Włosi mają nowego prezydenta

Spośród 990 senatorów, deputowanych i elektorów regionalnych głosy na Napolitano oddało 543.

Kandydat centrolewicowej koalicji uzyskał wymaganą większość głosów w trzecim dniu wyborów i w czwartym głosowaniu. Mimo że parlament obraduje od poniedziałku, dopiero w środę odbyło się pierwsze faktyczne głosowanie nad kandydaturą Napolitano, gdyż w poprzednich elektorzy centrolewicy oddawali puste karty. Próbowali w ten sposób doprowadzić do zmiany stanowiska opozycyjnej centroprawicy Silvio Berlusconiego, która zgłosiła swego kandydata, dotychczasowego szefa Urzędu Rady Ministrów Gianniego Lettę.

Jednocześnie centrolewica na swój sposób przeczekała trzy pierwsze głosowania, w których wymagana była większość dwóch trzecich głosów; w czwartym potrzebna już było tylko zwykła większość.

Nie wiadomo jeszcze, kiedy odbędzie się zaprzysiężenie następcy Carlo Azeglio Ciampiego.

Wybór szefa państwa ogłosił obywatelom dzwon na wieży zegarowej pałacu Montecitorio, siedziby Izby Deputowanych, gdzie odbyło się głosowanie.

Dzięki wyborowi prezydenta, Romano Prodi, przywódca centrolewicy, która zwyciężyła w kwietniowych wyborach parlamentarnych, będzie mógł sformować swój rząd. W chwilę po wyborze Napolitano Prodi wyraził nadzieję, że jego ekipa zostanie zaprzysiężona w ciągu nadchodzącego tygodnia.

Obecnie Prodi oczekuje, że Napolitano powierzy mu misję utworzenia rządu. Prezydent Ciampi zrezygnował z tego ze względu na zbliżający się koniec jego kadencji. Uważał, że jest to zadanie nowego szefa państwa.

Giorgio Napolitano urodził się 29 czerwca 1925 roku w Neapolu. Jest pierwszym włoskim postkomunistą, który piastuje najwyższy urząd w państwie.

Jako nastolatek walczył w antyfaszystowskim ruchu oporu, a po zakończeniu wojny wstąpił do Włoskiej Partii Komunistycznej (WłPK).

Na uniwersytecie w rodzinnym mieście ukończył prawo. W 1953 r., w wieku 28 lat, po raz pierwszy został deputowanym. Jako parlamentarzysta jest prawdziwym rekordzistą - wybierano go do parlamentu dziesięć kolejnych kadencji.

Od 1956 roku Giorgio Napolitano był członkiem Komitetu Centralnego WłPK. Jako jeden z nielicznych włoskich komunistów cieszył się sympatią w ośrodkach akademickich USA w latach zimnej wojny. Także ze względu na doskonałą znajomość angielskiego.

Według "Corriere della Sera", w 1956 roku jako jeden z przywódców WłPK poparł radziecką interwencję na Węgrzech. Jednak w następnych latach był gorącym zwolennikiem zerwania więzów łączących jego partię z Moskwą i odnowy ugrupowania.

W 1991 roku WłPK przekształciła się w Partię Lewicy Demokratycznej (PDS), między innymi z jego inicjatywy, podczas gdy pozostali członkowie dotychczasowego ugrupowania założyli Partię Odnowy Komunistycznej (jej lider Fausto Bertinotti został niedawno przewodniczącym Izby Deputowanych). W swej partii, która następnie zmieniła nazwę na Lewicowi Demokraci (DS), Napolitano był ekspertem w dziedzinie polityki zagranicznej.

W latach 1992 - 1994, gdy włoską sceną polityczną wstrząsał gigantyczny skandal korupcyjny i prokuratorskie dochodzenie pod kryptonimem Czyste Ręce, Giorgio Napolitano przewodniczył Izbie Deputowanych i zyskał powszechne uznanie dzięki opanowaniu, bezstronności oraz politycznemu umiarkowaniu.

Od 1996 do 1998 roku był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Romano Prodiego. Atakowano go wówczas, zarzucając jego resortowi, że nie jest w stanie powstrzymać fali tysięcy albańskich uchodźców, przedostających się do Włoch.

W latach 1999 - 2004 zasiadał w Parlamencie Europejskim.

Niedawno opublikował swą polityczną autobiografię pod tytułem "Od Włoskiej Partii Komunistycznej do europejskiego socjalizmu".

Przed rokiem prezydent Carlo Azeglio Ciampi mianował go dożywotnim senatorem.

Media podkreślają, że słynie z nienagannych manier i rygoryzmu moralnego. Jak zauważył dziennik "La Stampa", Napolitano był najmniej zadeklarowanym komunistą, jakiego kiedykolwiek przyjęła w swe szeregi partia komunistyczna. Lewicowa "La Repubblica" uważa go za "antyideloga" i "dobrego socjalistycznego mieszczanina".

Nazywany jest "Czerwonym Księciem" .

W młodości występował w teatrze. Od lat pod pseudonimem Tommaso Pignatelli pisze i publikuje wiersze w dialekcie neapolitańskim.

Sylwia Wysocka