II Wojna Światowa(strona 28/1)

"Putin naprawdę rozważa możliwość ograniczonego ataku nuklearnego - być może na jedną ze stolic krajów bałtyckich lub polskie miasto" - przemyślenia rosyjskiego dysydenta Andreja Piontkowskiego przytacza na łamach "Washington Post" Anne Applebaum, dziennikarka i żona polskiego szefa dyplomacji.

Cenzura w PRL nie chciała pokazywać, jak niewielki teren zajęły wojska niemieckie przed 17 września. Mogłoby się okazać, że o upadku Rzeczypospolitej Polskiej nie zadecydował niemiecki Wehrmacht, a Armia Czerwona. W żadnej chyba książce nie ma przedstawionego stanu Wojska Polskiego w przededniu sowieckiej agresji. Wojna z III Rzeszą miała być wojną koalicyjną: z pomocą mieli przyjść nam sojusznicy: Brytyjczycy i Francuzi. I tu pojawia się kolejny mit: o tym, że zostaliśmy przez nich zdradzeni. Tymczasem prawda jest dużo bardziej złożona. Francuzi mieli ruszyć "wielką ofensywą" 15 dnia mobilizacji - pisze dr Tymoteusz Pawłowski w artykule dla WP.PL.

Na trzy dni przed wybuchem II wojny światowej w Polsce ogłoszono powszechną mobilizację.

Początek bitwy o Stalingrad (obecnie Wołgograd), jednej z największych bitew II wojny światowej. Walczono na obszarze wielkiego łuku Donu oraz między Wołgą i Donem. Wojska radzieckie odniosły zwycięstwo nad armią niemiecką, dowodzoną przez feldmarszałka Friedricha Paulusa. Bitwa stała się przełomem w działaniach na froncie wschodnim, dzięki któremu Armia Czerwona przejęła inicjatywę. Zakończyła się 2 lutego 1943 roku.

Początek powstania zbrojnego ludności Paryża przeciwko Niemcom. Powstanie trwało do 25 sierpnia.

Amerykański bombowiec B-29 Superfotress zrzucił bombę atomową "Fat Man" na Nagasaki. W rezultacie wybuchu, ocenianego na siłę 22 kiloton, oraz promieniowania zginęło łącznie 40-80 tys. ludzi.

W wyniku zdrady wysokiego rangą oficera Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej (ZWZ-AK) Niemcy weszli w posiadanie projektu polskiego powstania. Z ich przygotowań na polski zryw wynika, że najbardziej obawiali się wsparcia powstańców przez desant z powietrza. Mimo że przejęcie dokumentów niewiele im dało, i tak zawczasu wiedzieli, że w Warszawie zbliża się wybuch insurekcji - czytamy w "Historii Do Rzeczy".

Termin "ludobójstwo", którego autorem jest polski prawnik Rafał Lemkin, historycy odnoszą na ogół do zagłady Ormian w Turcji w 1915 r., Holokaustu Żydów oraz zagłady Polaków, dokonanej przez UPA na Kresach Wschodnich. Jak pisze dla Wirtualnej Polski ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, mało kto zdaje sobie sprawę, że terminem tym trzeba objąć także wydarzenia, które 70 lat temu, w pierwszych dniach sierpnia 1944 r. miały miejsce w sercu Polski, w zachodniej dzielnicy Warszawy, robotniczej Woli.

W dniach 5-7 sierpnia 1944 roku zginęło od 40 do 60 tysięcy mieszkańców tej dzielnicy

Myśmy się w politykę nie bawili. Oczywiście, że powstanie było potrzebne. To była droga, po której do nas szła wolność. I doszła - mówi w wywiadzie z Wirtualną Polską Halina Wołłowicz, łączniczka i sanitariuszka "Rena" w kompanii K-1 pułku "Baszta", ciocia prezydenta Bronisława Komorowskiego, bohaterka książki "Dziewczyny z Powstania". W czasie powstania jej pierwszym rannym był kolega z konspiracji Rajmund Kaczyński "Irka", który był ciężko ranny w rękę. Sanitariuszka bardziej niż Niemców bała się Ukraińców. - Byli okrutni - dodaje.

Rozpoczyna się bitwa pod Falaise we Francji, którą stoczyły wojska sprzymierzone, w tym polska 1. Dywizja Pancerna generała Stanisława Maczka, z niemiecką Armią "B". Doprowadziła do przełamania obrony niemieckiej w Normandii i wyjścia aliantów na linię Sekwany. Zakończona 21 sierpnia 1944 roku.

Erich von dem Bach-Zelewski, Heinz Reinefarth, Oskar Dirlewanger i Bronisław Kamiński - to nazistowscy zbrodniarze, nieosądzeni za swe czyny, odpowiedzialni za rzeź warszawiaków w 1944 r. Łącznie w czasie powstania zginęło ok. 180 tys. cywilów.

- Myśmy byli tak nabuzowani, że nie dało się tego powstrzymać. Jakby dowódcy nie dali rozkazu, to pewno chłopaki z Armii Krajowej, starsi niż ja, zaczęliby i tak - mówi w rozmowie z WP.PL Aleksander Zubek, który jako 15-latek zgłosił się na ochotnika do udziału w powstaniu warszawskim. Jego przyjaciel, również 15-latek, nie przeżył. - Chowałem go w takim ogródku, w pudle tekturowym, bo trumien przecież nie było. To było dla mnie najgorsze przeżycie powstania - wspomina bohater walk w Warszawie.

1 sierpnia 1944 r. wybuchło Powstanie Warszawskie - największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Przez 63 dni żołnierze Armii Krajowej prowadzili heroiczną i osamotnioną walkę, której celem była niepodległa Polska, wolna od niemieckiej okupacji i dominacji sowieckiej.

- Ojciec zawsze powtarzał, że cała wojna kosztowała go mniej zdrowia niż późniejsze szykany ze strony "władzy ludowej" czy organów ścigania PRL - mówi syn ppor. Henryka Sienkiewicza. Los targał jego ojcem po całej okupowanej Polsce, od lasów na Wileńszczyźnie, przez Warszawę, po obóz pracy pod Wrocławiem. Jego niezwykłą historię opisuje dla WP.PL Aneta Wawrzyńczak.

Na Stadionie Narodowym odbył się specjalny pokaz filmu "Miasto 44" Jana Komasy. W pokazie uczestniczyli m.in. powstańcy oraz prezydent Bronisław Komorowski. - Wstrząsający. Wzbudzający mnóstwo emocji, bo sobie przypominałam te obrazy i przeżycia - ocenia uczestniczka powstania Barbara Gancarczyk. - Zupełnie inne spojrzenie, ale podobał mi się - mówi Tadeusz Filipkowski ze Światowego Związku Żołnierzy AK. Premiera filmu odbędzie się 19 września 2014 r.

Nocą z 9 na 10 września 1943 roku kilka kilometrów od Grodziska Mazowieckiego zrzuconych zostało trzech spadochroniarzy: por. Bolesław Polończyk "Kryształ", ppor. Fryderyk Serafiński "Drabina" oraz Elżbieta Zawacka "Zo". 316 cichociemnych - spadochroniarzy Armii Krajowej, którzy trafili do okupowanej Polski w latach 1941-1944, stanowiło elitę wśród żołnierzy II wojny światowej. Elżbieta Zawacka, jedyna kobieta w tym gronie, w niczym nie ustępowała swym kolegom, a pod wieloma względami była od nich lepsza.

Na Stadionie Narodowym odbył się specjalny pokaz filmu "Miasto 44" Jana Komasy. W pokazie uczestniczyli m.in. powstańcy oraz prezydent Bronisław Komorowski. - Wstrząsający. Wzbudzający mnóstwo emocji, bo sobie przypominałam te obrazy i przeżycia - ocenia uczestniczka powstania Barbara Gancarczyk. - Zupełnie inne spojrzenie, ale podobał mi się - mówi Tadeusz Filipkowski ze Światowego Związku Żołnierzy AK. Premiera filmu odbędzie się 19 września 2014 r.