Dymisja czeskiego premiera

Dymisja rządu Grossa zakończyła trwający od ponad trzech miesięcy kryzys koalicyjno-rządowy w Czechach, spowodowany krętactwami premiera, który nie potrafił w przekonujący sposób wytłumaczyć pochodzenia swego majątku. 35-letni polityk, który w czasie wielkanocnego zjazdu ponownie wybrany został na przewodniczącego Czeskiej Partii Socjaldemokratycznej, przez dłuższy czas nie chciał podać się do dymisji.

Ostatecznie socjaldemokraci, ludowcy i liberałowie, wobec realnej groźby przedterminowych wyborów parlamentarnych w warunkach wielkiego spadku ich popularności, zdecydowali się na rekonstrukcję gabinetu i odtworzenie koalicji.

Gdy z powodu sprzeciwu kierownictwa socjaldemokratów upadła koncepcja tzw. rządu proeuropejskiego (bez programowej umowy koalicyjnej), partie zdecydowały się na podpisanie nowej umowy koalicyjnej.

Umowa ta przewiduje, że rząd będzie sprawować władzę do wyborów parlamentarnych w ustawowym terminie, czyli do połowy przyszłego roku. Priorytety nowego gabinetu to ratyfikacja konstytucji UE, kontynuowanie rozpoczętych przez poprzedni gabinet zmian podatkowych (obniżenie podatków dla najmniej zarabiających), przygotowanie założeń reformy systemu emerytalnego oraz przygotowanie projektów ustaw o konflikcie interesów i bankructwie.

W 200-osobowej Izbie Poselskiej partie koalicyjne dysponują w sumie głosami 101 posłów. Część posłów socjaldemokratycznych jest jednak niezadowolona m.in. z faktu, że szefem czeskiej dyplomacji pozostał - ich zdaniem - zbyt proamerykański Cyril Svoboda z partii ludowej. Zdaniem komentatorów ciągle otwarta jest więc sprawa ich poparcia dla gabinetu Paroubka w czasie głosowania nad wotum zaufania.

Zbigniew Krzysztyniak