Klinika w szalikach

W ubiegłym roku radni miejscy zadecydowali, że szpital im. Babińskiego do 2007 roku zostanie zlikwidowany. Jego oddziały będą przeniesione m.in. do placówek: im. Falkiewicza przy ul. Warszawskiej i do im. Korczaka przy al. Kasprowicza. Budynki po wysiedlonym szpitalu zostaną wystawione na sprzedaż. Jednak ciągle przyjmowani są w nim pacjenci. Barbara Mossakowska trafiła do niego kilka dni temu. Leży na oddziale chorób wewnętrznych. Zdaniem lekarzy powinna spędzić tam jeszcze tydzień. Kobieta nie jest jednak pewna, czy tyle wytrzyma. Na sali panuje przerażające zimno. Pani Basia leży w łóżku, w piżamie, rajstopach, grubych skarpetach, szlafroku, swetrze i szaliku. Obok niej pacjentka po wylewie jest opatulona kocem i ręcznikami. Po same uszy. – Pielęgniarki i lekarze są tu naprawdę bardzo mili, starają się jak mogą – chwali personel kobieta. – Co z tego, jeśli nie mogę wstać z łóżka i ciągle mi zimno. W windzie spotkaliśmy studentów medycyny. Ledwo można było na nich zobaczyć lekarskie fartuchy. Jedna
dziewczyna miała pod nim golf, a na wierzchu gruby sweter góralski. – W takich warunkach spędzę tu najwyżej jeszcze jedną noc, bo boję się, że dostanę zapalenia płuc – mówi Mossakowska. – W czwartek odwiedzili mnie goście z Niemiec. Długo nie posiedzieli przy moim łóżku i ani na chwilę nie zdjęli kurtek. W końcu zaproponowali, byśmy poszli rozmawiać na korytarz. Tam nie ma okien, więc nie będzie tak zimno.

Likwidują, więc zimno

W nocy z czwartku na piątek w szpitalu dodatkowo nie grzały kaloryfery. Nie było też ciepłej wody. Awarię ogrzewania udało się usunąć dopiero rano. Ale pacjentom w południe dalej było zimno. Głównie przez nieszczelne okna. – Staramy się na własną rękę ocieplać sale – tłumaczy Małgorzata Miller, zastępca ordynatora oddziału chorób wewnętrznych szpitala. – W zeszłym roku naprawialiśmy okna i zakładaliśmy żaluzje. Pracownicy szpitala głośno mówią między sobą, że wymiany okien nie będzie, ponieważ placówka przeznaczona jest do likwidacji. – Dyrektor nie zgłaszał nam potrzeby dofinansowania remontu – mówi Anna Szejda z urzędu marszałkowskiego. – Jeżeli byłaby taka prośba, marszałek na pewno by ją rozważył. Sam nie jest w stanie chodzić po szpitalach i osobiście sprawdzać temperatury – dodaje. O tym, czy marszałek zdecydowałby się na przeznaczenie pieniędzy na remont, Szejda nie chce rozmawiać. – Ciężko jest gdybać – kwituje. Dyrektor szpitala im. Babińskiego uważa, że sale wychłodziły się po nocnej awarii i w
ciągu kilku godzin temperatura wróci do normy. – Przecież na salach jest więcej niż 10 stopni Celsjusza – mówi dyrektor Krzysztof Staśkiewicz. – Jak jest potrzeba, dogrzewamy sale elektrycznymi grzejnikami – zapewnia. Dodał, że przeszłości szpital składał marszałkowi wnioski w sprawie sfinansowania remontu, ale nie było odzewu. W sytuacji przed likwidacją nie widzi sensu składania kolejnych.

Barbara Mossakowska trafiła do szpitala kilka dni temu. Leży na oddziale chorób wewnętrznych. Zdaniem lekarzy, powinna spędzić tam jeszcze tydzień. Kobieta nie jest jednak pewna, czy tyle wytrzyma. Na sali panuje przerażające zimno. Pani Basia leży w łóżku w piżamie, rajstopach, grubych skarpetach, szlafroku, swetrze i szaliku. Obok niej pacjentka po wylewie jest opatulona kocem i ręcznikami. Po same uszy. Na korytarzu cieplej – Pielęgniarki i lekarze są tu naprawdę bardzo mili, starają się jak mogą – chwali personel kobieta. – Co z tego, jeśli nie mogę wstać z łóżka i ciągle mi zimno. W windzie spotkaliśmy studentów medycyny. Ledwo można było na nich zobaczyć lekarskie fartuchy. Jedna dziewczyna miała pod nim golf, a na wierzchu gruby sweter góralski. – W takich warunkach spędzę tu najwyżej jeszcze jedną noc, bo boję się, że dostanę zapalenia płuc – mówi Mossakowska. – W czwartek odwiedzili mnie goście z Niemiec. Długo nie posiedzieli przy moim łóżku i ani na chwilę nie zdjęli kurtek. W końcu zaproponowali,
byśmy poszli rozmawiać na korytarz. Tam nie ma okien, więc nie będzie tak zimno. W nocy z czwartku na piątek w szpitalu dodatkowo nie grzały kaloryfery. Nie było też ciepłej wody. Awarię ogrzewania udało się usunąć dopiero rano. Ale pacjentom w południe dalej było zimno. Głównie przez nieszczelne okna. – Staramy się na własną rękę ocieplać sale – tłumaczy Małgorzata Miller, zastępca ordynatora oddziału chorób wewnętrznych szpitala. – W zeszłym roku naprawialiśmy okna i zakładaliśmy żaluzje. Pracownicy szpitala głośno mówią między sobą, że wymiany okien nie będzie, ponieważ placówka przeznaczona jest do likwidacji. Nie prosił o pieniądze – Dyrektor nie zgłaszał nam potrzeby dofinansowania remontu – mówi Anna Szejda z urzędu marszałkowskiego. – Jeżeli byłaby taka prośba, marszałek na pewno by ją rozważył. Sam nie jest w stanie chodzić po szpitalach i osobiście sprawdzać temperatury – dodaje. O tym, czy marszałek zdecydowałby się na przeznaczenie pieniędzy na remont, Szejda nie chce rozmawiać. – Ciężko jest
gdybać – kwituje. Dyrektor szpitala im. Babińskiego uważa, że sale wychłodziły się po nocnej awarii i w ciągu kilku godzin temperatura wróci do normy. – Przecież w salach jest więcej niż 10 stopni Celsjusza – mówi dyrektor Krzysztof Staśkiewicz. – Jak jest potrzeba, dogrzewamy sale elektrycznymi grzejnikami – zapewnia. Dodał, że w przeszłości szpital składał marszałkowi wnioski w sprawie sfinansowania remontu, ale nie było odzewu. W sytuacji przed likwidacją nie widzi sensu wysyłania kolejnych.

• Sprawdziliśmy, jak wyglądała wczoraj sytuacja w innych szpitalach. W kolejowym, wojskowym, im. Mikulicza-Radeckiego przy ul. Poniatowskiego oraz im. Marciniaka na Traugutta nie było problemu z temperaturą na sali.

W szpitalu im. Babińskiego leżą przede wszystkim starsi ludzie. Powinna im zostać zapewniona szczególnie troskliwa opieka. To karygodne. Jeśli budynki szpitala nie nadają się już do użytku należałoby jak najszybciej przenieść pacjentów do innych ośrodków. Argument, że nie opłaca się już przeprowadzać żadnych remontów, nie zwalnia nikogo z obowiązku zapewnienia pacjentom godnych warunków leczenia.

W szpitalach temperatura powinna być wyższa niż w mieszkaniu. Pacjenci większość dnia spędzają w łóżku, są ubrani w piżamy. Jeżeli szpital ma podpisany kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia, a ten ma na pewno, musi spełniać stawiane mu wymagania. Nieważne jest to, że ma zostać zlikwidowany za niecałe dwa lata. Do tej pory nie miałam sygnału o sytuacji, która panuje w placówce im. Babińskiego. Na pewno się nią zajmę.

NaszeMiasto.pl

Anna Waszkiewicz, Anna Gabińska