Kosmiczny paraliż

Budzą się nagle. Nie mogą poruszyć ciałem ani nawet wezwać pomocy. Widzą błyski świateł i brzęczące, obce dźwięki. Czują, jak elektryczne impulsy wędrują wzdłuż ich ciał. Czasem towarzyszy im wrażenie, jakby unosili się w powietrzu. Wtedy pojawiają się obcy. Ich skóra jest szara lub zielona. Często mają zasłonięte oczy, brakuje im włosów i nosów. Rozpoczynają testy. Narzędzia badawcze wprowadzane są do nosa, uszu i innych otworów ciała.

Niekiedy dochodzi nawet do aktu seksualnego. Wszystkie te zabiegi są niezwykle bolesne. Po kilku sekundach, czasem minutach, intruzi znikają. Badani znów są we własnym łóżku i mogą się poruszać.

Jeszcze niedawno takie relacje o bliskich spotkaniach z kosmitami zasługiwały co najwyżej na czołówki w brukowcach. Ale niektórzy naukowcy zastanawiali się, z jakimi zjawiskami mamy tu do czynienia. Z halucynacją? Sugestią? A może czymś innym? Wydaje się, że w końcu uczeni wpadli na właściwy trop. Zaskakujący, który każe jeszcze raz zweryfikować dotychczasową wiedzę o jednym z najbardziej tajemniczych, a zarazem najbardziej fascynujących ludzkich stanów. O śnie.

Przeświadczenie o byciu badanym przez obcych to efekt zaburzenia snu - paraliżu sennego, przekonuje Susan Clancy z Har-vard University, autorka wydanej właśnie w USA książki "Abducted. How People Come to Belive They Were Kidnapped by Aliens" ("Jak ludzie zaczynają wierzyć, że zostali porwani przez kosmitów"). Jej tezę potwierdzają najnowsze badania przeprowadzone przez prof. Christophera Frencha z London University, psychologa od lat poszukującego racjonalnego wytłumaczenia zjawisk z dziedziny parapsychologii.

Jego zdaniem paraliż senny może sporadycznie dotykać nawet 50% ludzi i jest stanem pomiędzy snem a jawą. Polega na usztywnieniu ciała, jakie charakteryzuje normalny sen przy częściowym wybudzeniu. Towarzyszą mu halucynacje: słyszenie głosów i wyczuwanie czyjejś obecności - Paweł Górecki w tygodniku "Newsweek".