Msza święta w Wadowicach

W homilii biskup Pieronek powiedział, że w tamtych dniach sprzed roku wielu spotkało się po raz pierwszy, zwłaszcza w tak spektakularny sposób, z dramatem śmierci człowieka znanego wszystkim i jakże wszystkim bliskiego. W tej chwili dramatycznej dla każdego człowieka on nie chciał być sam, lecz świadomie ukazywał, w jaki sposób należy dokonywać najważniejszego dla człowieka przejścia, przez śmierć do życia wiecznego- powiedział.

Duchowny podkreślił, że śmierć uważano zazwyczaj za tragiczny koniec istnienia. Dostrzegliśmy jego świadectwo jako przejście z tego świata do życia wiecznego. "Pozwólcie mi odejść do domu mojego Ojca" - to było jedno z ostatnich zdań, jakie skierował do ludzi otaczających go w dniu śmierci, a przecież wiemy ze środków masowego przekazu, że otaczały go miliony ludzi na całym świecie - mówił.

Zdaniem biskupa była to nie tylko nauka umierania, ale przede wszystkim nauka życia.

Biskup powiedział, że żywa jest pamięć o dokonaniach pontyfikatu Jana Pawła II. Z rozrzewnieniem przywołuje się życzliwe gesty, uśmiech, szacunek okazywany każdemu napotkanemu człowiekowi- dodał.

Przed ołtarzem ustawiony został tron, na którym zasiadł Jan Paweł II podczas swej ostatniej wizyty w Wadowicach w 1999 roku. Na tronie położyliśmy duży bochen chleba. Całe życie Jana Pawła II było jak chleb, którym nas karmił. Żywimy się nim także po jego śmierci. Za ten chleb boży dziękujemy - powiedział proboszcz parafii Ofiarowania NMP ksiądz Jakub Gil.

Duchowny dodał, że wierzy, iż Jan Paweł II patrzy w tej chwili na Wadowice z okna niebios i cieszy się wszystkimi zebranymi.

Msza święta na moment została przerwana, gdy punktualnie o 13.00, jak każdego dnia, z wieży kościoła Ofiarowania NMP popłynęły dźwięki pieśni "Moje miasto Wadowice". Wadowiczanie śpiewali ją papieżowi w 1999 roku, gdy po raz ostatni odwiedził rodzinne miasto.