejszyć deficyt w ZUS. Zdaniem przeciwników zmian, Fedak zdecydowała się na działania doraźne i nie przeprowadziła całościowej reformy systemu emerytalnego.

Krytycy minister Fedak obwiniają ją także za nie przeprowadzenie zmian w KRUS (podlegającego ministrowi rolnictwa) i zachowanie preferencyjnych składek emerytalnych dla rolników.

Minister sportu i turystyki w latach 2007-2009, ur. w 1954 roku w Łodzi, prawnik.

Jeden z głównych negatywnych bohaterów afery hazardowej. Podał się do dymisji w związku z podejrzeniem lobbowania na rzecz biznesmena Ryszarda Sobiesiaka. W czasie kadencji był odpowiedzialny m.in. za wdrażanie programu "Moje Boisko Orlik 2012" oraz za przygotowania do Euro 2012.

Minister sportu i turystyki od 2009 roku, ur. w 1947 roku w Elblągu, doktor nauk ekonomicznych. Zastąpił na stanowisku Mirosława Drzewieckiego.

Adam Giersz kontynuuje projekt "Moje Boisko Orlik 2012", zapoczątkowany podczas kadencji Mirosława Drzewieckiego, do tej pory w całym kraju w ramach projektu powstało ok. 1800 obiektów. Koordynuje również budowę stadionów na Euro 2012. Wprowadził zmiany w prawie zaostrzające kary za stosowanie dopingu i korupcję.

Minister infrastruktury, ur. w 1960 roku w Łodzi, prawnik.

Kojarzony przede wszystkim z fatalną sytuacją na kolei, m.in. z tego powodu opozycja złożyła odrzucony przez sejm wniosek o votum nieufności dla ministra.

Na listę zasług ministra należy wpisać udane inwestycje drogowe, m.in. kontynuację programu budowy autostrad. Niestety również w tym przypadku nie zabrakło wpadek, m.in. z odcinkiem autostrady A2 z Warszawy do Łodzi, której budowy podjęła się chińska firma COVEC. Sieci dróg ekspresowych i autostrad, która miała być gotowa na Euro 2012 prawdopodobnie nie uda się ukończyć na czas. Największym sukcesem infrastrukturalnym był Narodowy Program Przebudowy Dróg Lokalnych, wymyślony przez... Grzegorza Schetynę i realizowany przez jego ministerstwo.

Minister skarbu państwa, ur. w 1962 roku w Łosińcu, w powiecie tomaszowskim, inżynier i geodeta.

Rozpoczął urzędowanie od nieudanej prywatyzacji stoczni w Gdyni i Szczecinie, które uratować miał tajemniczy inwestor z Kataru. Opinia publiczna nigdy go nie poznała. Inwestor wycofał się, a stocznie upadły.

Kolejne próby prywatyzacji przez giełdę były zdecydowanie bardziej udane, zysk z prywatyzacji wyniósł ok. 32 mld zł, sprzedano ponad 450 spółek - niemal połowę należących do skarbu państwa. Podobnie jak poprzednikom z innych rządów, również Grabarczykowi nie udało się wykonać obiecanego w expose Tuska odpolitycznienia państwowych spółek.

Minister edukacji narodowej, ur. w 1957 roku w Gdańsku, matematyk i nauczycielka.

W pamięci wielu rodziców zapadła jako minister, który chciał posłać do 6-latki do I klasy szkoły podstawowej. Pomysł nie został dobrze przyjęty, dlatego jego realizację odłożono na kolejne lata. Mimo cięć w budżecie, minister zdołała wywalczyć pieniądze na podwyżki dla nauczycieli.

Minister obrony narodowej do sierpnia 2011 roku, ur. w 1960 roku w Krakowie, psychiatra i politolog. Na stanowisku zastąpił go Tomasz Siemoniak.

Na początek urzędowania Klicha przypadły dwie ważne zmiany zaplanowane jeszcze przez poprzednie ekipy rządzące. Po raz ostatni w armii służyli poborowi, wojsko stało się w pełni zawodowe, zakończono też misję w Iraku. Stworzono też Narodowe Siły Rezerwowe. Nie udało się zwiększyć zaangażowania Stanów Zjednoczonych w bezpieczeństwo w regionie. W Polsce nie będzie tarczy antyrakietowej, ani stacjonujących na stałe amerykańskich baterii rakiet Patriot.

Minister skupił się m.in. na poprawie wyposażenia polskich wojsk walczących w Afganistanie. Mimo to, Talibowie w rejonie kontrolowanym przez Polaków nadal są groźni. Według informacji ujawnionych przez tygodnik "Time", amerykańscy dowódcy źle oceniają udział polskich wojsk w tej misji. Minister zaprzeczył tym opiniom.

Krytycy winią ministra za odejścia doświadczonych oficerów z armii oraz za stratę dwóch wojskowych samolotów - CASY i Tu-154m z najwyższym dowództwem wojska i władzami państwa na pokładzie. Po opublikowaniu rządowego raportu na temat katastrofy smoleńskiej, Bogdan Klich podał się do dymisji. Raport Millera ujawnił m.in. nieprawidłowości w szkoleniu pilotów z 36. Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego.

Minister zdrowia, ur. 1956 roku w Skaryszewie w powiecie radomskim, lekarz pediatra.

Początkowo krytykowana za niezakupienie szczepionek przeciwko grypie wywoływanej przez wirusy A/H1N1, zdobyła uznanie również za granicą, gdy okazało się, że nie poddawane odpowiednim testom szczepionki okazały się niepotrzebne, a za ich zakupem lobbowały koncerny farmaceutyczne. Wiele państw Europy Zachodniej wydało miliardy euro na zakup szczepionek, które nie zostały wykorzystane.

Osiągnięciem minister są również podwyżki dla personelu medycznego. Nie udało się zrealizować zapowiadanego przez premiera podziału NFZ na mniejsze jednostki. Budżet funduszu zwiększył się o 50%. Nie przełożyło się to jednak na skrócenie kolejek, w których czekają pacjenci.

Dopiero w ostatnich miesiącach kadencji udało się przeforsować ustawę o komercjalizacji szpitali. Z tą kwestią będzie musiał uporać się następca pani minister.

Minister ochrony środowiska od 2010 roku, ur. w 1948 roku w Gdyni, profesor Politechniki Warszawskiej. Zastąpił na stanowisku Macieja Nowickiego.

Pod kierownictwem ministrów Kraszewskiego i wcześniej Macieja Nowickiego, wydano ponad 100 pozwoleń na poszukiwanie gazu łupkowego. Zdaniem ministra, wydobycie gazu nie zagraża środowisku.

W ramach Białowieskiego Programu Rozwoju, chciał powiększyć Białowieski Park Narodowy o dodatkowe 20 tys. hektarów Puszczy Białowieskiej. Mimo że w ramach programu zaplanowano przekazanie 100 mln zł na rozwój regionu, gminy powiatu hajnowskiego, nie wyraziły zainteresowania powiększeniem parku.

Minister nauki i szkolnictwa wyższego, ur. w 1956 roku w Kolnie, profesor prawa.

Autorka tzw. reformy Kudryckiej, zmieniła m.in. sposób finansowania uczelni na promujący najsilniejsze jednostki naukowe, po wprowadzeniu Krajowych Ram Kwalifikacji proces kształcenia na poziomie wyższym stał się bardziej elastyczny. Nie wszystkie założenia reformy udało się wprowadzić w życie. Mimo przedsięwzięć takich, jak wprowadzenie tzw. "kierunków zamawianych", wyższe uczelnie nadal nie dostosowały profilu kształcenia do potrzeb rynku pracy.

Minister podjęła m.in. decyzję o wprowadzeniu odpłatności za studiowanie na drugim kierunku, co nie spodobało się części studentów.

Minister sprawiedliwości od października 2009 roku, ur. w 1971 roku w Zgierzu, prawnik. Zastąpił na stanowisku Andrzeja Czumę.

Najmłodszy szef resortu w rządzie Tuska. W marcu 2010 roku, po rozdzieleniu funkcji ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego, w pełnieniu drugiej z tych funkcji zastąpił go Andrzej Seremet.

Minister zasłynął m.in. z walki z dopalaczami, w którą zaangażował się również premier. Dzięki skoordynowanej akcji policji i sanepidu, w krótkim czasie zamknięto wszystkie punkty sprzedające kontrowersyjne substancje. Dzięki temu dopalacze udało się niemal wyeliminować z rynku. Kwiatkowski był jedną z najważniejszych osób odpowiedzialnych za współpracę ze stroną rosyjską w śledztwie w sprawie katastrofy smoleńskiej.

Minister spraw wewnętrznych i administracji od 2009 roku, ur. w 1952 roku w Krakowie, absolwent Wydziału Elektrotechniki, Elektroniki i Automatyki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Zastąpił na stanowisku Grzegorza Schetynę.

Urzędowanie ministra upłynęło pod znakiem katastrofy smoleńskiej, która wydarzyła się pół roku po objęciu przez niego ministerstwa. Został przewodniczącym Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego. Efektem prac komisji jest "raport Millera", którego celem było wyjaśnienie przyczyn katastrofy rządowego tupolewa. Miller był krytykowany m.in. za zwlekanie z opublikowaniem raportu i za problemy w śledztwie po stronie polskiej.

Minister ochrony środowiska do grudnia 2009 roku, ur. w 1941 roku w Warszawie, profesor, były pracownik PAN.

Nowickiemu udało się zakończyć konflikt między ekologami, Komisją Europejską oraz Generalną Dyrekcją Dróg Krajowych i Autostrad o poprowadzenie drogi przez Dolinę Rospudy. Nowy plan trasy wyznaczono tak, aby omijał cenny przyrodniczo obszar.

Resort kierowany przez Nowickiego, a od 2010 roku przez Andrzeja Kraszewskiego wydał ponad 100 pozwoleń na poszukiwanie gazu łupkowego.

Minister spotkał się z krytyką za opóźnienia w pracach nad ustawą o handlu prawami do emisji CO2, co mogło narazić Polskę na wielomiliardowe straty. Tygodnik "Newsweek" pisał w marcu 2009 roku, że minister chciał, aby obracaniem prawami do emisji dwutlenku węgla zajmowała się związana z Nowickim Fundacja EkoFundusz. Nowicki zaprzeczył. W grudniu 2009 roku podał się do dymisji deklarując, że wykonał swoje zadania i chce odejść na emeryturę.

Minister finansów, ur. w 1951 roku w Londynie, profesor ekonomii.

Czas urzędowania ministra przypadł na okres kryzysu gospodarczego, Polska utrzymała wzrost PKB, ale od 2007 roku dług publiczny wzrósł o niemal 300 mld zł, do ponad 810 mld zł. Minister próbował ratować sytuacje m.in. cięciami w budżecie oraz podwyżką podatku VAT. Zdaniem ekonomistów krytykujących ministra, podwyżki podatków i wzrostu zadłużenia można było uniknąć wprowadzając ostrzejsze cięcia i reformy. Rostowskiemu nie udało się też uprościć rozliczania podatków.

Minister rolnictwa i rozwoju wsi, ur. w 1958 roku w Sawicach, w pow. sokołowskim, absolwent Wydziału Rolniczego Wyższej Szkoły Rolniczo-Pedagogicznej w Siedlcach.

Sawicki od początku urzędowania dorobił się szerokiego grona krytyków oskarżających go m.in. o nepotyzm w KRUS. Ekolodzy, część rolników i naukowców krytykują ministra za projekt ustawy zezwalający na uprawę roślin modyfikowanych genetycznie. Rolnicy ubezpieczeni w KRUS nadal są w uprzywilejowanej sytuacji, dotyczy to szczególnie najzamożniejszych i właścicieli największych areałów.

Mimo doświadczeń wyniesionych z afery gruntowej, właściciele gruntów i deweloperzy nadal muszą uzyskać podpis ministra pod odrolnieniem gruntu.

26 września Sawicki podziękował na swoim blogu 32% Internautów, którzy uznali go za zwycięzcę przedwyborczej debaty w TVN24. Według złośliwych komentatorów był to pierwszy sukces ministra w czasie czteroletniej kadencji.

Wicepremier oraz minister spraw wewnętrznych i administracji od 2007 do 2009 roku, ur. w 1963 roku w Opolu, historyk. Na stanowisku zastąpił go Jerzy Miller.

Autorem najlepiej ocenianego projektu infrastrukturalnego jest właśnie Grzegorz Schetyna. Stworzony przez niego Narodowy Program Przebudowy Dróg Lokalnych, nazywany "schetynówkami" codziennie przypomina milionom Polaków nazwisko ministra w pozytywnym kontekście. Założeniem projektu było wyremontowanie 6 tys. km dróg lokalnych, z których na co dzień najczęściej korzystają kierowcy. W ramach projektu udało się wyremontować 8 tys. km dróg!

Podobnie jak poprzednim ministrom, Schetynie nie udało się zredukować zatrudnienia w administracji, liczba urzędników wzrosła. Sukcesy Schetyny nie pomogły mu utrzymać stanowiska, gdy pojawiły się informacje, że minister miał spotykać się z jednym z bohaterów afery hazardowej - biznesmenem Ryszardem Sobiesiakiem.

Minister obrony narodowej od sierpnia 2011 roku, ur. w 1967 roku w Wałbrzychu. Zastąpił na stanowisku Bogdana Klicha.

Minister z najkrótszym stażem, jego pierwszą decyzją było rozwiązanie 36. Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego, odpowiedzialnego za przewóz najważniejszych osób w państwie. Minister podjął tę decyzję po opublikowania raportu Millera, w którym wskazano liczne nieprawidłowości dotyczące szkolenia pilotów w tej jednostce.

Minister spraw zagranicznych, ur. w 1963 roku w Bydgoszczy, politolog i dziennikarz.

Kadencja nowego ministra rozpoczęła się m.in. od negocjacji ze Stanami Zjednoczonymi w sprawie rozmieszczenia w Polsce elementów tarczy antyrakietowej. Projekt upadł po wycofaniu się Amerykanów. Porażką zakończyła się również wspólna misja ministrów Polski i Niemiec na Białorusi. Mimo obietnicy pomocy finansowej i otwarcia UE na Białoruś w zamian za wprowadzenie demokratycznych zmian, nie udało się przekonać Łukaszenki do ustępstw.

Mimo początkowych sukcesów w polityce wschodniej, m.in. wizyty premiera Putina na Westerplatte, podczas obchodów 70. rocznicy wybuchu II wojny światowej, po śledztwie ws. katastrofy smoleńskiej trudno mówić o ociepleniu stosunków z Rosją. Przeciwnicy Sikorskiego zarzucają mu, że trudno wskazać jednoznaczne sukcesy ministra, a także niewielki udział Polaków w tworzącym się korpusie dyplomatycznym UE.

Minister kultury i dziedzictwa narodowego, ur. w 1957 roku w Kłodzku, absolwent filozofii i kulturoznawstwa na Uniwersytecie Wrocławskim.

Najczęściej pojawiający się w mediach temat związany z ministerstwem to zmiany w prawie medialnym. Z wielu kontrowersyjnych zapisów po interwencji premiera zrezygnowano w ostatniej chwili.

Ministerstwo chwali się m.in. sukcesami w pozyskiwaniu środków z UE, które zostały przeznaczone m.in. na budowę Centrum Nauki Kopernik w Warszawie i Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku.

(mb, ked)